Latest items:
poetry
Paweł Szkołut, 5 march 2021
Silence II
Silence
like the white infinite ocean
from the very first moment of creation
out of the primordial chaos.
The first tune of existence
and the only melody of tranquility
permeating all atoms,
the innermost depth pressed into the flower buds.
Silence
the endless background for music
and spoken words,
the primeval mother of all sounds, tones
and noises of this world,
- for the sounds of the swaying seas,
for cat's meditations and murmurs.
The omnipresent as extragalactic
cosmic background radiation.
Silence
the sister of eternity,
the principle for the harmony of the Universe.
The muteness of death,
calmness of Heaven,
first and last.
The pure form.
The fullness of the Word.
In which God dwells.
Silence
- have it in yourself
1984/2018
RENATA, 5 march 2021
księżniczka Hania
Zginęła śmiercią tragiczną
zabił ją potwór -matka
Miała zaledwie trzy latka
gdy odleciała dusza
po codziennych katuszach
strach płacz panika i kary
za spojrzenie sikanie w majtki
w ogóle za życie
za istnienie za bycie
Matko gniewu pełna
nie utulisz nie przytulisz
do kąta przegnasz
tłumaczysz matko
gdy bijesz tzw .klapsy
bo nie słucha kłamczucha
się nie stara ofiara
kara kara kara
za nocne moczenie
zimny prysznic da ukojenie
I ciągle stoisz pod zimnym prysznicem
mała księżniczko krzycząc rozpaczliwie
nie licz na potwora i jej przydupasa
on też nie raz wyciągnie pasa
Sąsiadka głośny płacz słyszała
policję ponoć na pomoc wezwała
psy powiedziały tłumacząc pani
tak funkcjonuje rodzina
śmiechem płaczem awanturami
"biję i nienawidzę mi też to robili
jestem z bidula mnie też bili
tłumaczy potwór ze zrytą psychiką
lecz kto zapłacze nad księżniczką
a ja myślę sobie w głowie
że na każdym rynku miejskim
niech będą dyby i pręgież
dla wiedżm i czarownic
co małym aniołkom krzywdę robią
RENATA, 5 march 2021
w pół do mnie
poszukując księcia trafiłam
na Ciebie ogarnąłeś mnie
wprowadzając w stan hipnozy
kawa i czekolada podarowana
smakowała kurewsko słodko
zlizuję fałsz cnotę i wstyd
aż stajesz się gotowy
a potem roztapiam się
roztapiam się pod twoimi palcami
jak księżniczka z czekolady
Satish Verma, 5 march 2021
Carelessly
Where will you go
when you are not right,
not wrong?
And train will not stop
at your station. You
have to wait till sunrise.
Half-mist, half-moon―
and the glass houses.
The rocks refuse to fly.
The consecrated dawn
on a silent street whispers.
The city was dead.
I sleep after the naked
assault. The black shirts
and the white shirts have no answer.
Satish Verma, 4 march 2021
Secrets Of Unknown
Stone gods
envision the interface
between man and beast.
*
He sits with his
head sunk in knees.
Wants to become a painting.
*
A black piano
looks around for the
blind maestro.
*
He was fighting
with the shadows of ghosts
on walls.
Satish Verma, 3 march 2021
Coming Out Of Asylum
Multiple hurts― and
you still want to live
in this dystopia.
The queue was
lengthening to catch up
with moon.
The gate man will talk
of an apocalypse.
The repeat flame, which
does not die in the presence
of sun.
The thoughts. Will they
ever stop in dark? The
moonlight gathering the ashes.
The erotica fails to
cast the net. You want to
collect the venom of desire
capping the end blues.
Satish Verma, 2 march 2021
Wild Reflections
After a long journey
he wants to sit
under the moon.
*
Not calling home,
he wanted to cross
the religion.
*
There was no clearing―
of subterranean fears.
I have accepted the mats.
*
In boiling water
why did you jump
to save the fish?
Satish Verma, 1 march 2021
Faint Viberations
I want to be
eloquent, with myself―
to write a poem.
*
Do you have
a clean blade
as pure as a plum?
*
Not enough
were the seeds,
for green fingers.
*
A grivever―
comes back, to undo
the guilt of others.
Satish Verma, 28 february 2021
Displacing The Milestones
Talking of myths,
in dichotomy of grace―
when somebody said that
the facts were loose truths.
Your faith slumbers―
when you are awake. And
you, my door of night, will
wear the tears of dawn.
Not sharing the loneliness,
when I was dispensing the
laughs amidst the grief
of hills. The trees, the slopes
and seeds― that will never bear
the fruits.
And there, I did't want
to celebrate my unwritten epitaph
after completing the life
of falls.
And the neighborhood still
sleeps when I decide to walk away
towards the dark.
Satish Verma, 27 february 2021
Are You There
The wheels.
I decide to abandon―
the home.
*
The pain of darkness
returns. Wax
drips from a taper.
*
A sickle moon―
stirs,
my religion.
*
Deep anguish,
after the taste of
your own blood.
Latest comments:
9 october 2024
Yaro
Dzięki za komentarz. Przyjdą zapukaj i każą
9 october 2024
Belamonte/Senograsta
o jej, jak upojnie, gloryfikująco - po co się
9 october 2024
szczęścia tylko znaczą
9 october 2024
Taki dramatyczny, ja tam nie jestem taki, spokój,
8 october 2024
Jaga
Prawda :))) Jeden bardziej pasował mi do tytułu
8 october 2024
violetta
Zauważyłam:) jestem konkretna, a tak owijają
8 october 2024
ale jest i tak ładnie, mnie się wątki ciągną
8 october 2024
Marian Banaszak
dokładnie to z dwoma
7 october 2024
Melancthe
Piękne jak zawsze
7 october 2024
Samotność ukazana...
7 october 2024
Świetne ujęcie :)
7 october 2024
"Cieszmy się z małych rzeczy "- https://www.google.com/search?client=firefox-b-d
9 october 2024
Satish Verma
8 october 2024
wiesiek
8 october 2024
Satish Verma
7 october 2024
Jaga
7 october 2024
wiesiek
7 october 2024
Satish Verma
6 october 2024
wiesiek
5 october 2024
wiesiek
5 october 2024
Eva T.
5 october 2024
Satish Verma