Poezja

jesień czas rozmyśleń
co było
co będzie
co pozostanie
w roztarganym kalendarzu

siedzę na ławce
z zapłakaną wdową
a na przeciwko - kolejne wesele

ziemia wciąż przyciąga
ludzi którzy są potrzebni
wszystko jest za kruche
żeby skoczyć w przepaść