7 grudnia 2011
krjskaism
pajęczyny witraży
powinny sugerować bliskość
i poświęcenie
- nacinamy sobie palce wspólną igłą,
a ja przytrzymuję ci warkocz.
kiedyś dorastały w nim dzieci
i huśtawki nastrojów,
teraz jestem w nim tylko ja
- moździerz i młynek do kawy
zarazem.
dorzucam wrzosowiska i zapach wiatru
- jedyną oznakę jego obecności.
docinam do końca zapałki i strugam z nich
włócznie do nadziewania nadgarstków.
a ty patrzysz jak wiotczeje ostatni skarb,
przeprowadzki i kartonowe zwłoki.
wracamy do pomyłek i sukcesywnie zacieramy
za sobą ostatnie historie.
nie rozstajemy się na długo, a przecież
znikamy,
pojawiając się tuż obok siebie, po chwili.
28 marca 2023
Sztelak Marcin
28 marca 2023
Senograsta
27 marca 2023
Grain
27 marca 2023
Janusz Józef Adamczyk
27 marca 2023
wiesiek
27 marca 2023
Janusz Józef Adamczyk
27 marca 2023
Elfryda Ross
27 marca 2023
sam53
27 marca 2023
Yaro
27 marca 2023
Jaga