7 november 2011
7 november 2011, monday ( Zgodnie z protokołem )
Pod łóżkiem trzymam latawiec, ten - co mu się zaplątały sznurki. Czekam, że może wrócisz - będziemy rozplątywać. Chciałam jeszcze raz otworzyć ci oczy, wiesz, jak wtedy, co bawiłeś się ze mną, a ja dostałam w twarz, że cię nie szanuję. Krzyczałam, że to tylko zabawa ale mnie wynieśli, sukienka opadła całkiem. Na pewno było mi widać majtki, ale nie widziałam nic przez ten płacz. Pamiętam, że potem miałeś głowę zdziwioną jak mały rudzik; tylko ptaki potrafią pod takim kątem przyglądać się innym (i ludzie ze złamanym kręgosłupem – mówi babcia). I jeszcze widziałam na twojej ptasiej głowie drobne kanaliki na skroniach jak niebieskie tunele wydrążone przez śmieszne jakieś robaki.
26 april 2024
The EntitySatish Verma
25 april 2024
2504wiesiek
25 april 2024
QuartzSatish Verma
24 april 2024
The End StartsSatish Verma
23 april 2024
Three poemsAdam Pietras (Barry Kant)
22 april 2024
Echoes TravelSatish Verma
21 april 2024
od wewnątrzsam53
21 april 2024
2104wiesiek
21 april 2024
Picking RelicsSatish Verma
20 april 2024
To Dying MuseSatish Verma