Dziennik

Tonem usprawiedliwienia napiszę, że przez przypadek wpadłam na stację, która akuratnie transmitowła perfekcyjną panią domu w wykonaniu pani Lis. Oczu i uszu nie mogłam derwać od spektaklu, który jawił mi się jak nowa religia. Biedne adeptki skruszone i upokorzone swoimi zaniedbaniami koiły się, kuliły, przysięgały jak małe przedszkolanki karcone za wyrzucenie papierka na podłogę. Perfekcyjna pani domu z ogniem w oku przekonywała, że sterylny porządek w domu jest panaceum na szczęście domowe, że wszystko musi być w kostkę, że wszystko cifem i innymi odkażaczami trzeba potraktować, wtedy bramy paradis staną otworem i nic więcej nam do szczęścia potrzebne nie będzie. Mąż nas doceni, bo tylko tego mu było potrzeba do satysfakcji rodzinnej - równo złożone skarpetki i podkoszulki to jest to! Otwierałam coraz szerzej oczy, oglądałam Anne Lis z góry do dołu, z dołu do góry, szukałam powyżej łapek modliszki mózgu i nic tylko błogostan i ekstaza w perfekcyjnie wymalowanych oczach, które przebiegały równo ustawione garnuszki i poskładane odprasowane ścierki. Coś zaczęło we mnie krzyczeć, to nie może być prawda, aby wykształcona kobieta, o niezłym rozumku tak oszukiwała mniej mądre kobiety. Ile jej płacą za tę mistyfikację, za wciskanie poczucia winy, gdy buty nie będą stały równo, a skarpetki znajdą się pod fotelem. Już miałam przejść do czynu, o tym krzyku mówię, ale na szczęście przypomniałam sobie, że mam pilota, własną wolę i osobowowość i na szczęście nie mam parcia na szkło, więc na pewno nie wpuszczę pani perfekcyjnej do mojego cudnie zaaranżowanego bezładem artystycznym domu. Rozglądam się dookoła i zastanawiam co jest jeszcze na sprzedaż, w TV, na FB, na blogu, na czym można załapać oglądalność. Miałam kiedyś nianię ślązaczkę, która prześladowała nas układactwem. Ze strachu, że odejdzie prasowałam ręczniki i wekowałam kości cielęce. Dzieci podrosły, poszły do przedszkola, a ja odzyskałam wolność.

P.S.
Dostałam kiedyś książkę Pauliny Młynarskiej i Doroty Wellman - Kalendarzyk Małżeński. Odłożyłam ją na bok, bo nie bardzo bliskie były mi obie panie, ale nadszedł czas na jej poczytanie. Bardzo pozytywnie się odbiera, obserwacje wspaniałe i tak pięknie wpisują się w krytykę modelu życia lansowanego w programie powyżej. Wytresuj, męża, wytresuj dzieci, wytresuj siebie i siądź w bezruchu na okładce kolorowego czasopisma dla pań.