1 sierpnia 2015
The Vacant Frame
Self – immolating silence
softens the pain, an art of solitude.
Evening drifts to come closer to moon.
Night is summer washed.
Small stars are trembling
on blue waves.
The night climbs down
from the brown hill.
Agony of life filters
in your eyes.
Unspoiled tears leave a trail of liberation.
Sorrow was insipid in your dark book.
Possessing a blue surge,
a nothingness bloomed
into a smile.
Space fills the dreams,
coarse picture and empty memories.
The vacant frame holds only the waiting.
Centre was gone.
The boundaries have captured
the colorless fragments of thought,
dry bones.
16 stycznia 2025
Wszystko odchodzi w obojętneArsis
15 stycznia 2025
*** *sam53
15 stycznia 2025
15.01wiesiek
15 stycznia 2025
Wciąż i wciążabsynt
15 stycznia 2025
Zatamować przeciekającyabsynt
15 stycznia 2025
0032absynt
15 stycznia 2025
"Za dzikiej róży zapachemJaga
15 stycznia 2025
MandarynkiMarek Gajowniczek
15 stycznia 2025
Exodus (zagubienie się)Belamonte/Senograsta
14 stycznia 2025
Nowy RokTrepifajksel