Poezja

przy stole
z jednym krzesłem słucham
zegara wołania o pomoc skrzypiących schodów
 
herbata w kubku gorzka
wyparowuje w tajemnicy
 
wisi
ten świat
ani drgnie
 
sam w
hipnozie
skrzyżowany z ego
zlizuję wspomnienia
błogości o
 
ostatecznie
jeszcze prościej
przytulam butelkę