Proza

Nie kochaj mnie we wrześniu. To niczemu dobremu nie służy. Dobrze wiesz o
chandrze jesiennej, która mnie wtedy nachodzi. Nie kochaj mnie w
grudniu. Do twej wiadomości zostało dopuszczone, że wtedy popadam w
depresję na 4 tygodnie. Nie kochaj mnie.. bo po co? Każdego dnia
posiadamy inne nastroje. Każdego dnia robimy coś głupiego. Ręce są złe,
bo przynoszą szczęście, ale zobacz ile bólu mogą zadać. Głowa jest zła,
ponieważ myśli, ale spójrz jak często powstają w niej urojone pomysły. W
końcu muszę powiedzieć ci, że usta też są złe. Całują, pieszczą, ale
wypowiadają także zgryźliwe słowa. Chciałbym ujrzeć kiedyś św. Mikołaja.
Może on dałby mi jako prezent radę na to, jak stać się dobrym
człowiekiem? Powiedz mi, gdzie go znajdę? Laponia to bzdura i nie
wmawiaj mi, że właśnie tam będzie on. Jeśli masz co do powiedzenia, zrób
to teraz, zanim wyjadę. Wiadomym jest, że niestety będę znikał z
Twojego życia na dłuższe okresy czasu przez najbliższe pięć lat. To
będzie bardzo długie pięć lat. Zapamiętasz moje słowa? A może znów
puścisz je mimo uszu i będziesz gadać od rzeczy? Nie kochaj mnie na
wiosnę.. Wtedy robię się za bardzo kochliwy i szukam mocnych wrażeń.
Lato? Lato to chyba jedyna pora roku kiedy możesz mnie kochać. Wtedy
lubię po ciebie sięgnąć, wlać sobie twoją postać do ust i zamknąć na
zawsze w żołądku. Ale czemu tam? A no właśnie temu, że wszyscy mówią, że
przez żołądek do serca. Może wtedy już na zawsze tam zostaniesz? Ale
proszę cię o jedno.. Nie kochaj mnie wcale, bo tylko się męczyć z tym
będę, gdyż wiem, że ranię. Nie kochaj mnie, nie warto, jestem tylko
zwykłym draniem. Modlę się do ciebie co noc i tak. Modlę się o każdy haust
tobą......
wina butelko moja.