Najnowsze prace:

Poezja

	Edmund Muscar Czynszak
	PROFIL O autorze Przyjaciele (32) Książki (6) Poezja (546) Proza (18) Fotografia (20) Grafika (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Edmund Muscar Czynszak, 19 maja 2018

Wahadło namiętności

słowa bez wyrazu
zdania bez treści
dzień przymyka oczy

usiłuje sobie go wyśnić
dna jutra nie widzę
pusta butelka milczy
noc jest wielorybem

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 7 kwietnia 2018

małe niewinne coś
zagłuszone
przez mijający czas
z perspektywy lat
niedostrzegalny
drobny błąd
niewinny występek
wyblakły ślad
a jednak parzy
uwiera jak kamień
niewygodny bagaż
na końcowym
przystanku zdarzeń
przypomina o sobie
w ostatnim akcie

sumienie
nigdy nie kłamie
bardzo często
dochodzi do głosu
po czasie

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 24 lutego 2018

Bądź pochwalony

Dniu, co zrywasz się do lotu o świcie

soczysta kulo słońca która rozświetlasz
wszystkie moje proste i kręte drogi
dwustuletni dębie rosnący na skraju lasu
pod którym odpocząć zdarza mi się czasem
nieznany wędrowcze napotkany na mej drodze
aniele stróżu idący przede mną o pół kroku
bojaźni która często zaglądasz w moje oczy
gdy na kruchym życia lodzie stawiam stopy

Bądź pochwalona ziemio
która kiedyś przyjmujesz
mnie do swego łona

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 9 lutego 2018

Smutna commedi danll’arte

Wpadamy na siebie
po latach klasycznej rozłąki
ona uśmiecha się do mnie
ja odpowiadam z grzeczności
trochę niepewnie jakby niechcący

Ona nieśmiało rozpoczyna rozmowę
ja szperam pospiesznie w głowie
pokrytej szczeciną siwych włosów
Zaczepnie pyta czy jej nie poznaje
-eureka to moja dawna miłość z lat, gdy
nieśmiało zakwitały pierwsze kasztany

Mówi że prawie niewiele się zmieniłem
ja z pamięci bez nut serwuję jej starą piosenkę
z dawnych młodzieńczych podrywów
niczym kołem ratunkowym posiłkuję się zaproszeniem
do wypicia wspólnej lampki wina i kawy
ona nieśmiało wymawia się swymi wnukami

Lustrujemy siebie wnikliwym spojrzeniem
ja widzę dystyngowaną miłą starszą panią
ona pana o przygarbionej sylwetce w sweterku
Z lamusa pamięci nieśmiało wystaje rąbek
dawnego pogodnego dziewczęcego uśmiechu
i skrawki szarmanckich chłopięcych gestów

Z pozoru nic się w nas nie zmienia, tylko
okrutna prawda burzy nasze złudzenia,
bo tamtych postaci sprzed lat już nie ma
pozostają martwe jak stare zasuszone liście

Żywe pozostały tylko wspomnienia

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 27 stycznia 2018

Przekątna myśli

W czasie notorycznie
popełnianego życia
godzina po godzinie
dzień za dniem
Składanych na stosie
przeładowanych lat
w których gubią
się ważne epizody
niezapisanych zdarzeń

Zapominamy o celu
podróży w jedną stronę
do edenu spełnionych pragnień

Zatrzymani na przystanku
z napisem nostalgia
w chaosie zdarzeń
usiłujemy odnaleźć siebie
pozbierać myśli

bez planów na przyszłość
nadal usiłując być sobą

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 20 stycznia 2018

Adwent

Późne grudniowe popołudnie
przesiąknięte wilgocią
osmolone czernią wieczoru
ogłuszone ciszą

w leśniczówce oblężonej
gęstym kordonem sosen
pod którą podchodzą sarny
spłoszone zapachem wilka
to miejsca gdzie nawet
echo zdaje się milczeć

stoimy przy oknie
zbratani z dziką przyrodą
podglądając gwiazdy
zaprzyjaźniamy się z sobą

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 21 sierpnia 2016

Równoleżnik szczęśliwy

Trafiłem na niego w porze odpływu
kiedy dzień zbierał się do spoczynku
a ja cierpiałem już na dorosłość

Z gwaru wieczoru wyłonił się
fragment wiosny w odcieniu
pierwszej naiwnej miłości
w której infekcja rozwijała się typowo
maliny rosły w sadach słońce nad głową
i wszystko z pozoru wyglądało tak samo
każda droga prowadziła do szczęścia

Tylko ono się spóźniło
o życia całą dobę
a może zwyczajnie
nie było nam po drodze

liczba komentarzy: 0 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 8 czerwca 2013

Nocne refleksje

jakie to lato
co nie ma w nim słońca

czym jest miłość
która nie zna słowa kocham

czy to przyjaźń
do której człowiek nie dorasta

może najprościej
byłoby jak ślimak
skorupie swojej
przed życiem się schować

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 8 czerwca 2013

Debilomania

spijam pianę z półmroku
ustami miażdżę gładką stronę ciszy
nieczyste pejzaże jutra chowają się
w zakolach księżycowej poświaty
po kolejnym zdaniu chwytam
wszystkie puste gesty jakie
poza horyzont myśli przeszły
zanurzam się w szorstkiej chwili
dookoła nas fruwają gwiazdy
ludzie są szczęśliwi
jak w miasteczku debili

liczba komentarzy: 1 | szczegóły

Edmund Muscar Czynszak, 8 czerwca 2013

Inne zasady

prawość i poprawność to przesadne maniery
wyświechtane przez życie przemielone na żyletki
dzisiaj inne obowiązują już zasady
można bawić się w prawość lecz nie do przesady
poprawność jest dobra przy nastawianiu budzika
aby się nie spóźniać i innych gaf unikać
należy pamiętać co jest dzisiaj przebojem
wszystkie zasady są dobre lecz najlepsze moje