Poetry

łagodne ujście dla bólu
woda źródlana obrazów
potrafiłbym
przesiadywać tu godzinami
tylko milcząc samego siebie
życie o którym niewiele myślę
teraźniejszość skalnych wnętrz
żyjących w niej przodków
mojej nieważnej i błahej historii
przyodziewam się w szatę pielgrzyma
ilekroć ból rodzi radość z własnego wnętrza
rzadki dziś rodzaj ciszy - miłości
wibrującej nisko niemalże na skraju rozpaczy
śmierci otchłani - łagodne ujście dla strumyka
nieznanego początku - bólu zawieszonego
w nieogarnionej przestrzeni
Ty jesteś tutaj - przez chwilę