Latest items:

Poetry

	Gramofon
	PROFILE About me Books (1) Poetry (36) Prose (10) Photography (9) Diary (4)

latest best rating most commented

Gramofon, 7 february 2017

*** [ciemność]

ciemność
och jakaż to nostalgia
budzi mnie o zachodzie

umyłem zęby jak co rano
drapiąc ból głowy po jajkach

ubrałem wczorajszy wstyd
i po rozwianych okruchaci godności
dochodziłem do siebie

mając nadzieje zgubić się
gdzieś po drodzę

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Gramofon, 28 february 2017

bałan

ze specjalną dedykacją dla I.

zróbmy bałwana
oczka - miotła do ręki
zamiecie nam czas

number of comments: 2 | rating: 3 | detail

Gramofon, 9 march 2017

węzeł gordyjski

co człowiek związał
niech Bóg nie rozwiązuje

zapętla iskry boże
nie iskrzą uduszone

cienkie granice
ledwo napowietrzone
zwężają kanaliki silnej woli

zatrzymał czas na jej szyi ręce
puścił/a się
ciało odrywając od duszy

number of comments: 7 | rating: 3 | detail

Gramofon, 19 march 2017

miedziana dusza

miedziana dusza błąka się po świecie ramię w ramię z włóczykijem
razem zaglądają samotnym w oknaza zdroszcząc im towarzystwa
śpią na trawie przy zamkniętych drzwiach po męczącym odpoczynku w polu

rankiem gdy ciało śpi rosa przytula się do zmarzniętych kwiatków
rdza pozostawiona na bosych nogach brudzi czystą ziemię
przecierając oczy wędrowiec jednym tchem pozbawia niebo z obłoków
zwykłym ruchem ręki strzepuję codzienność ze swojej egzystencji
leniwie się podnosząc zabiera swój sękaty kij
na końcu którego ma swoje marzenia

number of comments: 3 | rating: 3 | detail

Gramofon, 29 january 2017

Warszawa (haiku x6)

Pałac Kultury
opluli bezdomnego
dwaj krawaciarze

słodkość Warszawy
spoceni w pociągu do
mini spódniczek

zakorkowana
miłymi spojrzeniami
gwałcą przechodniów

gruzy Warszawy
wieczorne tańce kul
cichociemni

warszawskie trakty
kule szeptały czule
cicho i ciemno

kanały woli
zapalają szlugi
cisza przed burzą

number of comments: 10 | rating: 3 | detail

Gramofon, 30 june 2017

szuflada

jest to mała szuflada
brązowa i na wszystko się nada
wysuwam patrzę nic się już nie zmieści
nawet puste echo bez ważniejszych wieści
przyglądam się bliżej z niedowierzaniem
leży przede mną sterta starych śmieci
na pierwszy rzut oka lecz mówiąc z poważaniem
są to cenne rzeczy zbierane przez dzieci
z prawej nóż dostany od taty
z drugiej zaś dawno zapomniane graty
na dnie rozrzuconych kilka tali kart
parę naddartych kopert stare połamane przyrządy szkolne
wszystko to wspomnienia czy to nie żart?
zrobić porządek? zrobić miejsce wolne?
gdyby to uczynić
przepadłoby wiele wspomnień
gorących jak płomień
i prostych jak nić