Najnowsze prace:
poezja
Yaro, 26 marca 2023
nie narzekaj
chory psychicznie szumi w uszach
nie narzekam narzekanie nic nie pomoże
nie lituj się nade mną nie dawaj pieniędzy
pieniądze szczęścia nie przyniosą
wydaję z siebie krzyk na samego siebie
lubię karcić własne ego wszystko w porządku
czasem mam tak że stres zżera środek ducha
szarpie mną na wiele stron strach społeczny
nowy trend w psychiatrii może kiedyś inaczej
to zjawisko nazywano inflacją boli bardziej
na nic mnie nie stać nawet na miłość
tak drogo nigdy nie było chyba to koniec świata
Putin poszukiwany dyktator morderca
wykrzywia mu mordę nie bawi mnie to
wojna niechaj się skończy trzeba żyć dalej
w punktu widzenia osoby chorej
rzeczywistość jest bardziej chora
Yaro, 26 marca 2023
zbawienie
życiem w martwym ciągu ostatnich kilku lat
zanurzony w schizofrenii konam w urojeniach
wybrane najciekawsze obrazy malowane krwią
zanim wyjedziesz jak słońce ponad horyzontem
człowiek spojrzy spokojnie
bez zarysowania żadnych wgnieceń
w nowym dniu tylko proszki
szklaneczka wody i nic więcej jeszcze powietrza
do nieba widzę drzwi jeden dzień jeden pokój
nie wiem co ze zbawieniem schizofreników
Yaro, 26 marca 2023
ukołysz Anka
ułóż do snu
załóż słowami
pokryj melodią znanych nut
ukołysz na dłoniach
jak na zdjęciu liść
w rytmie miłości
zgubię kawał dnia
w noc przy tobie śnię
w tym śnie widzę cię
czas dzieli na dwoje
zdarzeń w wierszu
streszczę ogrom świata
zapamiętaj jak tętniło życie
dla ciebie usypiam cały wszechświat
na przekór złości zrywam kwiaty
napotykam namiętności
Sztelak Marcin, 26 marca 2023
Tłuszcz bezmlekowy
Wstał dzień,
nie krzyczę z radości,
ostatni papieros wpadł do ostatniej
kawy, była jak kromka chleba.
Pada,
w dziurawych skarpetach nie znajdę
szczęścia. Nawet o namiastkę
nie będzie łatwo w szarym mieście.
Gdzie podobno mieszkam,
ale niekoniecznie jestem.
Promyk światła
sączy się leniwie spod drzwi łazienki,
wygodnie ułożę się w wannie.
Przykryty ulotnymi drukami
wycenię światłość żarówki.
Jakoś to będzie
wymamrota pralka nastawiona na ciągłe
płukanie złota.
Bez sensu – pobór mocy rośnie,
czynnej i biernej.
Nieważne i tak kiedyś zapłacę
za niedokonane.
Tym bardziej za tak zwane
wszystko.
Arsis, 26 marca 2023
Przebłyski szczęścia
biegnę po ukwieconej łące
po złotym piasku
rozgarniając
kłosy złotego zboża
upadam
wstaję
ze śmiechem
wiatr rozwiewa włosy
słońce ogrzewa twarz…
― składam się teraz z samego światła
(Włodzimierz Zastawniak, 2023-03-26)
***
https://www.youtube.com/watch?v=H7_56DcTJcY
Senograsta, 26 marca 2023
Wniebozanurzenie
jedna taka chwila
wspólnie z koniem na koniu
zapatrzenie za rzekę w rzekę
donikąd
stanie się częścią
smutno radosne
słodko gorzkie
wola jeźdźca zanikła
wola konia się stopiła z jego
wolą steopienia
koń westchnął
taka chwila kiedy puszczyk
piórko muśnie
zmierzchania pora
wniebozanurzenia
,
Sztelak Marcin, 25 marca 2023
Katedra w ogniu
Witraże wściekle krwawią słońcem,
refleksy na ołtarzu
układają się w niedobre wróżby
i pogruchotane krzyże.
Dym kadzideł zasnuwa mozaikową
posadzkę uwidaczniając ślady stóp
umarłych, wciąż drepczą pomiędzy
nawami, opierają się o kolumny.
Dach u sklepienia trzeszczy szeptami,
to na pewno nie modlitwy.
Głośny huk zatrzaskiwanych wrót
kurzem zasypuje i tak wytarte inwokacje.
Chłód gasi ogień, aż do jutrzni.
drachma, 25 marca 2023
Życie Odnowa
Tadeusz Kasprzak
Nie będzie ciszy nad tą urną
bo ta śmierć trafiła się mi
jak ślepej kurze ziarno
i wreszcie zacznę zarabiać
tylko muszę nad tym
perpetuum mobile trochę
jeszcze popracować
Nad wizerunkiem Zamościa
„niebezpiecznego miasta”
tak drogiego memu sercu
będę tu zaprowadzał
nowe porządki jako szeryf
siewca pan zamętu
i podejrzliwości
człowiek rozlicznych talentów
Mówią o mnie
profeta patostreamer z tuby
bonzo farmazon od pierdoletów
a ja po prostu jestem Szefem
Wszystkich Szefów
i rozkazuję Remiemu Gaillardowi!
będącemu w szponach mafii
podzielić się z redaktorem
najwyższego czasu zasięgami
bo mam parcie na szkło
Ludzie przebudźcie się!
followersujcie moje profile
wywiadowcy bo udzieliłem
wielu wywiadów a teraz
wraz z kruszynką tworzę
społeczność „Czyste Serce”
tropię zło którego jestem
będąc po wyrokach nieodrodną
częścią
dodatek111, 25 marca 2023
inercja
pewnie spotkamy się przypadkiem
gdzieś na granicy resztek czasu
brnąc wyznaczonym przez los szlakiem
wciąż dając jeszcze szansę światu
i myśląc chłodno o jesieni
zanim się w zimę całkiem zmieni
gościnne progi nocnych pubów
błyszczą uśmiechem pełnej szklanki
udają drzwi do innych światów
i wyplatają z życia bajki
zmieniają w ciepło nocne chłody
by każdy czuł się piękny młody
jednak nie spełnią się marzenia
a świt obudzi dzień w półmroku
i znów rozpocznie się loteria
trwania bez celu i powodu
powrotów z wypraw nieodbytych
nawołującej z dala ciszy
Senograsta, 25 marca 2023
Rozkosz (z tomu Śmieci)
to zapomniany o sobie wiatr lubieżnik
wpadający fontanną rozpryskującą pyłki i krople nasienia
niosący ze sobą, z gajów i pól do gajów i pól.. i z gwiazd
w czapę lasu, w jego ciemno-zieloną głąb
docierający do zarodni kwiatów czeremchy, bzów, olch, topoli
gubiący się w zakamarkach cienia, liści, dziupli
w zaułkach żuków, padlin, mchów, koron - ten jeden wiatr
jakimiś cząstkami oderwanymi wyrywający się na światło pól słońca
a korpusem zanikający w pobliżu strumieni i zasłuchany
w szept liści który jest też jego językiem
Bogini tego gaju go posiadła
A nowi bracia już przygotowują nowe desanty na nowe lasy
Docieranie do swoich granic, do nieznanych lądów, zakamarków szaf
drobnicy bytu, jednego dźwięku z wielu, szeptu, zapachu, cząstki
Zniknięcie w małej bramie nieskończoności ogromu lasu
Sztelak Marcin, 24 marca 2023
Uwaga wulgaryzmy
Na ostrym wkurwieniu tłukę
kamienie do układania drogi
na trzecią stronę drugiej strony.
Gdzie podobno panuje spokój,
niemalże święty, uśmiechnięci tuziemcy
podają ci dłoń, bez absolutnie
żadnych podtekstów.
Jednak do czasu ukończenia budowy
klnę w żywą kostkę brukową,
z każdym metrem coraz żywiołowiej.
Bo dopiero gdy walniesz się młotkiem
w palec pojmujesz głęboki sens
inwektyw rzucanych przed perły.
Lub wieprze, zależy
od bólu i skali głosowej przekleństw
dobitnie brzmiących na wietrze.
Afrodyta, 24 marca 2023
Konflikt z sumieniem
Przekroczyłam dziesięć miesięcy księżycowych
bez uzasadnienia, naukowo wyznaczona granica
rozciągała się, na każdym etapie daleko
przed czasem definitywnego rozwiązania.
Skrojone z romantyzmu szkiełko i oko, dziurawe
ręce specjalistów (wspieranych wysokiej klasy
sprzętem oraz zalegającą rutyną), zdemaskowały
przerośnięte paznokcie i śmierdzące łożysko,
na które spoglądano z obrzydzeniem.
Rodziłeś się, wiotką szyję dwukrotnie oplatała
żmija. Zdradził cię pojękujący oddech,
dozgonna gwarancja bezterminowego piętna.
Zwyczajny przypadek, zbieg okoliczności, a takie
nie prowokują konfliktu z sumieniem, wątpliwości
i pęknięcia pozszywano finezyjnym ściegiem,
z dbałością o szczegóły.
Śniłeś swoje życie, zamknięty w przezroczystej kuli,
która do samego końca nie odkryła znikających plam
wybielonego personelu ani przyszłych wydarzeń.
sam53, 24 marca 2023
nigdy nie dała się poznać
w pierwszej wersji Magdalena nie odpowiadała na listy
w drugiej zdawkowo na odczepnego
wyrzucała z siebie jedno dwa zdania
krótkie nudne choć nie pozbawione sensu
w obu wersjach grała tę samą rolę
trzecią wersję stworzyłem na potrzeby własnej wyobraźni
nareszcie widziałem w Magdalenie i kochankę
i powiernicę wszystkich sekretów
nie była jeszcze ideałem ale powoli starałem się przylepiać jej
zalety poznanych wcześniej pań
pomijając szczegóły z trzecią wersją mógłbym spędzić kawał życia
i wcale nie musiała być szczupłą jak osa
z podniecającym biustem
nie musiałaby też codziennie gotować obiadków ani sprzątać na błysk
może dlatego że sam uwielbiam pichcić
trzecia wersja lubiła łóżko i seks
tak jak każda kobieta
której nieobce są przyjemności bycia z mężczyzną
przyzwyczajony do trzeciej wersji nieopatrznie umówiłem sie na spotkanie z wersją nr 2
jakież było moje zdziwienie gdy ta ostatnia przyszła z mężem
czyżbym ominął jakiś szczegół w opowieści
zobaczyłem mężczyznę wpatrzonego w kobietę jak w obraz
nie chciało mi się wierzyć że można polubić
nudę inercję małostkowość
tak typową dla osób próżnych choć idealizowanych
związek przez swą jednostronność wydawał się gromnicznie sztuczny wręcz wyrachowany
nie czułem w nim ekspresji
szokiem był nadmiar deklaracji
zmieszany wróciłem w te pędy do swojej wyobraźni
Magdalena wersja 3 właśnie zmieniała firanki w oknach
w domu pachniało wiosną
maleńki bukiecik stokrotek przenosił nas do realu
kończyłem wiersz
dodatek111, 24 marca 2023
pisanka
ile już razy powstawał wiersz
żeby zamienić pustkę na słowa
i dawać ciepło jak miękka sierść
czasem gdy smutno cicho zaszlochać
tyle ma w sobie ten zlepek słów
smutków skrywanych w banalnej treści
albo radości z niepewnych wróżb
bo los ma ciągle jakieś wykręty
więc żeby pisać wciąż powód jest
lepszy czy gorszy to bez znaczenia
jak to się mówi liczy się chęć
i to by umysł szybko nie rdzewiał
kolejne wersy odliczą czas
i poprowadzą prosto do wiosny
znów będzie można zmyślać i łgać
użyć porównań oraz przenośni
zatem poezja ciągle ma sens
bo wciąż jest powód żeby ją pisać
i chociaż nie ma w niej prawdy zdjęć
przecież tematu nigdy nie spłyca
Senograsta, 24 marca 2023
Rozrzuty (z Tomu Zawieszenie)
wszystkie chaotyczne wrażenie sprawiają
kos na gałęzi
motyl tu i tam
bąk
wystrzeliwują z jednego miejsca w inne
ale nie wylatują głody poza łąkę, bagno
głody żurawia trzymają go w szuwarach
sroki się ganiają w swoim lasku
zamknięty krąg, jaskinia życia, którego
bohaterowie nie na ślepo szukają
ale kierując się instynktem
zakłada gniazdo, wyznacza teren polowania
znajduje teren spółkowania
życie
przebudziło się
i prawie sięga ku eterom ciszy
i moje wspomnienia błądzą wśród zaginionego jeziora
śladów miejsca które pamiętam
taty tu nie będzie
pijawki będą i żaby
zwariowanego kąpiącego się pijaka nie będzie
nie będziemy mu zdejmować pijawek
to wszystko, te życia życia są w ruchu
zmieniają wciąż miejsca, czuwa tylko żuraw i brodzi
może w powietrzu zawisa jastrząb
chwilę spoczynku ma motyl
nocni śpią, dzienni włóczą się celowo
na oślep ale nie bez wyczucia
godzina południa i północ, stwory nieruchomieją,
sen brat śmierci zapobiega wyczerpaniu się życia
rozrzutowi w nieskończoność
Jako dzieciak też umiałem podpatrywać momenty
zatrzymań życia
upinania włosów, malowania brwi
przez sowę i świerszcza na płocie w Grabowcu
świerszcz w dzień
sowa pod wieczór
dość duże i rzadkie spiętrzenia czasu
gdy zobaczyłem sowę aż zabawiłem się w Indianina
ległem w trawie na brzuchu i podczołgiwałem się
jak najbliżej, jak najbliżej
Życie nie ufa innemu życiu
i miejsce do snu i odpoczynku musi być otoczone tajemnicą
do śmierci i miłości też
trawa była miękka i rozgrzana latem
a ja się w niej pogrążyłem czatując
Sowa w końcu odleciała, nie za blisko,
świerszcz też, żuraw też
to nie były paniczne ucieczki
może to były, są, pokazania się dziecku
przyzwolenia
samoA, 23 marca 2023
W domu artystów
ściągnięte z kanapy piękno
było sztuką
wyszukaną rozumem
a sztuka była pięknem
wystrojonym zmysłami
pokój był otwarty
i nikt nie myślał
o wojnie
Senograsta, 23 marca 2023
Obecność (z tomu Teoria śladów)
drzewa strzepują palce liści
przygotowują się do biegu
pozbywają napięcia
nagle wiatr ustaje, zamierają
pozbyły się złości
witki brzozy to mogą być też włosy
zadumane oczko wodne dla gęsi
w Lubani i Obicach
to całe zamyślenia wioski, nad ziołami
ciężką pracą, grzechami i dalekimi obłokami
i dzieciństwem
które w dolinie rzeczki, która ją rzeźbiła
wiecznie trwa
daleko odzywa się pociąg
drzewa zerwały się do lotu
pająk powraca za nicią do punktu czuwania
mam świadomość tej wspólnej sprawy
tato wrzuca mnie do rzeki
coś się stało
jest biedny ja podły
spadł łańcuszek z Matką Boską w wodę
wyzywam Ojca
a wcześniej w dolinie dzieciństwa pod jego okiem
nauczyłem się pływać
a może potem to było
polegałem na nim i na sobie
huśtawka w punktach zatrzymania w wieczności
krążące ruchy
Pan się zdecyduje, wkłada, czy wyjmuje -
rzekła nerwowa kobieta do chłopa
Gdyby nie to niezdecydowanie
nie było by rozkoszy moje Panie
ślimaki wsuwają rogi, całe powracają do punktu
ocalenia
z nową wolą rogi macki
namacają drogę przygody
nocą ślimaki chowają rogi
Matka Boska Loretańska przebywa w ogrodzie
karmelitów Bosych w Piotrkowicach
wśród dębów jest czyjaś obecność
Karmelici Bosi stopami kontaktują się z jej obecnością
z falami czasu ziemi
oblane słońcem dęby tyle nieprzebranego mroku
przechowują w sobie
widmowe orły ogniste latają w koronach
Dobrze wiedzieć, że jest gdzieś ekstaza
chociaż my jej akurat nie czujemy - powiedział Miłosz
w Dolinie Issy o ptakach
Dobrze pamiętać, że kiedyś byliśmy w ekstazie
Może kiedyś jeszcze będziemy
Wierzę w zostawianie siebie w miejscach ekstazy
i w miejscach cierpienia
Widma zatrzymań wahadła
Osiadający pył spojrzeń
Podobieństwa
Ach, zostać z nimi, zostałem tam,
jestem..
Połączenie przez wszechobecność
Marek Gajowniczek, 22 marca 2023
Żyje się lepiej - zasypia gorzej...
Żyje się lepiej - sypia się gorzej.
Partia wciąż klepie - co staćsię może,
jeżeli przegra w trudnym wyborze
w stałym - krytycznym wzroście zagrożeń.
.
Rośnie medialna bańka mydlana
wciąż sondażami kolorowana
grożąc nie tylko bankom w Seattle.
Rząd jest zmęczony i obywatel.
.
Wykorzystano nagrań archiwa
i wszyscy wiemy kto naród kiwał.
Jaka jest prawda czasu - ekranu?
Plan propagandy ma wielu fanów.
.
Naród się boi! Naród się lęka
i jak Piekarski plecie na mękach.
Nie widząc dalej niż czubek nosa,
chce bryłę świata poruszyć z posad.
.
Lecz w głębi duszy nic się nie ruszy.
Tylko wołaniem bywa na głuszy,
by na zniszczenia nie potrzeć skośnie
myśląc o jutrze, Chinach i wiośnie.
Andrzej Talarek, 22 marca 2023
Psalm Trzeci. Dlaczego przemoc, Boże, Twym światem rządzi?
Biblia Tysiąclecia: Modlitwa prześladowanego
Jan Kochanowski: Mocny Boże, jakoż ich wiele powstało,
Księga Psalmów Dzisiejszych: Dlaczego przemoc, Boże, Twym światem rządzi?
Dlaczego przemoc, Boże, Twym światem rządzi?
Silny wojny zaczyna, w szaleństwach błądzi,
z Twym imieniem na ustach pali, morduje.
Czy twarz swą odwróciłeś, bólu nie czujesz?
Jakie nauki Panie z Twojego prawa?
Oko za oko - ciągła życiem zabawa.
Oba policzki spuchłe pod ręką kata.
Lecz czy czeka go za to Twoja odpłata?
Kładę się i zasypiam, znowu się budzę.
Choć pożar step ogarnia, ja wciąż marudzę.
Choć świst rakiet i huk, ja wygodnie leżę
Dopóki w moje okna grom nie uderzy.
A tam się modlą: Boże, wyłam im szczęki,
rozbij ich armie, odsuń nasze udręki.
Tu się modlimy: Panie, to wszystkich wina
i ślemy na front matkę Twojego Syna.
Lecz w krwawym czasie tylko Ty jesteś tarczą,
Tyś ucieczką w nadzieję, gdy czołgi warczą.
Zrób coś, póki tli jeszcze kawałek lontu!
Modlą się ludzie cicho z obu stron frontów.
Wyłoń się Panie z ciszy, me lęki zrozum,
przywróć rozsądek władcom, a ludom rozum,
ocal nas od nieszczęścia piekła w tym życiu,
kiedyś schowaj nas w nieba Twoim ukryci
Senograsta, 22 marca 2023
wieczór wiatr włosy (z tomu Smugi)
wiatr wieczór włosy
poranek pogoń ptak
widok z wieży
ulewa, rzeka wpada w czeluść
uderza w ciebie pożądanie
krzyż cielesny
jesteś ofiarą, ołtarz świat
tatuażami pokryte plecy uda
wniknięcie w obrazy i pory
wieczór wiatr włosy oczekiwanie
koło nastki lub 20 stki
to jest zadanie ponad wszystko,
niebezpieczne
Julia wysadza Romea
z jego życia
a on ją
Wielkie Uczucie
Wiekie Podobanie się
kalokagatia plus jeden
Piękny Dobry Mądry
i Seksowny
wieczór wiatr włosy
ulewa, skąpani w niej
wąż i jaskinia
przeszła po nich
ja cię przyjmę w siebie
ja wejdę w ciebie
poranek pogoń ptak
wyfruwa z gniazda
myśl, ciało, dusza tych dwojga
na życie dzikie
a z nich ziarno
czeka
na
wieczór wiatr włosy..
sam53, 22 marca 2023
***
co to za miłość schowana za horyzontem
której dobre oczy nie mogą wypatrzeć
nawet jakbyś wszedł na najwyższe drzewo
.
co to za miłość którą najpierw czuje pies
wylegujący się na schodach
a dopiero później wiatr roznosi jej woń po okolicy
.
ludzie bez opamietania o niej plotkują
kłócą się o pierwsze imię jakby była wielka różnica
między Małgorzatą a Magdaleną
.
czasem wydaje mi się że jedna z nich się uśmiecha
a to tylko milczenie wykrzywia usta
cisza zazwyczaj ma szerokość łóżka
.
rano budzę się z kawą na ustach
matka nie pozwala tak długo się kochać
pies też warczy wylegując się na schodach
siódme niebo odkładam na półkę
piszę z sufitu
samoA, 21 marca 2023
O wschodzie słońca
wczoraj
urodziła się Anielka
ciiicho cicho
wcisnęła się między słowa ojca
i zagrała na puzonie
małe szczęście
Elfryda Ross, 21 marca 2023
przyczynek nr 1
oswajanie słów jest trudniejsze niż oswajanie tygrysów (...)
H. Poświatowska
***
żegnaj kochana. albo idź do diabła.
spakowałam wiersze.
uczucie wygasło.
twoje miejsce zajęła proza.
może to powinien być prozac?
jego nie miałam w ustach, więc nie wiem,
jak potoczyłoby się nasze życie.
myślę, że nie będzie tak źle.
ułoży się.
a może spróbuję ją ugłaskać.
dopieścić palcami.
powinna kajś się odwdzięczyć.
__
21 marca obchodzimy Światowy Dzień Poezji
Misiek, 21 marca 2023
W Debilolandii 2
Jest taki kraj gdzie
nie ma mądrych co by chcieli rządzić
i rządzą tylko tam sami debile
nieomylni wszak zawsze mają rację,
bo przecież debile nie mogą błądzić
a każdy tyle na co dzień wie
ile na obiad wypije oraz zje
bo najważniejsze, że mają debilokrację
debilny parlament a w nim debile posłowie,
co co chwila uchwalają debilne ustawy
i podpisuje je debil co ma pusto w głowie
nawet ich nie czyta, treści nie ciekawy
a nikt tam nie korzysta z porad psychiatry,
ludzie snują się po ulicy i puszczają wiatry,
a lata też im powoli sobie płyną
za debilne zarobki kupują w hipermarkecie
w strojach kąpielowych chodzą lecz zimą
w wełnianych kożuchach i czapach w lecie
debili zaś mieszka wszędzie tyle,
że wyczujesz debila już na milę,
gdyż takiego tam spotkać to nic trudnego
tak się tylko zastanawiam i drapię w głowę,
czy to państwo jest tak bardzo wyjątkowe
i czy na pewno nie ma drugiego… takiego
kraju na świecie
gdzie gorzej jest niż źle?
Andrzej Talarek, 21 marca 2023
Psalm Drugi. Ludzie wprzęgnięci w rytm dzisiejszych czasów.
Biblia Tysiąclecia: Mesjasz Królem
Jan Kochanowski: Co za przyczyna tego zamieszania
Księga Psalmów Dzisiejszych: Ludzie wprzęgnięci w rytm dzisiejszych czasów
Ludzie wprzęgnięci w rytm dzisiejszych czasów,
od Boga swoje twarze odwracają.
Żądają więcej wolności niż mają,
zamiast się martwić o przyszłość zawczasu.
Dlaczego drogi ludzi oraz Boga,
kiedyś jak części lin z sobą splecione,
dziś się rozchodzą, każda w swoją stronę,
a ku nicości wiedzie ludzi droga?
Także przywódcy, którzy z łaski tłumu
władzę swą dzierżą, przeciw Bogu knują
i prawo Pana swoim zastępują,
tak zakłamując epokę rozumu.
Stargać ich więzy, odrzucić ich pęta.
Okrzyk donośny ponad podziałami.
Każdy kto przeciw, niech się łączy z nami,
o krzywdach swoich zbiorowo pamięta.
Śmieje się w niebie Pan, który nas stworzył.
Śpiewem galaktyk jest głos jego dumny.
Słońcem jaśnieje ponad nasze trumny.
Miłość swą wielką nad nimi otworzył.
Pan postanowił: Tyś jest moim Synem.
Ciebie zrodziłem na dziś przez wiekami.
Dziedzictwo Twoje - ludzie zagniewani.
Tyś miłosierdzia jest dla nich zaczynem.
Nie pokrusz tego, co w całości piękne,
nawet jak rysa jego serce szpeci.
Traktuj ich w łasce swojej tak jak dzieci,
zamiast ich karać, wzbudź w nich myśli tęskne.
Zrozumcie Pana przywódcy tej ziemi,
sędziowie praw jej, Prawa Pana strzeżcie,
oddajcie cześć mu, swe sądy zabierzcie,
On sąd miał będzie nad nieskruszonymi.
sam53, 21 marca 2023
dwa w jednym (Wiosna i Poezja mają dziś święto)
Między słowami zawsze miękko
choć siedzieć długo nie wypada
a tym wrażliwym dziś na piękno
serce zazwyczaj podpowiada
wzrostem ciśnienia spadkiem tętna
lub uczuleniem na błysk fleszy
kiedy już mało co pamiętasz
a kaca nie ma po czym leczyć
Senograsta, 21 marca 2023
Sarna (z Tomu Schizma)
biegła ze mną niosąc korale
w potokach zatrzymywaliśmy się dla ochłody
woda z gór pięknie lśniła na jej sierści, oczy dwie krople
przystanki wśród śmiechu i szukania dojścia do wód ziemskich i niebiańskich
orzeźwieni w podróży donikąd
w pogoni za chłodem, jasnością i rozpływającą się przyjemnością
nieintencjonalne śmiechy, spojrzenia, grzech czysty
odpoczęła dusza gdy zasnęli tyrani
zło zostało inaczej zdefiniowane, krzywda duszy odsłonięta
powrót przed nami, na razie czuć fazę wstępującą drogi
która nazywa się oddalanie i ucieczka
wyjęliśmy pokarmy by zjeść bluźnierczą ucztę
granice człowieczeństwa i zadowolenia maluczkich
zostały przekroczone, wody nieba zaczerpnięte do dzbanów
smutki przepędzone, powrót przed nami
dla marynarza domem może być cały świat..
..i oto leżą dysząc, po czym zrywają się znów
do biegu bez końca do końca, przez wodę ogień skały zwierzęta i znów wodę
łapiąc ten piękny ruch i odczucie
wiatru w biegu, jasny kontakt z kolorami, koralami
pieszczota fal jest obojętnie wszechobecna
Yaro, 20 marca 2023
odmienić siebie na kilka chwil
chciałbym w sobie coś zmienić
by weszło głęboko w kości
by umysł był jasnym świtem
gdy na horyzoncie jutrzenka
patrzy nieśmiało w oczy
zaglądam w lustro nie poznaję się
smutne te poranki gdy zmieszany
wstaję rano patrzę w twoją stronę mamo
zatarte ścieżki śladów nie widzę
obrazy w głowie układam na ermitażu
zapadają słowa żony głębią w sercu
drążą zmarszczki na twarzy starej chaty
jestem starym domem niewolnikiem słów
wierny pies jem z ręki jak uwolnić sny
zatrzymany w głowie z wirem myśli
jak uciec stąd od zniewolenia
mamo pomóż zmęczony tym światem
zamykam rozdział witam się z Bogiem
sam53, 20 marca 2023
Wiosna 2023 ( wieczorny zapach fiołków)
o zachodzie gdy zieleniała łąka
wychodziła zza drzew
wieczorem znikała we mgle
żeby o świcie zbudzić się w rannych zorzach
z pierwszym słońcem kołysząc biodrami
pędziła przed siebie w nieoswojony taniec natury
z wiankiem mniszków we włosach
rozwiniętym szalem frunących obok rusałek i latolistków
zdawało się że płynie
że jej smukła kibić unosi się w powietrzu
snując za sobą magiczny zapach fiołków
próbowałem zatrzymać tę woń między nami
Magdalena kichała przez sen
Andrzej Talarek, 20 marca 2023
Psalm Pierwszy. Idź zawsze swoją drogą, ktoś ją w ciebie wpisał.
Biblia Tysiąclecia: Dwie drogi życia
Jan Kochanowski: Szczęśliwy, który nie był miedzy złymi w radzie
Księga Psalmów dzisiejszych: Idź zawsze swoją drogą, ktoś ją w ciebie wpisał,
Idź zawsze swoją drogą, ktoś ją w ciebie wpisał,
może matka przy piersi, ojciec gdy kołysał
lub Bóg. Ty możesz jednak na twych skrzyżowaniach
wybierać smaki życia lub Panu się kłaniać.
Jak dziś żyć Bożym prawem pośród praw wielości.
praw człowieka każdego, praw do odrębności?
Gdy trudno znaleźć kogoś, kto Twym prawem żyje
i swoim życiem Ciebie hańbą nie okryje.
I kto mi wreszcie wskaże Ducha Twego Prawa
z tłumu nauczycieli, abym bez obawy
przyjął i jak twe drzewo nad płynącą wodą
owocował miłością i na życie zgodą?
Czy ci co Cię nie znają lub Cię odrzucili,
kiedy doszli do końca, w plewę się zmienili
życia, które umarło nie rodząc wieczności?
Czy może miłość Twoja także w nich zagości?
Wiem, że miła jest Bogu droga sprawiedliwych,
żyjących wolą Boga, w wyborach uczciwych.
I tak chcę żyć, by nie kryć na końcu zdziwienia,
że śmierć mi nie przynosi z życia wyzwolenia.
Elfryda Ross, 20 marca 2023
Wróbel i Żabka
Raz wróbel z żabką dialog prowadził:
możemy żabko zawrzeć układzik
oboje jemy bezlik insektów,
tylko terenu mi nie anektuj
Żabką te słowa mocno zatrzęsły:
nie kumam wróbel twoich pretensji
ty, choć malutki, to masz skrzydełka
twoje są lasy, łąki, źródełka
Wróbel podumał przyznając rację,
lecz wezwał boćka na negocjacje
___
20 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Wróbla i Światowy Dzień Żaby
sam53, 19 marca 2023
wiosna 2023 (wczoraj w południe)
Kiedy widzę kiełkujące krokusy szafirki tulipany
wydaje mi się że wiosna stoi za najbliższym drzewem
słyszę jej śpiewne zawołanie a może to już ptasie trele
powietrze pachnie świeżością
ziemia oddycha
wiosenne słońce pokazuje swoją moc
Magdalena rozpina bluzkę pod szyją
nie wiem czy słabość do starszych panów
wysysa się z mlekiem matki
ale wiem że miłość do kwiatów bierze się z dzieciństwa
tak jak miłość do natury
do poezji
gdy przychodzi wiosna
usta tryskają purpurą
myśli o pocałunku fruną jak motyle
odróżniam rusałki pawiki od żałobników
Magdalena rozpoznaje wszystkie
nadaje im imiona
Marek Gajowniczek, 19 marca 2023
Dziś w Wysokiem Mazowieckiem
Dziś w Wysokiem - niewysokim się wie,
że o podziale głębokim mówić dobrzy lub źle
jenoznacznie nie wypada
w czasie wojny u sąsiada,
gdy nas kamerują szpiedzy.
Lepiej o gruszce na miedzy
nieustanne toczyć spory!
Na jesieni są wybory,
Krasomówców w Polskę słać,
a już w marcu trzeba siać!
Nie należy przy tym zwlekać -
można przecież nie doczekać!
"A dokładnie światu, panie, tak się przyjrzeć..."
to nie wiemy, czy się bać, czy lepiej śmiać?
Czy wciąż nas na sondaż stać
w karuzeli wzrostów - strat?
"Mówią, że kto patrzy, a nie widzi
to z takiego szydzi świat!"
sam53, 18 marca 2023
niecierpliwym
i zakochanym deszcz potrzebny
wiosenne ciepło ukojenie
magiczne słowo które kiedyś
niech nas obudzi w siódmym niebie
bez gier podchodów kocimiętki
sklei pragnące siebie usta
w idyllę uczuć zachwyt tęsknic
po radość w sercach która wzrusza
szept niechaj stanie się pieszczotą
oddasz się wierszem tak jak wiosna
pozwolisz kwiatom tęczy dotknąć
teraz pocałuj - proszę zostań
sam53, 17 marca 2023
wieczór zaczyna się po zachodzie
rozpływa się światłem w latarniach
zmieniając nostalgię w tęsknotę
jak noc która cienie rozgarnia
szukając miłości a potem
zagląda dyskretnie przez okno
z księżycem spełnionym od wczoraj
jak wiosna wszak jesteś już Wiosną
nadzieją we wszystkich kolorach
przesuwa godziny w zegarze
usypia marzenia w obłokach
a chciałbym sen z oczu ci spatrzeć
i kochać i kochać i kochać
Arsis, 17 marca 2023
Jesteś westchnieniem
Skąpani w słońcu, w pyłkach lata. Na pociętej cieniście parkowej alei. Jesteśmy tutaj.
I jesteśmy, będąc jeszcze.
Powiedz mi, mówiąc szeptem. Mów i muskaj czule.
Dotykaj palcami twarzy. Dotykaj ustami ust.
Mów.
I nie przestawaj, albowiem w tym przestaniu nagłym serce boleśnie przestaje bić.
Albowiem w tym nieistnieniu nie ma nic gorszego od śmierci.
Więc całuj i zmyślnych nie odrywaj ust.
Całuj
i mów.
Tutaj, w tkliwym ogrodzie, w pełnej melancholii czerwonych róż.
W kwiatach, w anemonach,
w kosmosie podwójnie pierzastym…
W szumie liści i w tym wietrze, co łka.
*
Otwieram oczy — nie ma ciebie. Zamykam — jesteś.
Dotykam ręką tej drżącej na ścianie
poświaty bijącej od stawu.
Krew pulsująca w skroniach.
Szum.
Cała ziemia jest pusta, kiedy nie widzę ciebie.
I choćby tak dotknąć, poczuć,
choćby grudkę twojej uśmiechniętej twarzy.
Rozrzuconych
na płótnie,
rozwianych włosów.
I choćby okryć się niebem, w którym jeden tylko anioł.
To moje
o tobie
wyobrażenie.
Mąci mi się w głowie, albowiem jesteś powietrzem, które pieści wzdętymi żaglami obłoków.
Jesteś westchnieniem
Poranną
rosą
na trawie.
Drżącą
pajęczyną…
Kocham cię…
(Włodzimierz Zastawniak, 2023-03-17)
***
https://www.youtube.com/watch?v=I4yUJkOUfOk
Yaro, 16 marca 2023
dobrzy ludzie nie umierają
tak dobrze było nam lecz nie jest
wspólne chwile wieczorem w ciszy
czytałeś wiersz opowiadane kawały
śmiech do rozpadu na pierwiastki
mówiłeś daj mi kilka dni
wypłynę podniosę żagle
okręt twój płynie dalej
odszedłeś tak nagle
jak wiatr nie wiadomo dokąd
nie wrócisz stamtąd nie wracają
z bocianami w to samo gniazdo
mam wiele tez jesteś jedną z nich
najlepsze sekundy odeszły razem z tobą
pozostał smutek pusty z Gosią dom
na dachu gołębie susza w ustach
mówiłeś daj mi kilka dni
wypłynę podniosę żagle
okręt twój płynie dalej
odszedłeś tak nagle
jak wiatr nie wiadomo dokąd
nie wrócisz stamtąd nie wracają
z bocianami w to samo gniazdo
Pavlokox, 16 marca 2023
Cudownych rodziców mam...
Wydarzyło się to pod koniec podstawówki.
Nie myślałem, jak wielkie będą tego skutki.
Wróciłem ze szkoły i zupę odgrzewałem.
Powrotu do domu ojca nasłuchiwałem.
Gdy przyszedł, spytał, czy wiem, co mam do odgrzania.
Odparłem, że wiem i wróciłem do grania,
Lecz okazało się, że garki pomyliłem.
Zupa wykipiała. Kuchnię zapaskudziłem.
Ojciec wściekł się i komputer wyłączył z listwy.
Dostałem również szlaban - miałem czwórkę z histy.
Było to preludium tego, co miało się stać.
Musiałem niedługo test ósmoklasisty zdać.
Kiedy szedłem w niedzielę z ojcem do kościoła,
Wspomniał coś o ograniczaniu komputera.
Myślałem o tym później przez całą mszę...
Dobrze, że on z treści kazania nie pytał mnie.
Miałem uzasadniony powód bać się taty,
Zwłaszcza, gdy wlał za dużo rumu do herbaty.
Był plan, by namówić ojca, by dał się zaszyć,
Jednak nie chciał o tym nawet słowa usłyszeć.
Zatykał wtem uszy i śpiewał głośno „Barkę”,
By następnie otworzyć se kolejną Warkę.
Powiedziałem mu, że ma zrezygnować z piwa.
On na to odparł, że ja za to z komputera.
Zazwyczaj jeszcze przed południem był dziabnięty,
A wieczorami wyglądał jak z krzyża zdjęty.
W rzeczywistości był po prostu pierdolnięty.
Miałem z przedmiotów wyłącznie piątki i szóstki.
Jak w kiblu tak i w szkole, brzydziłem się "dwójki".
Wieczorem, gdy rozegrałem w FIFĘ dwa mecze,
Rodzice skończyli oglądać jakieś skecze
I poprosili mnie, bym przyszedł do pokoju.
Przed poniedziałkiem byłem już w kiepskim nastroju.
Rodzice ściszyli wydarzenia na świecie.
Zapytałem wprost: "Dlaczego mnie stresujecie?"
"Wkrótce czeka cię egzamin ósmoklasisty.
Musimy wprowadzić następujące przepisy:
Z komputera będziesz mógł korzystać w weekendy.
Wyjątkiem nie będą nawet kolegów spędy.
Co niedzielę będziesz go do piwnicy znosić."
Idiotyzm! Ktoś może go z niej przecież zakosić!
"Maksymalny czas grania to godzina dziennie".
Słysząc to, czułem się coraz to bardziej chwiejnie.
"Zakaz ma miejsce również w ferie i w wakacje".
Hańba! Zaraz wyłożę im te wszystkie racje!
"Będziesz uczęszczać na zajęcia dodatkowe,
Zapisaliśmy cię też już na językowe.
Wprowadzane przez nas od dzisiaj obostrzenia
Mają wygładzić twoją krzywą nauczania
I więcej odpowiedzialności ci zaszczepić."
Póki co zdołały mnie jedynie rozwścieczyć!
Powiedzieli, że muszę kilka lat wytrzymać,
Do momentu, aż zacznę się sam utrzymywać.
Ojciec rzekł, bym otarł buzię i się uśmiechnął,
A póki jest weekend, z komputera korzystał.
Byłem tą sytuacją bardzo zatrwożony.
Nie byłem przecież od kompa uzależniony.
Czemu mogą grać w tygodniu ode mnie gorsi?
Moi rodzice są do zakazów najskorsi!
Powiedziałem im, że ten zakaz jest bez sensu.
Wtedy ojciec wstał i przyparł mnie do kredensu,
Mówiąc, że mogę sobie toć rodziców zmienić
I że ich starania powinienem docenić,
Bo inni rodzice mają w dupie swe dzieci,
A im bardzo zależy na mojej przyszłości!
Wyrwałem mu się po tych teatralnych słowach
I uciekłem z domu, biegnąc w dół po schodach.
Liczyłem, że rodzice spuszczą nieco z tonu.
"Zapomniałeś czegoś!" - usłyszałem z balkonu.
Dosłownie chwilę później rozległ się straszny huk,
Który w pierwszym momencie niemal zwalił mnie z nóg.
Mym oczom ukazał się strzaskany komputer,
Monitor, klawiatura, mysz i nawet router!
Poczułem ogromną, narastającą pustkę.
Musiałem udać się w wiekopomną tułaczkę...
Kilka minut później dotarłem do przystanku,
Bez pieniędzy, dokumentów i w lekkim wdzianku.
Ogarniała mnie furia, byłem jak na haju.
Wskoczyłem do pierwszego lepszego tramwaju.
Miałem zamiar nim dojechać do końca linii.
Nie odbierałem, gdy rodzice do mnie dzwonili.
Nagle zapytała mnie jakaś starsza pani,
Czy byłbym taki miły, pomóc jej z siatkami.
Dlaczego wszyscy ludzie mną poniewierają
I ciągle najgorsze rzeczy mnie spotykają?!
"Nie. Po prostu nie! - krótko staruszce odparłem,
Czym pospolite oburzenie wywołałem.
Zaczęła się gadka o współczesnej młodzieży,
Co w komputerach siedzi i w Boga nie wierzy.
"Proszę przygotować bilety do kontroli."
O nie! Brakowało jeszcze tych urzędoli!
Do następnego przystanku było daleko.
Będę musiał zaznajomić się z kartoteką!
Rzekłem do kanarów, że nic przy sobie nie mam.
"W takim razie na policję sobie poczekam".
To ostatecznie przelało szalę goryczy.
Za chwilę, bardzo zdziwić się miał motorniczy,
Ponieważ hamulec awaryjny chwyciłem
I jego rączkę z całej siły pociągnąłem.
Tramwaj niemal natychmiast zatrzymał się w miejscu.
Nienawiść do świata i ludzi czułem w sercu.
Ci, którzy stali, w większości poupadali.
Niektórzy na końcu wagonu lądowali.
Dwaj kanarzy, kiedy tylko się pozbierali,
Ruszyli na mnie i schwytać mnie próbowali,
Lecz chwyciłem babciną siatkę z zakupami
I wymachiwałem nią tuż przed ich nosami.
W końcu plastikowa torba się rozerwała.
Zawartość na wózku z dzieckiem wylądowała.
Słychać było płacz. Rzuciłem się do ucieczki.
Jeden z kanarów próbował blokować drzwiczki.
Myślałem, że z faceta twardy jest zawodnik,
Lecz wypchnąłem go łatwo i upadł na chodnik.
Sprintem, ile tylko sił miałem w nogach, biegłem.
Pół godziny później na osiedle dotarłem.
Kontrolę nad swoim życiem straciłem całkiem.
Gdyby to wszystko snem okazało się rankiem.
Mój komputer wraz z danymi zniszczony został.
Nie mam już nic, tylko telefon mi się ostał.
Wszystkim kontaktom wysłałem brzydką wiadomość.
"Wszystko okej?" - odpisał niejeden jegomość.
Postanowiłem poprosić o pomoc kumpla.
Przydałaby mi się zapewne jakaś dziupla.
Zgodził się wyjść ze mną na spacer i pogadać.
O problemach w domu zwykłem mu opowiadać.
Powiedziałem mu, że ojca chętnie zabiłbym,
Nawet jeśli do końca życia już siedziałbym.
Powiedział, że jestem za młody na kryminał,
I że sam ze swoim starym nieraz się ciulał.
Nagle, zaczęła za nami iść jakaś grupa.
Szybko spięły się moje ramiona i dupa.
Przyspieszyliśmy kroku, z drogi zboczyliśmy.
Oddech bandy osiłków na plecach czuliśmy.
Wtem, czyjaś pięść wylądowała na mej twarzy,
Nie myślałem, że jeszcze takie coś się zdarzy!
Ze strachu posikałem się centralnie w gacie.
"Kasa, smartfony! Oddawać wszystko co macie!"
Kolega, gotowy do butowania, leżał.
Skulił się jak zarodek i głowę ochraniał.
W końcu oddał ciemnym typom jakieś drobniaki.
Liczyłem, że trafią oni szybko do paki.
Ojciec mówił mi, że łatwo takich namierzyć.
Oddałem grzecznie wszystko, chcąc ojcu zawierzyć.
Dostałem jeszcze raz w mordę, na pożegnanie
I wnet cała banda uciekła, gdzie pieprz rośnie.
Z podkulonym ogonem do domu wróciłem.
Szczątki kompa bliżej śmietnika przesunąłem.
"Syn marnotrawny!" - ojciec spytał, co się stało.
Rzekłem, iż kilku chuliganów mnie napadło.
Matka powiedziała, że mam za to nauczkę,
A ojciec od razu zadzwonił na policję.
Mundurowi najchętniej by nie przyjeżdżali.
W końcu jednak przyjąć zgłoszenie się zgodzili.
Młody, blond-włosy krawężnik do nas zawitał,
O konieczności prawdziwych zeznań przeczytał.
Zaskakujące, że ten człowiek umiał czytać!
Z przebiegu zdarzeń chciał mnie dokładnie przepytać.
O akcji w tramwaju, rzecz jasna, nie wspomniałem.
Do tego, że nas pobili, się nie przyznałem.
Było to dla mnie bardzo upokarzające -
Jako ofiara napadu – zawstydzające,
Lecz ojciec siniec na moim podbródku dostrzegł
Oraz natychmiast w tej kwestii przed szereg wybiegł:
"Czy ty kurwa nie rozumisz, co policjant rzekł?"
Moje oczy wnet się zaszkliły, a on się wściekł.
Wyszło jednak, że jutro zeznania skończymy
Na komendzie, jak się wszyscy uspokoimy.
Że był rozbój w tramwaju, młody sierżant wspomniał.
Przez krótką chwilę dziwnie mi się przypatrywał...
Rzekł, że tata kupi nowy smartfon, jak wskażę,
A ojciec odparł, że to się jeszcze okaże.
Spytał, czy pies się nie zlał, bo czuć zapach moczu,
Lecz dopiero co był na dworze, na uboczu.
Gdy aspirant opuścił nasze skromne progi,
Przemówić w przedpokoju miał mój tatuś drogi:
Nowy smartfon dostanę, jak sam zaoszczędzę.
Z komputera mogę skorzystać w bibliotece.
Bym mógł sprawdzać czas, dał mi prababci zegarek
I zszedł do sklepu, by móc uzupełnić barek.
Szlaban na wychodzenie z domu otrzymałem.
O telewizji również zapomnieć musiałem.
Matka nie wahała się przyznać ojcu racji,
A potem kazali mi iść spać bez kolacji.
Kompletnie zdruzgotany w mym łóżku leżałem.
Tak łatwo jednak poddać się nie zamierzałem.
Lampka komputera pod biurkiem nie błyskała.
Ręka odruchowo po smartfon sięgnąć chciała.
Nie mogłem sprawdzić Facebooka i wiadomości.
Nie miałem materiałów do onanizacji.
Na zawsze wszystkie zdjęcia i dane straciłem.
Kopię zapasową co chwilę odkładałem.
Gdyby nie ojciec, to wszystko by się nie stało.
Przez takich jak ojciec wiele dzieci się bało.
Każdy, któremu widzi się codzienne picie,
Powinien ponieść ciężką karę za swe życie...
Koło północy, kiedy rodzice już spali,
Wymknąłem się z pokoju do kuchnio-jadalni.
Westchnąłem i nastawiłem wodę w czajniku.
Butelek piwa na szafkach było bez liku.
W mieszkaniu unosił się także zapach rumu.
Zamknąłem drzwi, co by nie słychać było szumu.
Czajnik doszedł, jak ja sam ze sobą w pokoju
I wziąłem go, by zemścić się na starym gnoju…
Od wielu miesięcy o tej chwili marzyłem.
Z bulgoczącym wrzątkiem do salonu wkroczyłem
I ostrożnie, by nie oparzyć śpiącego psa,
Wylałem wodę z czajnika na głowę ojca...
Sekundę później zbudził się i oczy otwarł
Oraz gwałtowanie jak oparzony się zerwał.
Potem wydał z siebie przeraźliwy ryk bólu.
Nasz kundel zaczął głośno szczekać jak w bidulu.
Matka z sąsiedniego pokoju wparowała.
Czajnik, mnie i wyjącego ojca zastała.
Twarz ojca wyrażała potworne cierpienie,
Dezorientację i ogromne przerażenie.
Natychmiast ojca do łazienki zaciągnęła
I lodowatą wodę na głowę puściła,
A ojciec niczym zdarta płyta się wydzierał,
Robiąc przerwy na oddech, co szybszy się stawał.
„I po coś to zrobił, debilu?!” - zapytała.
Trzymiąc psa za obrożę, ojca polewała.
Zacząłem głośno krzyczeć, że on zniszczył mi życie
I musiało kary zaznać jego oblicze.
"A na mnie co?! Wylejesz kwas jak muzułmanie?!" -
Spytała, a ojciec wciąż szamotał się w wannie.
Z pewnością dużo ulgi dał mu zimny strumień.
Nie było jednak szans, że będzie tylko rumień.
Potem zaczął krzyczeć, że wszystkiego się zrzeka
Oraz, że za to, co zrobiłem, mi wybacza.
Powiedział też, że tatuś i tak nie miał włosów
I o śmierci słyszał od licznych w głowie głosów.
Świadom konsekwencji wezwałem pogotowie,
Mówiąc, że mój tata oparzył sobie głowę.
"Czy doszło tutaj do czynu zabronionego?"
Może i tak. Na pewno do sprawiedliwego...
Ojciec zakrztusił się i brało go na torsje,
A ja myślałem, czy gotować nową porcję...
Lepszym pomysłem byłaby dla mnie ucieczka,
Jednak ubiegła mnie na sygnale karetka.
Sąsiedzi, zaalarmowani wrzaskami,
Nie po raz pierwszy wezwali policję sami.
"Opowiedz panom, co zrobiłeś!" - powiedziała matka.
"O Boże!" - za głowę chwyciła się sąsiadka.
Widać było jednak, że trochę się nie dziwi.
Czubek głowy ojca był jak obrane kiwi.
Skóra stamtąd schodziła całymi płatami,
Choć ratownicy ją przez cały czas schładzali.
Już nie tylko jego nos ostał się czerwony.
Oddział oparzeniówki został uprzedzony.
Jego oczy również zostały poparzone.
Rozbiegły się na boki jak niedokręcone.
Wtem, ojciec stracił oddech, łapiąc się ze serce,
A defibrylator czekał na dole w karetce.
Reanimacja trwała prawie pół godziny,
Zanim ojciec skonał na skraju wykładziny...
"Osiągnąłeś swój cel. Jesteś zadowolony?"
Prawdę mówiąc, byłem po prostu przerażony…
Każdy widział, że sytuacja jest zażarta.
"Czy była tu zakładana Niebieska Karta?"
"Mój mąż od lat pił i robił nam awantury,
Lecz syn jest od komputera uzależniony!
Już drugi rok nie może skończyć podstawówki!"
"To nieprawda! Ze wszystkiego mam same szóstki!"
"To nie pierwszy raz, gdy ma taki atak złości!
Już raz podkładał ojcu do talerza ości!"
"To on mnie do takiego stanu doprowadził!
Wieczorem komputer mi przez balkon wywalił!"
Krzyczeć, że ojciec mnie bił i gwałcił zacząłem,
Lecz nawet sam w te puste słowa nie wierzyłem.
Kopałem, biłem i gryzłem funkcjonariuszy.
Nie trafiłem, jak w tramwaju, na słabeuszy.
Nikt z policjantów nie zamierzał się pierdolić
I pałą udało im się mnie obezwładnić.
Zanim na miejsce przyjechał prokurator,
Straszyli, że wsadzą mi w rzyć paralizator.
Na ręce założono mi ciasne kajdanki.
Gdzieś u góry dudniły Young Leosi "Szklanki".
W zamkniętym pokoju szczekało nasze psisko.
Sąsiedzi obserwowali to widowisko.
"A chłopak zawsze na klatce "dzień dobry" mówił."
"Co tam się stało, że ten ojciec tak zawodził?"
Władować mnie na dołek, zwarci i gotowi,
Bez zapiętych pasów wieźli mnie mundurowi.
Na komendzie umieszczono mnie w izolatce.
Usłyszałem, jak policjant rzekł koleżance,
że nie mieli jeszcze takiego popierdola.
Przez pijaństwo ojca czekała mnie niewola.
Ciekaw jestem, jak oni by funkcjonowali,
Gdyby w sytuacji jak ja, się znajdowali.
W rzeczywistości było mi już wszystko jedno.
Nazywając mnie „pojebem” trafili w sedno.
Zapadł mi w pamięć ten trzynasty posterunek.
Widziałem, jak komendant wlewał w siebie trunek.
Poczucie winy odrzucałem początkowo.
Wmawiałem se, że zgarnęli mnie omyłkowo.
Nad ranem w celi na głośny szloch się zebrałem.
Straszny ból i śmierć mojemu tacie zadałem.
Zabiłem go, a on tylko chciał dla mnie dobrze
I nie pogram też już nigdy na komputerze.
Dyżurny stracił cierpliwość i walnął w kraty,
Krzycząc, że sam nie umiałby odjebać taty.
Aż do rana śnił mi się ściągnięty z głowy skalp.
Mogłem między bajki włożyć plan zwiedzania Alp.
Szybko z rozbojem w tramwaju mnie powiązano.
Na kamerach wszystko się wyraźnie nagrało.
Z racji, że piętnasty rok życia ukończyłem,
Jako dorosła osoba sądzony byłem.
Musiałem dalej żyć z naznaczonym jestestwem:
Zabójstwo ojca ze szczególnym okrucieństwem,
Czynna napaść na funkcjonariuszy publicznych,
Spowodowanie uszczerbków na zdrowiu licznych.
Kanar, którego wypchnąłem, stłukł sobie głowę.
Niemowlę w wózku było ciężko poparzone,
Bo wpadły tam słoiki z gorącym rosołem.
Pięćdziesiąt tysięcy szkody w związku z rozbojem.
Prócz zbitej głowy i przegrzanej dziecka dupy,
Niektórzy mieli przetrącone kręgosłupy.
Śledztwo w sprawie napadu na mnie umorzono
I wyłącznie na moich czynach się skupiono.
Czemu wszędzie pisałem, że chcę ojca zabić?
Liczyłem, że mogę pomoc do domu zwabić.
Powiedziałem, że wszedłem do pokoju taty,
Bowiem chciałem mu dolać wody do herbaty.
Jednak niestety nasz pies szturchnął moją rękę
I niechcący zadałem mu tę straszną mękę,
Lecz śledczy w żadne z moich słów nie uwierzyli
I wszystkie okoliczności dobrze sprawdzili.
Zanim mój ojciec spotkał się z koszmarnym bólem,
Na półce, zamiast kubka, była szklanka z rumem.
Po czasie pokazano mi z pogrzebu zdjęcia.
Z estetycznych względów trumna była zamknięta...
Furii w tramwaju wytłumaczyć nie umiałem.
Ze wszystkich argumentów się powystrzelałem.
Psycholog uznał wszystko za przejaw drastyczny
Syndromu odstawienia. Byłem poczytalny.
Wykluczono również, że działałem w afekcie
Oraz że byłem członkiem w jakiejś nowej sekcie.
Dwadzieścia dwa lata wolności pozbawienia.
Sędzia Marian Wesołowski życzył powodzenia...
Wchodząc do celi, od razu się przyznawałem:
Stary zniszczył komputer, więc go zajebałem.
Bardzo szybko doszło do próby przecwelenia,
Celem mojej skromnej osoby zastraszenia.
Bardzo szybko jednak odwróciły się role.
W nocy wstałem i zacząłem gotować wodę...
Inni osadzeni dość dobrze mnie poznali…
Dzięki temu uniknąłem kolejnej fali.
Na wniosek więźniów z celi usunięto czajnik.
I taki oto był przetrwania w pierdlu tajnik.
Matka na początku często mnie odwiedzała.
Później z wieloletnim kolegą się związała.
Wyszedłem z więzienia tuż przed moją czterdziestką,
Przed drugą specjalną wojskową operacją.
Po ciężkiej obronie przesmyka suwalskiego,
Trafiłem rychło do obozu jenieckiego.
Ruscy próbowali wcielić mnie do swej armii.
Bardzo szybko jednak wypuścili mnie sami.
Rekrutów wodą z czajnika potraktowałem,
Gdy jeden egzemplarz z podstawką znalazłem...
Łypałem po nich oczami jak Morawiecki.
Zaskoczyłem postawą sam Związek Radziecki.
Moje osiedle zostało z ziemią zrównane,
Zatem i tak straciłbym komputer i dane...
sam53, 15 marca 2023
nie pytam czy jesteś szczęśliwa
gdy uśmiech masz wypisany na twarzy
i palisz się w rękach
gotowa do tańca i w dzień i w nocy
i pod świętym obrazem i w kopce siana na łące
w dojrzewajacym zbożu
i w piwnicy przy przebieraniu ziemniaków
lubię gdy krągłymi biodrami
zamiatasz resztki mojej męskiej dumy
a zdyszane jeszcze upomina się o kolejną porcję seksu
nie przeszkadza skrzypiące łóżko
pot który skleja nasze ciała
rozumiemy się bez słów
w pocałunkach wymieniając myśli
rozmawiamy przez sen
póki nie uciekniemy z wierszy
Yaro, 15 marca 2023
uzależniony
powstaję rano toaleta
kawa gorąca wkurza
wypita do połowy
bo się spóźnię do szkoły
biegiem niezadowolony
autobus kurczę czerwony
wczoraj tutaj ćpałem kokainę
całowałem folię jak dziewczynę
jesteś dla mnie wszystkim
jesteś moim talizmanem
znowu niebo płacze razem ze mną
kiedy cię ujrzę wesołą tak poza szkołą
wtuleni w siebie na ławkach przystanku
w objęciach na molo i plażach
mówimy czułe słowa to nie boli być dobrym
to nie prawda ale jestem od ciebie uzależniony
Yaro, 15 marca 2023
tacy są między nami
oschli samotni jak skały wpatrzone w dal
w morskie fale odbijające od brzegów
drzewa sterczące oschłe obumarłe wnętrza
udawanie miłości pod swetrem choć bije
bez wody źródło szybko wysycha
oschłe słowa wytrenowane zdania słowa wybrane
zachowanie stylizowane pełne wdzięku oprawy
bez szans dla świata nie kochają ludzi
widza siebie śpią razem myślami osobno
błądzą w przestrzeni szukają w obłędzie
złotego środka nigdzie nie będzie
chwila krótko trwa pokochaj ją
dbaj
by rodzina w cieple twoich rak ogrzała serca
dłoń daj każdemu kto prosi o pomocną
bądź życiem bądź wodą nie wiatrem
który wieje niewiadomo skąd
nie patrz pod wiatr sypnie piasku w oczy
Elfryda Ross, 15 marca 2023
Hejterka
takie jak ona nie mają
serca i ludzkich uczuć
próbuje mnie kontrolować
zawładnąć
całym moim istnieniem
jej ostatnia wiadomość:
Nie ćwiczyłaś od dwóch godzin
Rozciągnij się
Sztelak Marcin, 15 marca 2023
Ofensywa mięsożerców
Tofu z mięsa
świeżo ubitego zwierza smakuje
powrotem do korzeni.
Czysto profesjonalna jatka
i niezbyt dokładnie wyprawione skóry.
Stojąc na szczycie
drabiny ewolucyjnej możemy sobie pozwolić
na odstępstwa od zasad.
Przyjętych w społeczeństwie.
Czyli zbieraninie o, podobno,
takich samych celach.
Lub celownikach optycznych
oraz suchy trzask pocisku wprowadzanego
na schludne salony.
Trofeum nad kominkiem,
z pamiętnej zimy, wtedy też drwa
wesoło trzaskały,
byliśmy jeszcze wśród żywych.
Obecnie duchem silni ruszamy w las,
ogary już poszły, róg
wybrzmiewa w ostępach. Tuż za domem,
nogi bolą a i hamburgery w lodówce
wzywają. Najwyraźniej stęsknione.
Arsis, 15 marca 2023
Łąki pamięci
Podążam przez życiodajne dalekie łąki, polany. Podążam przez gorące lato ścieżkami wieczności.
Przez jakiś odmęt pamięci pełen owadzich bobrzmień, barwnych rozwarstwień
kwiatów.
Pod kloszem błękitu, słońca. Pod flotyllą białych obłoków,
które płyną,
które niosą się, gdzieś nie wiadomo dokąd.
W powolnym majestacie nieskończoności huk odrzutowca w prologu pędu
nasila się i niknie. Jakaś forma egzystencji rozprasza się w długim, białym,
puszystym warkoczu.
Jestem w słońcu i w słońcu idę do ciebie.
Chcę w ten sposób oswoić w sobie twoją nieobecność.
Zaciskam
mocno
powieki.
Otwieram.
Pomiędzy nami ogrom powietrza i czasu.
Zapach ogrodu.
Plątanina łodyg, korzeni
i kroki cichnące w zgiełku traw, w szeleście. To moje miejsce w pół drogi do ciebie. .
Słyszysz?
Nie
słyszysz.
Nie ma ciebie.
(Włodzimierz Zastawniak, 2023-03-15)
***
https://www.youtube.com/watch?v=n-po58A47EA
sam53, 15 marca 2023
czy to był przypadek
z pewnością nie był to żal za grzechy ani modlitwa
raczej radość i fascynacja
credo znajomości dwojga młodych ludzi
kilka słów które zostały na całe życie
wypowiedzianych w jakiejś przyjemnej chwili
wykrzyczanych a może i wyśpiewanych
odkąd sięgam pamięcią zawsze rozchylonych ust
szeptu który budził po nocach namietność w pocałunkach
pragnących dłoni które potrafiły odnaleźć o każdej porze
najcieplejsze miejsca naszych szalonych ciał
odkąd sięgam pamięcią
wciąż widzę w tobie dwudziestolatkę gotową tańczyć
tańczyć i tańczyć
nikt z nas nie słyszał o punktach G
mieliśmy swoje
Yaro, 14 marca 2023
wybacz, że....
chciałbym wiele fraz zapisać tobie
ułożone w strofy refreny śpiewać
zamyślać się patrząc w gwiazdy
całować piękne usta dotykać twoich ud
zapomnieć płaszcza w czasie burzy
by niebo zlało mnie jak powódź ląd
chłopca wyrywa rozkaz na front
dziewczyna zmoczyła wszystkie chusteczki
po nim wysłany list kilka słów jak brakuje mi
tych chwil tych zmarnowanych dat
czy jestem choć trochę wart ciebie
dałem ci szczęście czasem byłem jak frajer
nie skasuj mnie chce przy tobie być
poczuć zapach perfum zbudować dom
zatrzeć ślady zapomnij , że gubiłem drogę
zawsze wracałem obiecałem wierzyłaś
a teraz wybacz, że....
Yaro, 14 marca 2023
o miłości
jeśli miałaby dłonie
dotykałaby twoich skroni
jeśli ma nogi
biegnij z nią nad zieleń łąk
motyle kochają w sposób motylkowy
teraz na śniadanie
przy herbacie patrzy w oczy
cichy szept muzyki
ze zdartej płyty
przenika ściany sufity
świeca rysuje obrazy na szkle
może to jest to może lek na ciebie
na całe zło
Yaro, 14 marca 2023
Jestem na słupie miasta
jestem na słupie obwieszczeniem
złą wiadomość bądź fajną potańcówką
kolejny na cmentarzu na festynie zalany
sztywniaku odepnij guzik poluzuj krawat
co jest grane przeczytane
odwieczne prawa złamane
lepszym wyborem reguł ideami
wyłamane przepadają na dnie szuflady
bez zachwytu bez prestiżu pochwał sławy
widziałem skromność najlepszą
odpowiedź między innymi
na nie odpowiedzieć sobie
dotyk dłoni trzymał to fajnie
nie jestem niewolnikiem w Nowym Jorku
gdzie można sprzedać sztukę za sztylet bagnet
nie wierzysz na chwilę to zadzwoń
zapytaj o miejsce dla weteranów obdartych z duszy
sumienia nie mając za grosz. chamy
Senograsta, 14 marca 2023
Natura i kultura
Bardzo się cieszę i uważam za najzdrowszą
sytuację że są dwie płcie biologiczne jak na razie
kobieta i mężczyzna
I nie cieszy mnie gdy u ludzi to jest zaburzone
Są operacje przywracające równowagę
Mogę u nich tolerować zaburzenia kulturowe
ale nie uważam tego za dobre
Kulturowo, duchowo, Mój Boże,
każdy może czuc się bogiem, delfinem, kobietą,
mężczyzną,
kobieto mężczyzno jaszczurko wodo ogniem...
Męska kobieta chce by jej wkładano
Żeński mężczyzna chce wkładać
Natura i kultura -
bo mogą jeszcze szeptać i pieścić specyficznie
Odwrócenia się zdarzają w przyrodzie,
samiec z samcem,
samica z samicą -
ślepa uliczka
Z braku, stłumienia, po gwałcie, z ciekawości,
przy złych kontaktach z rodzicami
i człowiek może się przestawić
Dzieci z tego nie ma
I jest to promil
Wolny seks na ogół zanika, ludziom coś się wydaje
Pozostają prostytutki i bardziej lub mniej aktywne
seksuane pary, przypadkowe lub
przechodzące w małżeństwa
Jest ta żądza w młodych ludziach, disco, disco
Adopcja dla par homo?
A proszę, a ile tego będzie, promil
No i pierwszeństwo powinni mieć hetero, oni płodzą,
oni przygotowują do ról dających gatunku przetrwanie
W dziecku jest matryca, to matka i ojciec
Homo tego nie zaburzą, bo i u nich są te role,
taką mam nadzieję
Ale czasem heterycy nie chcą dzieci, więc myślę
że szansa homo się należy wtedy
Że mało w tych rozważaniach miłości?
Sam to czuję, no ale mówimy o cywilizacji
Miłość, wolny to ptak
Marek Gajowniczek, 13 marca 2023
"O tym się mówi" 2023-03-13
Nie ma starców pełnosprawnych
nigdzie, nawet w rządzie.
Krzepkich, zdrowych, dziarskich, ładnych
o ślicznym wyglądzie,
Nie wszyscy są samodzielni.
Żaden się nie przyzna.
Dla każdego, choć on piernik -
starość to łatwizna.
.
Przy wyborze nikt nie żąda
od nich zaświadczenia.
Nikt nie bada, nie ogląda,
co starość w nich zmienia?
.
Pieluchę skryje garnitur.
Trudniej z tym, co w głowie.
Doczekali emerytur
wyższych sołtysowie..
.
Tylko w "Plusach dla Seniora"
problem się zagnieździł.
Rośnie wsparcie przy wyborach.
bo "Pan Premier jeździ" !!!
Yaro, 13 marca 2023
czas kamienie
żółknę wczesną jesienią
zamieram
pozostawiam zapach w pamięci
pozostawiam nasiona
w glebie twardej jak twoje kamienne serce
Yaro, 13 marca 2023
pożegnanie
w uszach poszum pocisków
wybuchy bomb gdzieś na skraju
czuję się oszukany nieświadomy człowiek
dziś czas się pojednać ze sobą
z własnym wrogiem zatruwającym ciało
słońce świeci na dobre i złe dzieci
w powietrzu wisi oczów nienawiść
patrzą by okraść by zabić
ostatnie zdanie ostatnie rozdanie
dokąd wiedziesz piaszczysta drogo
czy do ziemi obiecanej czy w gułagu
słomiane posłanie o zapachu sosen
zbutwiałego od drogi smrodu z butów
żegnam się powoli nim Jezus nas wyzwoli
nim człowiek zrozumiale przeczyta przykazania
by wsiać je między grzędy języka
by kiełkowało dobro co zło zwalczy
zakwitnął maki bzy wiśnie potem jabłonie
na pożegnanie niepotrzebny
bagaż doświadczyliśmy wiele
zamykam rozdział tule dzieci
pocałunki i zimne ciało drży
nie bój się śmierć nie boli
Yaro, 12 marca 2023
Pawłowi
Byłeś gołębiem na dachu zerwanym do lotu
odfrunął do Pana Jezusa Ciebie już nie ma
nie masz kłopotów żadnych trosk
trwam w smutku w cichej modlitwy
szeptem słów szelestem piór
patrzę w niebo jak w lustrze widzę ciebie
ostatni lot ostatni dzień spojrzenie w okno
nie ma w twoich oczach niepokoju
w oknie do nieba
Sztelak Marcin, 12 marca 2023
Dekapitacja
Zwroty dookoła własnej osi na nic
i tak nas rozdziobą kruki i wróble,
jak wyliczono statystycznie dokładnie
w niedzielne popołudnie.
W pustych oczodołach będą gasnąć
gwiazdy, jedna po drugiej znikać
z nieboskłonu. To nie takie straszne,
lepiej będzie widać tablicę z napisem:
Koniec kosmosu. The end.
Mocno zardzewiałą, odwieczny brak
chętnych na stanowisko konserwatora.
Męczący dojazd do pracy i godziny
zupełnie poza czasem.
Aktualnie siódmy dzień tygodnia,
około dwunastej, pora na ostatni rosół.
Oczywiście z nieodzowną przypaloną cebulą
w dogasającym blasku słońca.
A głowy wesoło się toczą, wprost pod nogi
zmęczonego kąta. Ten wzdycha:
Orka na ugorze, ludziska wciąż nie pojmują
co dla nich dobre.
Marek Gajowniczek, 12 marca 2023
Bez przyszłości
Są wyborcy bez przyszłości
w kolejkach na bocznych torach,
sprowadzeni do nicości
w nadchodzących już wyborach.
.
Z wnioskami o możliwości
na zasiłek Senior Plus
mają czelność prawo rościć,
by rozpatrzył prośby ZUS.
.
Jest wiele chorób starości
o krytycznych rokowaniach,
nie wszyscy mają zdolności
ich przyszłości oceniania.
.
A o stopniu niesprawności
tylko orzecznik i skala
w opinii bliskiej pewności
przyznać zasiłek pozwala.
.
Wiek niewielkie ma znaczenie
i przyznane zapomogi.
Niezbędne jest Zaświadczenie -
druk spełniający wymogi!
.
To unijna jest praktyka.
Jest możliwość - jest też "ale..."
Przedwyborcza polityka
chce seniorom podać palec.
.
Oferując wiele dopłat
do pęt wyborczej kiełbasy.
Zyskać więcej rąk na pokład
tych co mogły pójść pod nasyp.
.
Do odważnych świat należy.
Myślę - pójdę - wniosek złożę,
gdzie Smolenia dowcip przeżył -
"Tak! A czy pan jeszcze może...???"
Sztelak Marcin, 11 marca 2023
Aleksyka
Z braku znaczeń rozbijamy latarnie,
zepsute od niepamiętnych lat
w wózku spacerowym.
Zresztą czy istniał wtedy świat
wciąż wzbudza uzasadnione wątpliwości.
Niby to potwierdzone przez metryki,
ale papier zniesie oszustwo,
szczególnie gdy ręka wprawna
i odpowiednie oświetlenie.
W tej sytuacji pozostaje gaworzenie,
przecież co było na początku,
więc przez noc się niesie wesołe:
ga, ga, ga, gul, gul, gul
i dalej w ten sam deseń.
To chyba dostateczne wyjaśnia
tytuł oraz marną puntę.
Senograsta, 11 marca 2023
Świątynia rozkoszy i doskonałości (życie dla jak, czyli jakości)
Żywot Bestii, wstretne życie - doskonały chcę być -
Co to znaczy? - dumny i dobry dla czegoś innego niż ja,
ale w tym się czujesz dobrze
sens zasad, rodziny i życia,
a nie od rana do nocy lenistwo, sycenie puste, aborcja,
usuwanie niewinnego kiełkującego życia z życia,
żarcie świerszczy, ludzi, bo to życie
- to wstrętne - zakochaj się w swoim kanibalu,
bądź kanibalem i LGBT, nie masz wyboru,
demokracja, he he
ja chcę doskonałości
zbudować świątynię czystej rozkoszy
dla następnych pokoleń
w której się będzie dobrze czuło
Nie dla przetrwania kanibali i leniwych dziwek
męskich i żeńskich,
a dla kochanków i budowniczych
Dwaraka a nie Nowy Syf Moloch
The Meanest Cat, 10 marca 2023
Zabawa klepsydrą
Z milionów starości wybrałam tę jedną,
spękaną i ciemną, niby kawałek drewna,
wyrzucony przez morze.
Próbowała wrosnąć w brzeg,
nietknięty jeszcze strachem,
nie tyle przed samymi ciemnościami,
co przed ich powolnym zapadaniem,
kiedy zniżają lot, dmuchają niepokojem w oczy.
Zaniosę ją do domu, ogrzeję, wygładzę.
Będę wdychać smolny zapach skóry, z której powoli
zdejmę zmarszczki, nocne przędziwo.
Później wszystko, co wejdzie mi w dotyk,
pamięć zacznie wyjadać z ręki, szczapka po szczapce.
Z mojego czasu odsypię tyle, ile będzie trzeba,
aby ta twoja starość, niedokończona,
zdążyła jeszcze usnąć pod czułym okiem,
a nie w jednym z pustych wymyślonych pokoi
zamurowanych na zimę. Następnie
niech wiatr i ziemia czynią swoją powinność,
gdy szara godzina zacznie wypełniać nas piaskiem,
na niepoliczalne ścieżki, jeszcze nie wiem dokąd.
Teresa Tomys, 10 marca 2023
w obojętności
najgorsza jest cisza
nie lubię jej
wszystko staje się martwe
zza zamkniętego okna nie słychać
kraczących wron
zima chociaż to jest jej czas drzemie
nieruchomo czeka na biały puch
przenoszę myśli w lepsze miejsce
widzę słońce na plaży tłum
miedzy kocami piasek
i wyrzuconne na brzeg muszle
szum fal jakby grał specjalnie dla mnie
na gałęzi kołysze kolorowy
zerwany latawiec
zostaję
tu życie trwa.
II.2023/T.Tomys
Elfryda Ross, 10 marca 2023
Oda do chłopa
W skarpetach i sandałach, gdyś przyszedł już cię chciałam
niezguła z siatą biedry, w której trzymałeś getry,
koszulkę przepoconą, wiedziałam – będę żoną
mój fanie Fify demo z traktorem A.Romeo
Lubię ci się przyglądać, słuchać o twych poglądach
o woskowinie w uszach, tak bardzo mnie poruszasz
i paproszkach w pępuszku, gdy szepczesz – powyłuskuj
dla ciebie gwiazdkę z nieba, pół świni, bochen chleba
A gdy w gumiakach człapiesz, serce mi w górę skacze
gdy bekasz, pierdzisz, siorbiesz, ochotę mam na orgię
mój misiu, mój tłuścioszku, mój byczku, mój pieszczoszku
twardzielu, jakich mało, niewielu was zostało
Leniwych, zapuszczonych, zazdrosnych o swe żony
jak witam się z sąsiadem, ty już wszczynasz tyradę
przecież cię nie opuszczę, kochany tyś mi bluszczem
rosiczką, dzbanecznikiem i trutniem, drapieżnikiem
Już, ściągaj kalesony i przyjdź w ramiona żony
dziś mnie nie boli głowa, czas więc nocnych miłowań
dzióbku, macho, ogierze, nikt jak ty mnie nie bierze
po ciemku, w dwie minuty lub w pół, gdyś jest napruty
Jesteś moim mężczyzną, dla ciebie zrobię wszystko
nie doznam szczytowania, choć rozkosz oszałamia
wybrałam cię i basta, żaden ci nie dorasta
tyś w swym rodzaju jeden – myjesz po sobie sedes!
___
10.03. obchodzimy Dzień Mężczyzny❤
sam53, 10 marca 2023
Lirycznie
ubiorę ciebie w kwiato-wiersze
w pachnące wiosną słowa z marzeń
to nic że śnieg za oknem jeszcze
słońca przybywa już z dnia na dzień
maj już się śmieje bzy rozkwitły
w dzwonkach konwalii dźwięczy wiosna
po czystym niebie biegną myśli
ach Wyobraźnio - ja cię kocham
w stokrotkach polnych w tulipanach
w bukietach rymów i metafor
za najzwyklejszą treść i banał
kocham cię - Moja Ty Erato
Senograsta, 10 marca 2023
Asparagus
Droga jest celem
Piękno do którego dążysz
Przez bagno, krzepisz odwagę bo Raj tam za
To ekscytacja podróżą ale nie ona jest celem
Ukojenie łez nasycenie spocznienie w ramionach
wyśnionych na łonie matki żony siostry
Ale nie wiesz co właściwie każe
iść na górę, czemu góra która jest podcelem tak wabi pięknem
Wyrosła na polanie za blokiem
Muszę na nią wejść, nie mogę, ześlizguję się po mchu
(Szczególnie u podstawy jest stroma śliska wypukła)
Wyraźne drzewa i ich piękne cudowne i zdradliwe gałęzie,
kopuła, wrócę tu potem bo Beatka czeka
Mały jogging nie może się przerodzić w wejście przed obiadem na Meru
Potem przyszedł do mnie Asparagus, mini las, idea lasu
miniatura, piękna góra zieleni, na górze gałęzie, na dole
gąszcz zieleni, mszasty
Więc góra ze snu zjawiła się tu
A na nią wchodzę, w Meru lub doniczki świat
Bo przez nią wiedzie droga
Góra jest piękna i radująca
Celem jest droga i radością, ale celem nie ostatecznym
ale wystarczającym
A żeby być na drodze sobą
trzeba zapomnieć o sobie, a pokochać Normę
Wrócę do niej, do góry, za nią niejasny cel ostateczny
Norma to ma wąskie oczy i usta, jest może Japonką
Może Słowianką Istnieje jako osoba nadosobowa
Jak Atena i Wenus Jest ona Ateną i Wenus Taka istota duchowa
może się wcielić w jakąś osobę Norma nie myśli o sobie
Jeśli przegląda się w lustrze to nie narcystycznie
Nie widzi się jak ten Asparagus (Ja go widzę)
Będący lasem
A zarazem sobą
Gdybym miał z Normą stosunek to byłby jak z nieznajomą
Droga wiedzie przez gąszcz, przez pustynię
Ocean Źle drogę zgubić
Przez krainę Lotofagów, żebraków, mścicieli
pracoholików, randkowiczów, czerwieni, zieleni
drzew, łąk, chmur, rzek, pustyń...
zaklinaczy węży, zaprzyjaźniaczy z rekinami
podniecaczy kamieni, nawracania chrześcijan
wzajemni ujeżdżacze smoków
w rzadkich chwilach posąg człowieka na posągu świata
posąg świata na posągu człowieka
w, na i nad Ziemią
w środku i na krańcach
w kuli Czasu
Sztelak Marcin, 9 marca 2023
Upał w pudełku
Frazesy – powiada zmęczony człowieczek
z pudełka, o zawartości zdecydowanie nieznanej.
Nieco to dziwne, ale światło tak zakurzone,
że wszystko jest możliwe. Z pominięciem
szczęśliwych przypadków.
Co woła o pomstę, niestety niebo ogłuchło
od dymu odrzutowców i ptaków
skarżących się na kiepską jakość.
chleba. Niezdrowego dla żołądka.
Jednak jeść trzeba, tak twierdzą znawcy
materii i innych aspektów widzialnego.
Reszta ukryta, nawet przed oczyma
wsystkowiedów.
Banialuki – mruczy człowieczek ocierając pot
z języka. Chusteczką haftowaną w rogi,
o niepewnej liczbie czterech.
AS, 9 marca 2023
trzy siostry
pierwsza miała wielkie serce
druga wybitny umysł
a tą trzecią zawsze
otaczało niebieskie powietrze
pierwsza odnalazła miłość
druga odkryła prawdę
a ta trzecia od zawsze
malowała niebieskie róże
pierwsza żyła szczęśliwie
druga żyła wiecznie
a ta trzecia nigdy
nie była z tego świata
sam53, 8 marca 2023
portret Kobiety
Codziennie przechodzi pod oknem
z daleka słyszę stukot pantofli
chyba młoda - porusza się żwawo i dostojnie
rozgląda się na boki
jakby z każdym krokiem chciała zdobywać niezdobyte
stara patrzyłaby pod nogi
stara z pewnością szła by o lasce
i dużo wcześniej tak jakby nie potrzebowała snu
starym ludziom noce sprawiają ból
młodych spacer nie boli
może dlatego dłużej śpią choć nie wygladają na wyspanych
Młoda Kobieta nosi w zanadrzu podróż dookoła świata
ciepły dom dobrze zarabiającego męża dwójkę dzieci
gdzie tam dwójkę - jedno dziecko
które urodzi gdy przyjdzie odpowiedni czas
Stara Kobieta zapomniała o dzieciach albo odwrotnie
czasami nakarmi gołębie za oknem
spacer to wyprawa a starość potrzebuje ławki w parku
można usiąść popatrzeć na ludzi
na młodych - gdzież się oni spieszą
gdzie biegną z kim się spotykają uśmiechnięci piękni
Młoda Kobieta wraca poznaje ją po stukocie pantofli
niesie kwiaty róże dużo róż cały bukiet
oczy ma uśmiechnięte wesołe
widać że kocha i jest kochana
pomachała ręką
staremu nieznajomemu na dzień dobry
jakby tylko dziś było święto kobiet
Towarzysz ze strefy Ciszy, 8 marca 2023
Hierajom sława
"Żołnierze są tępymi zwierzętami hodowlanymi używanymi w polityce zagranicznej"
Henry Kissinger
Kiedyś żołnierzy się kupowało na dywizje
Sortowanych wzrostem i kolorami
(Nabrało mi się jeden dwa, ma być czy odrąbać?)
Ale rynek wychodzi naprzeciw potrzebom konsumenta
I można już ich nabywać
W grupach batalionowych ( podobno to obniża
Koszty dostaw i ułatwia księgowanie)
Dostępni są w różnych wersjach i opakowaniach
Od mocnych w gębie przez
Pierwszoliniowych z górnej półki
Po używanych z recyklingu- często bez nóg
(Są tańsi a nadal dobrzy do objazdów po szkołach z wykładami dla młodych
Dlaczego warto być bohaterem
I jak ocenić ojczyznę wzywającą od tej
Cichej ugodowej suki której flagą
Tylko dupę wytrzeć)
Instrukcje obsługi mają proste
Gwarancja warunkowa niby jest ale producent umiał
Zadbać o mały druczek
Przycisk do włączania w miejscu oczywistym
Port usb i gniazdko do ładowarki
Na amazonie mają trzy koma siedem gwiazdki
I jeden komentarz
"Nie polecam gdyż błąd oprogramowania nie rejestruje
Kiedy ich pięć minut mija"
Towarzysz ze strefy Ciszy XXIX X MMXXII ad
Towarzysz ze strefy Ciszy, 8 marca 2023
E=jprdl
A więc jednak! Udało się!
Mało obiecujące prace nad fuzją liter
Doczekały się przełomu
Bardzo ciężkie równania- niedostępne
Gorzej urodzonym
Otwarły jakieś tylne drzwi
Przez które byle grafoman nawet
Przemyci brudnopis- a w nim plagiat
"Stałem się twórcą i niszczycielem światów"
Nowa technologia kompresji liter umożliwia
Nawet w miniaturce
Zawrzeć tekst o mocy
Dwudziestu megasłów
(Równania podpowiadają eskalację intrpretacyjną)
Już jakiś gej, jakiś cwel niewyparzony
Podrzucił to na biurka związków literackich
Podobno najbliżej stojący autorytet
Wyparował
I tylko cień jego pozostał na schodach
Gmachu Massolitu
Towarzysz ze strefy Ciszy, 8 marca 2023
Krzywa świadomości
Coraz częściej widać
Jak zawalają się światy ludziom
Którzy całe życie głosili
Że karma wraca
Urzędy podległe pod ministerstwo prawdy
Dwoją się i troją w wytężonej pracy
Dystrybucji instruktaży
Jak odróżnić tragedię
Od zbiegów okoliczności
Oraz od sprawiedliwości dziejowej
A potem już tylko szkolenia
Kolokwia i zaliczenia
I obowiązkowe wykłady dla ludzi
Którzy widzieli na własne oczy
Kto pierwszy
Rzucił kamieniem
Towarzysz ze strefy Ciszy XXIX XI MMXXII ad
Towarzysz ze strefy Ciszy, 8 marca 2023
Akupunktura
Dobrze napisany tekst
Wbija szpile
Jedną obok drugiej
Paraliżując
Leżymy pod nim w bezruchu
A pod oczy nam podchodzą kalejdoskopem
Obrazy majestatu człowieczeństwa
Przegląd rzeczy
Widzialnych i niewidzialnych
Dobry żongler słowa wie
Gdzie i co wbić by płynęła
Energia ze źródła (szarlatani
Wbiją w oko- odtąd będą ci mówić
Co byś widział gdybyś potrafił
Wzbić się i zrozumieć)
I gdy napiszą taki tekst
O drzewie poznania
Dobra i zła
Kolczaste Różewicze
To
Być może wrócisz do domu kulejąc
Sycząc "wszystko mnie boli"
W progu staniesz ozdrowiony
Ocalony
Albo zostaniesz tam
Na wieczorku poetyckim
Z uśmiechem na twarzy
Bijąc brawo- owacje na stojąco
I do pana obok szepniesz
"Tacy jesteśmy wielcy
A tacy wzgardzani"
Towarzysz ze strefy Ciszy, 8 marca 2023
Putinflacja
Przez wojnę bardzo podrożał
Chrom "adreno" i analitycy nie rozumieją dlaczego
Wykresy zwiększonej podaży szukają
Niewidzialnej ręki rynku w programach
Nie na żywo
Niby jak królowa zmarła
To też i zapotrzebowanie spadło
Ale to jednak tylko ułamek procenta
Ankieta "co sądzisz o wojnie" pokazała
Że mężczyźni i chłopcy są zawiedzeni
Marginalnym tylko użyciem broni białej
Zupełnie jakby piękno w tym świecie
Nie było już w cenie
Kilka sequeli dawno zgranych strzelanek
Typu medal of honor czy wolfenstein
Podbiłoby rynek ale już internauci donoszą
Że niby gra darmowa ale misji "Bachmut" czy "Mariupol"
Nie przejdziesz jak nie dokupisz płatnych rozszerzeń (z ustawieniem "unlimited ammo")
A to bardzo drażni
Ale ogólne oceny są dość dobre
Cztery koma trzy gwiazdki na pięć
Zdaje się że ta wojna
Nawet grywalna jest
sam53, 7 marca 2023
melancholia
zwyczajna noc pod chmurnym płaszczem
z pieniącym się w kałużach deszczem
melodią wiatru która głaszcze
nienapisane jeszcze wiersze
w porywach tańca i uniesień
gdy pieśń po nutkach lekko frunie
kiedy ramiona tulą przestrzeń
a usta żyją pocałunkiem
kropla po kropli chłonąc światło
które z ciemności się wynurza
budzi się echo całe miasto
tańcz póki jesteś
póki burza
https://youtu.be/Wv-GwvQaVnw
sam53, 7 marca 2023
wiosna 2023 (dziś wieczorem)
Magdalena kąpie się w wannie
przykryta grubą warstwą piany
puszysta biel sięga włosów
relaks po ciężkim dniu
można przymknąć oczy - odpocząć
pod miękką skórą brzucha
niewyczuwalne tętno nowego życia
powoli dociera do niej myśl że nosi w sobie
coś co zostanie z nią na zawsze
cały dzień nie miała czasu dopiero teraz
dopiero teraz może wykrzyczeć całemu światu
- będę matką
niepojęta radość jeszcze w tajemnicy
jeszcze nikt nie wie
dzisiaj napisze mu esemesa
już późno
dziesiąta
czemu on nie dzwoni
Sztelak Marcin, 7 marca 2023
Poskramianie mamutów
Dzielnie machając tomahawkiem
tłuczka do mięsa przedzieram się przez dżunglę,
nie wiedzieć czemu wyrosłą na drodze
do lodówki.
Tam trzymam wiersze na jutro,
podawane pod beszamelem są kwintesencją
śniadania. Oraz innych posiłków, wchłanianych
bez namaszczenia.
Olej został zużyty do smarowania zawiasów
prowadzących, a jakże, w czeluście.
Nad którym nie warto się rozwodzić.
A mamuty nie chcą pić kawy bez eklerków.
Niegrzeczne, za karę nie zostaną
uwiecznione na ścianach jaskini.
Ewentualnie w najciemniejszym miejscu.
Poskutkowało, rezygnują z ciastek.
Pora na toasty i inne czynności osnute
mgłą tajemnicy najprostszych sekretów
życia łowców nietuzinkowych metafor
i banalnych porównań.
drachma, 7 marca 2023
Dzieci Słońca
Może mi się śniło miasto Spokane kolejka gondolowa i mosty
nad rwącą rzeką o tej samej nazwie
szczyt Mount Spokane tchnący spokojem
może było to w maju gdy zakwitły bzy w kolorze liliowym
podobnym do płaszcza królowej Elżbiety
lub dziewiętnastego czerwca w Dzień Taty a może w inny dzień
kiedy jeszcze nie umarłem a już wszystko miałem naszykowane
i patrzę na miasto zminiaturyzowane
na paradę cheerleaderek z kolorowymi pomponami
orkiestrę szkocką w kiltach grającą na dudach
trąbkach bębnach saksofonach kultura gender Hello Kitty
tam z uniwersytetu czikita ma włosy wysoko upięte w kitkę
nie jest żadnym bananem Chiquita, czika, chica - jaka różnica
eufonie dźwięków i feerie świateł pomału świat mój gaśnie
ale nadal w zachwycie na niego patrzę
Spokane Lilac Festival 2013 Miniaturized
http://www.youtube.com/watch?v=OsZ217y6228
Senograsta, 7 marca 2023
Wielkanoc
zajączek umierając woła do słońca
Ojcze mój Ojcze czemuś mnie opuścił
opuszczasz mnie
przechodzisz
podtrzymujesz
Kto jest ofiarnikiem Kto ofiarą Ktoś gaśnie
na sali sam w tłumie
Kto go zjadł? Ciemność
ogień ołtarza się wypalił
kolejny twój syn i córka nie świecą nie żyją
nie błyszczą są zimni
Ty nie jesteś zimny Ojcze
Czy życie w grobie, twój syn i córka,
pożre stos wskrzeszając na moment
ogień krążownik międzygwiezdny przekładaniec
hamburger z wiatru burz i deszczu
wałęsający się z gniciem
wytryskający z trocin
zawsze go trochę się zabłąka
skszeszono go z drewien
znikają w nim drzewa
Kto pociera drewno Kto jest ofiarnikiem Ruchem
siostra brat dziecko łowca
silniejsza nie chcąca zgasnąć iskra
twój obcy brat, pokarm musi zostać rozdany
Życie odnowione wybuchnie wiosną
gdzieś i kiedyś
a w nim powrócą ci co odeszli
Życie powróci Ogień
wznieci pożar w ciałach
zaczną pełzać i kroczyć i latać
jak pamiętają ciała
Czy ogień i iskry życia pamiętają?
Może ogień tylko budzi pocałunkiem
śpiące królewny
Ale samo życie królewien
to już iskra w oku
myśl w głowie
Oprogramowanie potrzebuje ośrodka energii
Energii poczucie Otwarcie
porów duszy i liścia na śnieg
to duszy przebudzenie
Wychodzi model życia przy złączeniu
Wychodzi model duszy bardziej jako ziarna
niż ognia
Człowiek zabija z nienawiścią i miłością
Czy to ma sens?
Może tylko poświęcenie ma sens
(Zbawiony na chwilę Constantine pokazuje fuck Szatanowi)
Senograsta, 6 marca 2023
Embriony, znowu gołąb i inne zwierzęta
zbycie skór
z daleka słychać głos gołębi
to wiosny głos, skinienie Afrodyty
nie kruk mruk, życia zagnieżdżacz po potopie
trochę zajączek, życia budzenie po nocy
w niepokoju serca
z radością
z niewielką nadzieją czciciel Słońca
i one ciągnące wozy Maryi Marzanny
snu duchów bzu
tęsknot kochanków do nieba kochanków
złączeń żabich duchów
i wypieków ciast z miazg owoców
tam przejścia w sens poznanej pieszczoty, bo
gołąb się rozchwiał, napił somy z podłogi
walnął w szybę, wyleciał w powietrze bez celu
do słońca, na ukos do ziemi i nieba
szalony bohater rozbijający się o skałę
i o złudzenia
o myśl
o szklany klosz
ale i roztrącający to wszystko
gubiący się w powietrza bezkresie
opowieść kolegi go sławi
wieszcza godzin słońca i dzieciństwa
Ktoś maluje, skrawki farby odsłania
wydobywa spod nich embriony żywe
chroni, aż do ich przejścia w krasnale
w radość pełną uszu ust oczu głosów
parkowych gołębi
wołanie dla bacznych uszu i skór
zbycie skór
zbycie uszu...
głód nasycony się uspokaja
„w nocy zniszczenia pojawia się
światło gwiazdy dla zaspokojenia głodu
i jest źródłem myśli“
Towarzysz ze strefy Ciszy, 6 marca 2023
Wykrywacz ciszy
{List do Edwarda Izydorczaka}
Słyszałem
Że pomogłeś nieść krzyż Chrystusowi
Kiedy upadł po raz czwarty
Mówili mi też że miałeś taką siłę w rękach
Że potrafiłbyś przestawić kamień u wejścia do grobu
Tam i z powrotem
Tak że nikt by nie zauważył
Podobno umiałeś puszczać nawet kółka z dymu
I zostawiałeś nam znaki na niebie
A ja- jak żebrak- szukam ich na kolanach w ziemi
"Ty naprawde myślisz, że ten detektor liter
Pozwoli ci usłyszeć tamte armatnie słowa
Którymi kruszyliśmy mury Jerych?"- pytasz z politowaniem
A ja znajduję
Przestrzelone brzuszki od Pe, Be itp.
Kropki zmiecione znad umlautów
Odpryski niepolskiej czcionki
Oraz ten
Przeciekłym przez palce drobnym maczkiem pisany
Aneks do świata
Tego dla nieuważnych
Towarzysz ze strefy Ciszy XXX XI MMXXIIad
Towarzysz ze strefy Ciszy, 6 marca 2023
Kwinkunks komparatywny
To że się zbastardyzowaliśmy
To wcale nie znaczy o nas tak źle
Wciąż jakbyśmy trochę chcieli
Żyć jeszcze z rozpędu
I pić za zdrowie
Za kołnierze lać- byle nie zapomnieć
Bezkresu przestworzy tamtych spojrzeń
Świadczyć jakbyśmy trochę chcieli
Wciąż tę prawdę
Jak destyluje się dobrobyt
Z zagęszczonego koncentratu złobytu
I jak się sortuje odpady
Prawda?- pytasz- a co jeśli Żydzi mają rację
Jeśli Chrystus nie był Mesjaszem?
Podobno Bóg się nie zdarza
W tych światach na podobieństwo świata tworzonych
W których piękno nie jest tożsame z Prawdą
Towarzysz ze strefy Ciszy XXI II MMXXIII ad
Towarzysz ze strefy Ciszy, 6 marca 2023
Pierwszy list ist do żołnierzy niezłomnych
Oni nie pozwolą wam odejść
Ba! Nawet nie pozwolą wam
W ciszy liczyć dni
Wyrywają was spod posadzek
Wydłubują was spod korzeni drzew
Jak upowcy oczy kresowiakom
Potrząsają waszymi szkieletami tak
Że aż nadgniłe zdjęcia żon i dzieci
Z przegryzionych czasem kieszeni wypadają
Wołają "tu jest przecież nasza ziemia!
Walczcie o nią kurwa dalej!!"
Wampir na głodzie krwi posunie się do wszystkiego
Sadzają udające was kukły
Na grzbietach koni trojańskich
Jak tylko im wypuszczą z bebechów
Przysłany przez centralę balast
Zacznie się pokazowa szarża
I tylko ten strach w ich oczach zdradza
Że oni wszyscy czują że
Zabili was wszystkich niewystarczająco
A co jeśli wasze duchy chodzą po lasach
Albo- nawiedzają młodych we śnie
I uczą rozpoznawać wroga po zapachu?
Tak... tego boją się najbardziej...
Towarzysz ze strefy Ciszy, 6 marca 2023
Predestynacja
Po niektórych widać już za młodu
Że wyjdą na ludzi
Brzmią tak jakoś dumnie
I przyrasta do nich szybko
Wizja rozpostartych skrzydeł
Doczepiona do szerokich pleców
Śmiało dopowiadają korzenie
Wmawiają je hologramom rozłożystych drzew
I mówią że żaden potop
Już nie będzie straszny
A po drugiej stronie sztormu ja
Co rano z popiołów się podnoszę
I sejsmografem w stopach zgaduję, intuicyjnie czuję
Pajęczyny korzeni dawno zrąbanych drzew
Morze już się cofa
A horyzont podnosi się falą tsunami
Zstępuję na odsłonięte morskie dna
I odnawiam oblicze ziemi
Tej ziemi
Towarzysz ze strefy Ciszy, 6 marca 2023
Przemilczana
Nigdy byś nie przypuszczała
Że z tych wszystkich ról do odegrania
W tym spektaklu tobie przypadnie w udziale
Niesienie piękna
Co rano wstajesz
Z prochów nocy
Z popiołów snów zasianych
I w lustrze po omacku
Szukasz odbicia
To pytanie "dlaczego ja?"
To już nawet wyśmiewa
Hałda prania w kącie i szafki w garderobie
Na co dzień przerzucaniem papierów upewniasz świat
Że nie będzie opóźnień w odbiorach
Malowanych na zielono hektarów trawy
"Czuje że się wypalam"- rzucasz w czerń nadgodzin
Do komputerów przy sąsiednich biurkach
Chociaż pustka widzi że toczy cię ten żar
Na zawołanie podpalający ciemność
Oświetlasz wtedy wszystkie kąty pokojów
Wszystkie skrywane zaułki
Zakamarki dusz
Strachy i obawy przykrywasz
Czerwonym dywanem ognia
W tym świetle sztucznie dławionym
Zdawać by się mogło że cały świat
Odwrócił się do ciebie plecami
A to po prostu zdziwiona chwila
Zdziwione tuiteraz odkrywa
Za każdym razem po raz pierwszy
Że poza twoją głową
Też jest życie
sam53, 5 marca 2023
tak blisko
wiesz jak lubię gdy mówisz o wiośnie
kiedy słowa sprawdzają się we śnie
nawet sny chyba przez to są prostsze
kiedy jesteś tak blisko - wciąż jesteś
lśniącą bielą wśród pierwszych konwalii
falą westchnień gdy maki w purpurze
dzisiaj w kwiatach cię chciałbym zobaczyć
i całować nie chwilę a dłużej
gdy się zjawiasz jak wiosna powoli
z błyskiem w oku kwitnącym wyzwaniem
ja wędruję do ciebie bezwolnie
wraz z codziennym pytaniem - co dalej
Elfryda Ross, 5 marca 2023
Boss os
Był sobie doktor przystojny nieziemsko
do wszystkich kobiet podchodził zwycięsko
nieważne czy młoda stara czy jędza
on zawsze z każdej nerwację wypędzał
wchodziły fertycznie prawie frunęły
wychodząc od niego ledwo sunęły
były cichutkie potulne jak łanie
on piękny zajęty dziur borowaniem.
__
5 marca obchodzimy Ogólnopolski Dzień Dentysty
Yaro, 5 marca 2023
A kiedy cię tracę
nadszedł czas by poznać świat w piaskownicy rodzą się zawodnicy
zawsze razem w każdą pogodę wspólne zdjęcie wspólne dni
czasem wystarczy by razem być
szkoła po niej świat otworem
by spojrzeć wstecz za siebie i kochać
to co umknęło zapadła klamka
byłeś komandosem misje wojny ćwiczenia
zawsze spadłeś z nieba zawsze bliżej drabiny do Boga
zapadają decyzje szybko dyskoteka i piwko co potrzebne
zdolnym pięknym jak my pokochały nas śliczne panny
jak diament w ręku pełne uroku
metafora jest tym, że co cię ominęło
spotka cię na drodze do gwiazd
śmierć zabrała ułamek szczęścia
dni płynęły swobodnie ty w czepku na głowie
widocznie nie miałeś go wtedy, gdy auto uderzyło w drzewo
nie zapomniał o tobie świat
zawsze blisko jak brat niestety rany się nie goją
czas ucieka nie zatrzymasz
ucieczka przed siebie poszedłeś tą drogą
nie za swoją wolą nie oszukałeś przeznaczenie
ciało pochłonęła ziemia duchem w naszych sercach
odwiedzam cię w alejach spokoju
z nagrobka ścieram kurz znicz jasne światło łączy
a kiedy cię tracę na zawsze w pamięci trwasz
Sztelak Marcin, 5 marca 2023
Ogórki w kosmosie
Najlepsze na zupę, idealnie
wymrożone próżnią, szczególnie
w miejscu skąd dokładniej widać
szczegóły drogi mlecznej.
To właściwie byłoby wszystko,
nie licząc pieprzu i chlorku sodu.
W odpowiednich proporcjach,
nazywanych złotymi.
W odcieniu gwiazd, tych widocznych
z zapyziałej planetki, gdzieś na krańcach
stworzenia.
A ogórki giną w milczeniu,
jak przystało na eksploatatorów
Odważnych do szaleństwa.
Nadto w kolorze nadziei, prawdopodobnie
wbrew wszystkiemu.
Marek Gajowniczek, 5 marca 2023
ds. Pożytku Publicznego
Dla Pożytku Publicznego
wyznaczono nam Glińskiego,
by przedstawił swoje racje
chwaląc siebie i formację,
której w partii przewodniczy
i na wzrost w sondażach liczy.
.
Pominięto całkiem temat,
że pożytku z Niego nie ma
poezja i wolne słowo.
Twórczość zwaną "narodową",
zgodnie z Unii dyrektywą
źle ocenia, patrząc krzywo
na wydawnicze potrzeby.
twierdząc, że ma poziom gleby
i w zamian wciąż szczodrze woli
przykładowo wspierać Polin.
.
Specyficzna to postawa
Sprawiedliwości i Prawa
i w przedwyborczym okresie
nic dobrego nie przyniesie,
chyba że już inne wpływy
sukces zapewnią prawdziwy,
gdyby sądy - trybunały
z Polską wielki spór wygrały
i propagandy partactwo
rozmnożyło nam robactwo.
Senograsta, 5 marca 2023
Doskonałość
Życie i jego strażnicy są...
Nie cieszę się że jestem aż tak
jak niektórzy się z tego cieszą
Ale to nie oznacza, że nie mam instynktu
samozachowawczego, seksualnego,
że nie chcę jeść i pić
i to jest piękne
Mogę być daleki doskonałości, a chcę żyć
Mogę się nie lubić, nie cenić aż tak bardzo
a chcę żyć, walczyć, płodzić i boję się
Z nałogu przyzwyczajenia przykucia
do życia do siebie do piersi i ust
Choć może nie z miłości
nie z szacunku
Ale jak to kiedyś powiedziałem jednej pani
Chciałbym być doskonały
A ona powiedziała
Już dawno z tego zrezygnowałam
I ja wiem, że ona jest doskonalsza
Chociaż chyba nie umiała by tak całkiem
zapomnieć o doskonałej normie
Arsis, 5 marca 2023
Wracam
Okrywa mnie granatowy całun bezkresnej nocy. Otaczający zewsząd chłód.
Chłód milczący tą cichością wirujących galaktyk, drgających gwiazd.
Liści strzelistych topól trzepocząca zieleń.
Gdzieś, wśród pól zapomnienia, echa zagubionych w otchłani czasu głosów.
Gdzieś daleko. Nie wiadomo, gdzie…
Przeszłych epok nawoływania i śmiechy. Rozterki i lęki.
Złość…
Szybujące ptaki kreślą skrzydłami
ogromne koła.
Ćmy wlatują w płomień świecy
i giną.
W nagłym rozbłysku —
odbitym
na krawędzi szkła
— spalająca się puszystość miękkich ciałek.
*
Wracam w ciemności.
W późnej godzinie.
Gdzieś nade mną obłoki. Elegie powietrza…
Szepty drzew niosą znaczenie,
które mnie jednak przerasta,
jak cień wydłużony
w żółtawym świetle ulicznej latarni.
Śnię na jawie sen nieomal ekstatyczny. W jakiejś rzeczywistości pusty pokój, otwarte okno…
Blask księżyca posrebrza pajęcze nici,
falujące anielskie włosy.
Jarzą się przedmioty, rzeczy, okryte zakurzoną folią milczące, kamienne popiersia.
Porzucone
dłuta,
młotki…
Przeszyte pustką opuszczenia. Jakąś tkliwością nieostrą w swojej istocie.
*
Lecz oto,
coś się
zmienia.
Majaczy…
Odmyka się z cichym skrzypieniem ukryta w czerwonych różach furtka do ogrodu. Do ciebie.
Duszne, gorące lato.
Pełne melancholii i wspomnień z dzieciństwa.
Rozgarniam gałęzie, łodygi…
Stąpam ostrożnie
po zatartych
w połowie śladach.
Drewniany konik na ganku…
Coś zastukało w blaszanej konewce.
Kwiaty
w donicach.
I wiatr,
co szeleści,
szumi, oddycha…
Rozglądam się, zatapiam w przeszłości…
Na ławce staruszka, maleńka. Ukryta w fioletowym cieniu.
(Włodzimierz Zastawniak, 2023-03-05)
***
https://www.youtube.com/watch?v=BjnLO8hwxFY
Yaro, 4 marca 2023
świadomość
przyszedłem na świat wyłuskany z łupiny
słuchać obelg z innych ust niegodziwych
zasypiam z tęsknota za bliskimi których nie ma
odeszli stąd daleko widzę ich obraz na zdjęciach
przykładem świecili jak radzić sobie w życiu
podali rękę gdy tonąłem we łzach w stosie problemów
dorosłem dojrzałem widzę fałsz wiele zamkniętych drzwi
kołaczę nie otwiera nikt patrzą wilkiem w serce jestem jak ptak
Sztelak Marcin, 4 marca 2023
Wniebowzięcie pana D.
W tle Har - magedon w pełnym rozkwicie
i nieodzowna mgła, od zaśnieżania.
Zresztą źrenice permanentnie zmęczone
od ciągłego mrugania figlarnymi powiekami.
Te ostatecznie kojarzą się z wiekiem,
do niego nieodzowny gwóźdź.
Trzeba być człowiek, pochylić głowę,
choćby na wargach błąkał się ironiczny
uśmieszek. W końcu cud może się zdarzyć,
nawet w tak niesprzyjających okolicznościach
przyrody. I przeklęta niepewność
co do godzin urzędowania niebios.
Yaro, 3 marca 2023
za moje pieniądze
zabierz zabawki zajęte ostatnie ławki
w szkole nuda na smartfonie to można
reklamy karmię nimi mózg pusto na korytarzu
woźny kręci rurę za parę groszy na grupie chłop
dzwonię do ambasady
o wizę na Jamajkę wyjadę
powinienem żyć normalnie
gniew od ludzi nie z nieba
przyroda wokół zatrute
pola łąki las woda powietrze
co jeszcze trzeba wymyśleć
by dobić Polaka by nie powstał
na kolanach wąchał ogony
zza Odry psów potomków Adolfowego
jakim podatkiem mnie zaskoczą
jaki sąd powie że jestem niewinny
która kurwa darmo da tak z miłości
powie kocham cię bierz co chcesz
karmią ludzi nienawiścią
Ukraina walczy z niedźwiedziami
świat patrzy gdy wykrwawia się na oczach
wyślijmy hełmy czapki niewidki żarówki led
jak śmierć ma senes
jednak ma śmierć sąsiada
padam na kolana nie wierzę słowom
idę inną drogą w nosie mam mamonę
mam to gdzieś tam słońce nie dochodzi
chleb smakuje domem, sąsiad bratem
Marek Gajowniczek, 2 marca 2023
Koniunkcja Jowisza i Wenus
Będą znaki na Niebie
oprócz znaków na Ziemi.
Jowisz z Wenus obok siebie
ukażą się złączeni.
.
Niech to rzadkie zjawisko
tłumaczą astrolodzy,
kiedy wojna o wszystko
trzyma nerwy na wodzy.
.
Pośród innych ostrzeżeń
idą Idy Marcowe.
Ludność chce w dobrej wierze
podejmować rozmowę.
.
Na Olimpie zostawić
znane Jabłko Niezgody,
choć ich Niebo ciekawi
i do obaw powody.
.
O rozwagę zamierzeń
ziemskich władców chcą prosić
i niech w Idy się strzeże
ten, kto dziś laur nosi!
sam53, 1 marca 2023
konwaliowy sen
wiosna ciepły wieczór majowe konwalie
w których gra muzyka kołysząca sny
naszych psalmów nocnych nieskończony balet
gdy miłość niemiłość pożądaniem drży
gdy serca otwarte jak okna na oścież
a światło księżyca podaje nam dłoń
gdy słowa najmilsze stają się najprostsze
biel kwiatów zachwyca i wonią i grą
tylko nocy mało świt puka do lustra
w konwaliowy taniec zaraz wejdzie dzień
pocałuj nim miłość z wiosną się rozhuśta
to co między nami nie może być snem
Sztelak Marcin, 28 lutego 2023
Dystopia
Jak powszechnie wiadomo niedźwiedzie
lubią miodek, koniecznie doprawiony
świeżą krwią.
Ta uderza do głowy, zmiany ciśnienia
wywołują zamęt w porozrzucanych
kartkach, zapisanych, a jakże, pismem
klinowym. Zgodnie z przysłowiem:
czym się strułeś, tym się lecz.
Na stole wegetuje wczorajsza kolacja,
czyli czarny chleb i woda.
Nie zjedzona z braku odruchu łaknienia,
w gardle kość niezgody.
A i kubki smakowe wypełnione po brzegi
goryczą i gorczycą.
W lustrze te same oczy, pełne dezaprobaty,
więc lepiej nie wyglądać.
Przez okno, też jest ze szkła.
Z dużą dozą prawdopodobieństwa
nic się nie dzieje na tak zwanym dworze.
Oprócz codziennych dantejskich scen.
Tymczasem kanarki na najniższych
pokładach ogłaszają alarm. Trzeba uciekać,
niestety łóżko tylko dwa centymetry
od podłogi.
Przyjedzie zbudować schron z płyt
wiórowych. Wciąż są dostępne w okolicy
śmietników, gdzie ludzie składają
rzeczy i ręce.
To już pewien znak zagłady
oraz przedświątecznych wyprzedaży.
Ostatnie komentarze:
16 maja 2024
violetta
Może w lipcu będę miała takie wakacje:)
16 maja 2024
jeśli tylko
słońce w płynie..
15 maja 2024
Weronika
Za jeszcze jeden rejs!
14 maja 2024
Mam takie oko :)
14 maja 2024
Jaga
Zwierzęta upodobniły się do koloru otoczenia
14 maja 2024
To naturalny suchy i pustynny klimat. I tam są
14 maja 2024
Klimat taki, że nie był i raczej nie będzie,
12 maja 2024
Melancthe
Kajzerki są przereklamowane ;)
11 maja 2024
kb
wielki wypas - był albo może będzie. kto wie...
11 maja 2024
sama prawda z tym myśleniem i psoceniem ale
11 maja 2024
zastanowiło mnie czy owe cenienie kajzerek wynika
11 maja 2024
skomponowane kolorystycznie..
17 maja 2024
Deadbat
17 maja 2024
wiesiek
16 maja 2024
violetta
16 maja 2024
Marek Gajowniczek
15 maja 2024
wiesiek
15 maja 2024
Jaga
14 maja 2024
violetta
14 maja 2024
Misiek
14 maja 2024
Arsis
14 maja 2024
Marek Gajowniczek