Poetry

Michał Strojnowski
PROFILE About me Poetry (2)


18 june 2010

PUSTO

Krzyknął. Nikt nie usłyszał
Zapłakał. Nikogo nie wzruszył
Mówił. Nie słuchali
Strzelił. Pochowali

Pomagał. Nikt nie dziękował
Żył. Nikogo nie obchodził
Kochał. Nie kochali
Strzelił. Pochowali

Patrzył. Nikt nie widział
Prosił. Nikogo nie było
Potrzebował. Nie dawali
Strzelił. Pochowali

Odchodził. Nikt nie zatrzymywał
Odszedł. Nikogo nie zdziwiło
Dawał. Nie brali
Strzelił. Pochowali


number of comments: 3 | rating: 27 |  more 

Margot,  

Dla mnie na tak. Ot, jak to ludzie... Pozdrawiam

report |

Michał Strojnowski,  

właśnie jak to ludzie oby ci ludzie się zmienili oby się zmienili

report |

Mirka Szychowiak,  

Kapitalne te dwuwersy ostatnie w każdej cząstce. Aż się proszą, by nad nimi było trochę inaczej, jakoś tak z większą perspektywą, nawet mniej rytmicznie, by tę monotonię zburzyć. Jest pomysł, nie mam wątpliwości. Pochyliłabym się jeszcze raz nad tym tekstem.

report |



other poems: BOŻE SPLUNIĘCIE, PUSTO,

Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






wybierz wersję Polską

choose the English version

Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1