Dziennik

Szczegóły.
Nie sądziłam, że w ciągu kilku godzin, poczuję się dobrze. Myślałam, że będzie to kolejny szary i nudny wieczór. Rozczarowałam samą siebie. Tkwiłam w błędnych przekonaniach. Postawiłam wszystko na jedną kartę. Podjęłam decyzje, której nie żałuję. Poznałam wspaniałych ludzi. Świetnie się bawiłam. Nie sądziłam, że tak potrafię. Że jestem w stanie być "Dawną Sobą". A jednak. Wszystko do mnie wróciło. Jak gdyby czas cofnąć się o kilka lat. Czas pracować nad swoim życiem. Teraz śmiało, z uśmiechem na twarzy mogę to przyznać. Nieustannie tkwiłam w pustce. Kilka chwil sprawiło, że wypełniła się ona do połowy. Do połowy, a co z drugą? Druga połowa mej pustki to - samotność. Chociaż poruszałam już tą kwestię, dochodząc - że wcale nie jestem samotna... Każdy z nas jest. Na swój sposób.  Widząc ludzi, którzy darzą sie miłością, poczułam to ostrze w swoim sercu. Wypierałam to z siebie, uważałam, że "Ten" człowiek nie jest mi do życia potrzebny. Myliłam się. To tylko uwydatnia jak człowiek bardzo może się mylić. Potrzebuję "Go" niemal jak tlenu. Pokonałam strach i doszłam do sedna. Chociaż wiele razy już starałam się go dowieść. Tym razem jestem pewna. Życie weryfikuje wszystko, w najmniej oczekiwanych momentach. Życzę każdemu, by odnalazł sedno. Poczuł się wolny. Wyrzucił z siebie zatrute drugie oblicze. Żeby każdy zastąpił je uśmiechem. Wyrozumiałością. By życie każdego wypełniło się motywacją - dążenie do tego, czego tak nieustannie szukamy. Chęć posiadania nas niszczy. Mało kto jest w stanie zauważyć. Chociaż życie weryfikuje wszystko, nie pozwólmy by "wszystko" było niczym. Sprawiajmy, by wszystko co nas otacza, było miłością. Nie tylko do kogoś. Do samych siebie. Właśnie tego chcę... Kochać kogoś, kochać siebie - akceptować. 
Wszystko tkwi w szczegółach, które tak ciężko jest nam do siebie dopuścić.