Latest items:

Poetry

	Anna
	PROFILE About me Poetry (4)

latest best rating most commented

Anna, 17 march 2013

Kobieta z żółtym ołówkiem

Pan się pogubił w swoich zeznaniachtak może chciała nawet kochałaniejasno wyjaśniłazjawisko w którym nocniedotlenia sięna tyle dostatecznie by stwardnieć w Pana palcachi to dlatego?więc niech się Pan zastanowipomyślikorytarze mają dwie strony powrotówniekoniecznie musiała opadaćw miejscu przeznaczonym dla straceńcówprzecież tam była linia światła takie o jakich opowiadają grzesznicykustosze muzeów którzy trzymają wszystkie pospychane duszena metalowych kółkachja proszęniech się Pan jeszcze raz zastanowirobi się ciaśniejniech Pan do cholery kiwnie głowąruszy ustamizacznijmy od nowaczy ona istniała

number of comments: 0 | rating: 7 | detail

Anna, 28 may 2012

Wracamay/Zachody

Dopominasz się słów
niecierpliwie wypuszczanych
wieczorami ze smyczy
a przecież już widzieliśmy
białe śmieszne wiatraki i oczy
tych wszystkich kobiet
w koralowych sukienkach
z wsuniętymi pod pachę gazetami

świat wcale nie ucichł
wiersze się trochę poprzewracały
na półkach
wyblakły piaski Ostendy
która zasnęla dziś
dużo wcześniej niż my

świat wcale nie przestał
ignorować banalnie
rozhisteryzowanych miłości
niepotrzebnie nasyconych
patosem opowieści
o wszystkich świętych i tych
śmielej wyginających ciało

jak zwykle
mamy pełne kieszenie żetonów
na wymianę
życie za życie
tylko w późniejszym terminie

widzisz
wciąż jestem twoją czerwienią
w którą bezczelnie wkładasz ręce

More Sharing ServicesPodziel się|Share on wykopShare on facebookShare on myspaceShare on googleShare on twitterShare on blogger

number of comments: 0 | rating: 10 | detail

Anna, 24 january 2011

z rozmowy

tak Piotrze

myślę że żałuję wszystkich

wyrwanych spojrzeń bezpańskiemu

mężczyźnie

co długo będzie szukał

drogi moich ramion

i pierwszy wstąpi do bram

przeklętego miasta

przesiąkając zapachem

przeszłości

wkrótce zapomni

że nie rzuca się kwiatów

pod nogi

bez popuszczania smyczy

number of comments: 2 | rating: 20 | detail

Anna, 30 december 2010

Kobieta

Miałyśmy podobne spojrzenie

na drżenie twoich ust

i kształt dłoni

gdyby nie to że to ją

wciąż trzymała w ramionach

przeszłość

odmieniania tyle razy na lepsze

na bardziej przezroczyste

i dostępne

myślisz ,że tylko dla ciebie?

to ona

bardziej ufała ślepemu losowi

i rzucanym na szczęście drobniakom

kusząc cię

macierzyństwem i ciepłym kocem

na bardziej spadzistym dachu

niż mój

a kiedy dorosłeś

opadłeś jak mgła

która szkli się

oddycha umiera

jak teraźniejszość

na ostatnim wydechu krzyczy

zapomnij

number of comments: 2 | rating: 20 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: Kobieta z żółtym ołówkiem, Wracamay/Zachody, z rozmowy, Kobieta,