Najnowsze prace:

Poezja

	Zedka
	PROFIL O autorze Poezja (18) Dziennik (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Zedka, 18 października 2018

rodzina

Uciec przed nią chcieli
Przechytrzyć jak dzieciaka
Robiąc dzieciaka a potem następnego
Pierwsze przygniotła krowa
Drugie pojechało i nie wróci
Ona za to zawitała i nigdzie się nie wybiera

liczba komentarzy: 1 | punkty: 1 | szczegóły

Zedka, 31 maja 2016

to byłoby zbyt proste gdybym była po prostu kobietą
zapatrzona w nierówne zdjęcie
zażenowana swoją płcią
przepraszała za to że myślę
liczby mnie nie interesują
bo kłamią tak samo dobrze jak papier
to wstyd że lubię sex
powinnam się przyznać do podomki w kwiatki

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Zedka, 15 marca 2015

z pamiętnika dziadka

Zastanawiam się w każdą rocznicę
Co my tu właściwie świętujemy
– Pozory pożółknięte jak fotografie skrywane przed mrozem
Wtedy marzenia spakować trzeba było w walizkę
Której nikt nie odbierze – w głowie
Tak się ucieszył „zwycięzca” że dostał banana
Pewnego dnia
Uczcił te chwilę rubinowym napojem z bąbelkami
Gdy szeregowy Stasio myślał, że nikt mi już nie każe
Zamknąć marzeń w ciasnym pudełku.
Jednak zostałem
Z wilczym biletem i z ich gardłem
Przekonani, że jednowymiarowe jest moje myślenie
podpierają swoje racje na kulawej nodze
Najedzą się do syta, napiją po nos, pozacierają brudne ręce
Rozejrzą się dokoła i dostrzegą
Że siedzą sami w ciasnej, letniej kuchence.

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Zedka, 23 lutego 2015

dziecielek

zmarzł za oknem
na gałęzi wróbelek
by zapłakały nad nim sieroty
czasu nie trzeba było wiele
lecz gdy one
tak ze smutku i samotności ćwierkały
burżuj jak szedł - tak poszedł dalej

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Zedka, 6 stycznia 2015

bezradność

Usiadłam żeby cos napisać
Rozluźnić palce tak splątane życiem
Mózg przestał podpowiadać dziwne zwrotki
Serce odmówiło przesłanek
Chyba umarłam

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Zedka, 10 października 2014

obojętni

Pozamykane okiennice
Na tych samych oknach
Ze strachu
Z próżności
Z chęci umycia rąk.
Zabili człowieka
Zabili psa i konia od dorożki
I milion innych istnień.
Ale to nieważne
Bo tego nie widziałem
Uchylamy czasem te ciężkie kurtyny
By nie przewrócić się
W swoim pięknym świecie

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Zedka, 9 października 2014

spojrzenia

zajrzałam w ludzkie okna
były ciemne i puste
jak koszyczek po świątecznym śniadaniu
były martwe bo życia w nich nie było
czy to jeszcze okna
przez które można zobaczyć duszę?
czy to tylko okna?

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły

Zedka, 6 maja 2014

przyczyna

Utkała dokładnie
Co nastąpiło
Jak domino złożyć się miała w całość
Przyczyna
Zabrakło Sherlocka
Umarła w zapomnieniu

liczba komentarzy: 3 | punkty: 3 | szczegóły

Zedka, 28 marca 2014

luty

Był jak luty
Szybki ale obfity w skandale
Był jak stracone dziecko
Wyrwane z łona matki
Wykrwawiające się z życia
Był jak zgraja białych idiotów
Którzy urżnęli mu łeb
Był jak konająca z rozpaczy kobieta
Czekająca z rozłożonymi nogami
Na pierwszy krzyk dziecka
Był jak bohater animowany
Lecz nie o tak pięknym głosie
To był on
Stojący na czele i na to patrzący

liczba komentarzy: 1 | punkty: 5 | szczegóły

Zedka, 28 marca 2014

samotność

Jestem mężczyzną na ulicy
Stojącym pod lampą
Naiwnie liczącym monety w kieszeni
Wciąż pewny doliczenia się miliona
Wlepiam błędne oczy w dwójki i piątki
Jestem tym samym mężczyzną
Który nie mógł wybrać krawata
Przewracając obłędnie w palcach jedyny jaki ma
A teraz niepewny czy wybrał właściwie
Jestem mężczyzną przy ławce
Który nie wie czy usiąść czy poczekać
A może kupić kwiatek
I w ten sposób jeszcze bardziej oddalić się od miliona
Czy może ot tak wrócić do domu
Jestem dokładnie tym mężczyzną
Który sobie przypomniał że się nie ogolił
I nie włożył jednakowych skarpetek
Który myślał że wciąż ma czas
Który zbierał długopisy i pocztówki
Który stoi na środku chodnika sam
Nie wie kim jest
Ubrał się ładnie w ostatniej chwili
Dokąd pójdzie?