Latest items:

Poetry

	marilliusz
	PROFILE About me Friends (2) Poetry (9) Video poems (5)

latest best rating most commented

marilliusz, 3 june 2018

Polot

od dzieciństwa marzyłem

chciałem latać
oglądać ziemię znad chmur
przeniknąć błękit
na wskroś
unosić się i wzbijać
ponownie

mawiali, że miałem polot

umiałem z ojcem zrobić
latawiec
puszczać go na polach, wśród zbóż
dzikich i przerośniętych ponad miarę

(raz nawet znalazłem płaszcz
stary, przeciwdeszczowy
noszony zapewne przez
jakiegoś szpiega)

doklejałem mu zawsze ogon
długi i kolorowy
w barwach jaskrawie
wojowniczych i ciemnych
niczym przepaść

upadłem jednak kiedyś
niespodziewanie
pewnego dżdżystego dnia

zahaczyłem o kamień
i leżąc na wznak
wkroczyłem
… w Niebo

i to bez machania
wiotkim rękami

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

marilliusz, 16 june 2014

Entliczek-pentliczek

Na śmierć nieprzemożną (pamięci Macieja B., w czwartą rocznicę odejścia, poniękąd)

za pętlę
oddam wszystko

by czas pochłonąć
zgasić ogień
co we mnie żarzy się
i tli na przemian

zapętlę
rzeczywistość porywczą

egzorcyzmami odstraszę
by nicość odeszła
nieprzemijalnie oddała
żywym dech
który z niej czerpie

założę pętlę

owinę nią szyję
by unieruchomić głowę

ramiona wyprężę
by unieść ciężar nóg
zalanych łzami

w potędze postawy
wyprostowanej

4.06.AD 2014, 17.42 Plac zabaw, Wyżyny

number of comments: 1 | rating: 3 | detail

marilliusz, 5 march 2014

Z kukułką

Moim duchowym przewodnikom

bez niej czy z nią

przemykają przed oczami
chwile i mgnienia

pełne westchnień i napięć
w myślach i w mięśniach
bezustanne

nawet wtedy, kiedy mniejsza (o to)

wskazówka dogania większą
a ta próbuje ją złapać
w uścisku, w pełni, na cyferblacie
na dwunastce

Ktoś robi nam kuku
nieustannie

a że to Ktoś wielki
niepotrzebnym jest dywagować
rozprawiać i prowadzić dysputę

patrzmy na zegary
mechaniczne, analogowe, elektroniczne

bez znaczenia

hardo

number of comments: 3 | rating: 5 | detail

marilliusz, 19 february 2014

Zegary

o. Bartkowi Kupsiowi- ratownikowi Ducha
Markowi Hollisowi- za „Spirit of Eden”

biją, Panie

tak mocno szybko
powoli acz prędko
wywracając mnie do góry

nogami czy rękami
nie wiem

wszak leżę

zapatrzony we wskazówki
i fosforescencję sekundnika
obracam się w cyklu
dni i nocy niezgłębionych

biją, Panie

kukułki jednak nie ma
ani żadnych ptaków
podniebnych czy nielotów

biją, Panie

daj mi sen, o Mocny
spokojny
i poranek pełen zmierzchu

bym umarł na nowo
dla siebie
i Ciebie
w świcie zawsze nowym

odrodzony

10.02. AD 2014, 23.55

number of comments: 3 | rating: 6 | detail

marilliusz, 11 december 2012

Stacja, trzecia z kolei

Otoczony żołnierzami i tłumem gapiów, dźwigając krzyż,
Jezus wyruszył na Miejsce Czaszki, zwane Golgotą.
Nagle Jezus upadł pod ciężarem krzyża.
Po chwili podniósł się i szedł dalej.

dziś dokonano morderstwa

zabito marzenia
unicestwiono miłość
wypleniono z ułudy sny

na każdym roku ulicy
w wielkim mieście i małej enklawie
w każdej minucie, setnej sekundzie istnienia

nikt nie szuka jednak oprawców

nie ma skutku
nie kończą się przyczyny

tu zaczyna się człowiek

a wszystko zaczęło się w raju

naprędce zjedzone jabłko
potem tułaczka
na przekór rozkoszy
kobieta zniewoliła mężczyznę

czy można było więcej?

symbioza w założeniu miała porządkować
rozsiewać czar
wzmagać upojenie

wybór należał do nas

czas od tej chwili zaczął się kurczyć

przytul mnie-tak mało nam zostało-powiedziała
pocałuj mnie-westchnął

a On upadł

od wieków podnosi się z kolan
wcale nie szuka wyjaśnień
z pokorą dźwiga drzewo
posadzone ręką człowieka
dłonią, która miała osłaniać

ciągle patrzy
Jego wzrok przesuwa się
po tłumie
nie widać zdziwienia

tylko krzyki
by zabić
znieczulić krew
należącą i tak do Niego

odzywa się tylko
pragnienie
samczy instynkt
nagość kobiet

i wtedy czyny wyprzedzają Słowo
niszczą je i kruszą

w bezwstydzie drażni
każda wypowiedziana głoska

chciałbym się zestarzeć…
przy Tobie-szepnął
jesteś taki spocony-zadrżała

ogołocili nas nawet-krzyknął
z marzeń-dodała
kto?- warknął
oni!- stwierdziła

sylaby nie wydają się
być policzalne

nikt też nie skanduje
nazw najważniejszych priorytetów

ponownie zabito miłość

na rogu ulicy
damy
w czerwieni
chippendalesi z okazji
ósmego marca
w podrzędnych pubach
pokazują męskie stringi
wdzięcznie mizdrzą się ku wiośnie

Jedyną Drogę
zastąpiono forsą
ekstatycznie wydaną i opakowaną

podać Ci numer…
konta?- zakończyła
nie-splunął
internetowi mają lepiej

number of comments: 1 | rating: 4 | detail

marilliusz, 23 january 2012

Woń(n)

Z Z cyklu „Słowa kończące”

Dedykuję (nie) tylko...
perfumeriom

żegnaj stary świecie
poezjo natchniona i niczym nieograniczona
homonimio słów

żegnaj stary świecie
bezwonny i mdły
jak cisza

mówię Ci do widzenia

w więziennej celi
być może Cię kiedyś jeszcze
odwiedzę

w niej czas i ból
zostaną zamknięte na zawsze

wierzę, że nie wrócisz

teraz pora na zapach(y):
pełne misy miodu
niesione przez skrzydła motyli
i ważek nocnych
do grobów

chcę czuć je i połykać
głaskać i dotykać
być w Nich i ogarniać palcami

i wolny jestem naprawdę
wewnątrz siebie
i w nich

niczym ptak wzlatuję
w czyjeś receptory

wierzę, że nie nadejdzie
nigdy nikt
z nożycami
z krwi i stali
z wody i niewiary
by ucinać i ciąć woń

ufam, że nie wyłoni się
z chaosu KTOŚ
by pozbawić świat feromonów
by zagarnąć ciepło i powab
dobroć i miłość

ulepioną z najlepszego
z boskich konceptów:

zapachu kobiet(y)

5, 7.01 AD 2012

number of comments: 1 | rating: 7 | detail

marilliusz, 23 january 2012

Mocny

Do Marka Kazimierza Siwca list
(na motywach „Żyłki”)

zmobilizowałeś mnie

nie przypuszczałem
do dziś
że się odważę

jak wierszokleta do poety
w półsłowach
napisać

pamiętam mało poetyckie godziny-
jak nazywałeś zajęcia filozoficzno-poranne

nie zapomniałem dlaczego logika porządkuje Ci świat
ani dlaczego nie lubisz zbyt nobliwych miejsc

wybacz

nie przepłuczemy tej nocy gardła

nie pozwoli na to Plotyn
żyłki drążące greckie skały
ani cienie chłopców grających w hokeja w grudniu’81

może ani nie żyją
tak jak Twoja matka i Mój ojciec

możemy jednak poczuć wolność

komputerowy zapisywacz tekstu
szumnie nazwany WORD
przyjmie nasze wzloty i upadki

pozwoli nawet zapisać słowa Bocian i Fikoł
wielką literą

pozwoli w chwilach tej nocy samotnej
poszukać towarzystwa kobiet

różnych
ze snów, marzeń i świata umarłych
oraz tych zapamiętanych kiedy wędrowaliśmy
ulicami Londynu

ja też tam byłem

i choć nie bywałem bojownikiem o wolność
tak jak ty
a raczej koneserem dźwięków Steve’a Rothery’ego
chciałbym jak Ty dojść do źródła

cieszę się, że idziemy tam

razem i osobno
spłątani żyłką wspomnień

mojego i twojego
zgrzytu rzeczywistości

(podpisuję Twoim zwyczajem-16.11.2011, g.23.53)

Z aniołami

… i przepraszam, że wszystko to w nieładzie

number of comments: 1 | rating: 11 | detail

marilliusz, 27 may 2011

(Nie)moja (nie)znajoma i kawa

piękny jest Popielec

szczególnie gdy poddajesz refleksji
kruchość i zdziwienie
człowieczeństwo swoje i innych

zatapiasz się wtedy w wielkość
którą ci ofiarowano przy narodzinach
i małość, gdy świat szaleńczo i coraz bardziej łapie cię
w uścisk rodem z kowalskiej kuźni

wczoraj popijałeś kawę na wygodnej kanapie
zapijałeś to sokiem z nietutejszych ananasów

patrzyłeś na kobietę obok

delektowała się kawą
potem delikatnie rozsmakowała się
w soku z rodzimej czarnej porzeczki

poradziłeś jej, by kupiła jakiś drobiazg
dla poprawienia nastroju czy jakiegoś tam zatrwożenia
zesłanego jej przez los

wcale nie zadziwiłeś się, że wybór padł na buty

wszak od lekkości stąpania zależy
nieznośna lekkość bytu

i spojrzenia ciekawskich mężczyzn

number of comments: 1 | rating: 9 | detail

marilliusz, 24 may 2011

Pachnidło (repryza)

nieco zapachniało, co?

czterdzieści dwa wiersze
kilkadziesiąt nowych słów w moim języku

nieco niedoskonałym jeszcze
z lekko zarysowaną poetyką
zaznaczoną melodyką

nie to jednak jest najważniejsze

zbliżanie się do tworzywa wyrazów
ich materii, złożoności i piękna
połączeń czy zapomnianych znaczeń wytwarza poczucie
dynamicznego niespełnienia

ono właśnie pozwala dalej pisać
układać poetyckie puzzle
nieść radość innym i trochę sobie

i gdy spojrzeć na materię liryki
wydaje się, że nie wszystko jeszcze skończone

wiele pozostało:
do wysublimowania, ulepienia i wykolorowania
barw i kolorów w słowa

słowa, słowa, słowa...

czterdzieści dwa wiersze
na czterdzieste drugie narodziny
dla świata, mikro i makrokosmosu

by stale się spełniać

nie sposób go ot tak, po prostu wyjawić
nie sposób go ot tak, po prostu uchować
zamknąć na przestrzeni kartki formatu A-5

by dać upust drganiom komór serca
poruszeniom ciągle niewykorzystanego w pełni umysłu

i dobrze, że to już kres

a w kresie początek
zapach nowego, niewymyślonego jeszcze

zapachniało kobiecością, co?

niech tak zostanie
bezpowrotnie ukształtowane
w collage'u, bez korekt
w podzięce, że kiedyś Ktoś
odważył się stworzyć
kobietę dla mężczyzny i odwrotnie

Amen.

number of comments: 2 | rating: 9 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: Polot, Entliczek-pentliczek, Z kukułką, Zegary, Stacja, trzecia z kolei, Woń(n), Mocny, (Nie)moja (nie)znajoma i kawa, Pachnidło (repryza),