Poezja

Zawsze bliżej głowy, niż serca są słowa
I bliżej do końca - nie początku strony
szybciej też wiruje zawadiackie pióro
I płynie w zdań tętnicach rozjuszona krew
Pisać więc nie wzbroni mi nikt pamiętnika -
                                    nawet gdyby życie miało ruszyć wstecz
 
Nawet gdyby życie miało ruszyć wstecz
I gdyby mi Bóg wypomniał każde słowo
gdyby w nagłym szale kartki pamiętnika
nagle uleciały w cztery świata strony
ciepła znów zrobiła się zakrzepła krew -
                                    będzie atramentem dla mojego pióra
 
Będzie testamentem dla mojego pióra
ku przestrodze dla tych którzy żyją wstecz
Że dwa razy nigdy nie utracą krwi
i że raz rzucone na wiatr mocne słowa
Tylko czas uchowa i pochowa strona -
                                     zagubiona strofa w życia pamiętniku
 
W życiu tak okrutnym - poza pamiętnikiem
Gdzie woskowe ptaki oskubują z piór
W którą teraz mają ptaki lecieć stronę
W tą którą latały dobre lata wstecz?
Teraz nie ma ptaków latających słowem -
                                      a w żyłach nic więcej, tylko tętni krew
W tych żyłach gdzie kiedyś wiersze kradły krew
dzisiaj zasnął lew - wyrzucam pamiętniki
Wypowiadam ostatnie, nie dość ładne słowa:
"Niechaj Bóg uchowa przed błędami pióra"
Zanim raz ostatni zegar ruszy wstecz -
                                      Powoli do tyłu przewróci się strona
 
Powoli do przodu brną lecz inne strony
finałowy rozdział zapisany krwią
Nikt już nie odgadnie czy w przód, czy też wstecz
uderzy o skałę śmierci mój pamiętnik
Trudno będzie pisać z wbitym w serce piórem -
                                      Zawsze bliżej głowy, niż serca są słowa
 
Narodzi więc na nowo i strona i słowo
Krew znów będzie w żyłach miarowo płynąć wstecz
                                               a pamiętnik odkopią , lecz nie znajdą pióra.