Diary

Najpierw przeczytałam "Gniew" . To nie tylko wątki kryminalne, to także problem przemocy domowej, co dzieje się z ofiarą, jak reagujemy na przemoc, kiedy stykamy się z nią "po sąsiedzku". Byłam pod wrażeniem, jak dobrze do tego tematu przygotowany był autor. Zastanowiło mnie jednak, dlaczego w rozwiązaniu pominięty jest element doświadczenia medycznego u sprawcy (kropla dziegciu).
Z rozpędu wzięłam się za "Uwikłanie". Wątek trochę jak u Agaty Christie, ale rozbudowane tło polityczne. Lokacja w Warszawie, z opisami, które poruszyły mnie, żyjącą od 26 lat na obczyźnie. I nagle akcja przenosi się na chwilę do domu na małej uliczce Młota. Przeżyłam wstrząs. Jest tam tylko jeden dom, blok, w którym mieszkałam przez pierwsze prawie dwadzieścia lat mojego życia. Szacki jedzie tą samą, klekoczącą, starą windą. Przeniosłam się w czasie w sposób doskonały. Ale kiedy skończyłam czytać, znowu coś nie dawało mi spokoju: skąd Kasia dowiedziała się tego złego o ojcu?
Trudno napisać powieść, w której nic nie zgrzyta. A wydawało mi się do tej pory, że akurat przy pisaniu powieści kryminalnych musi być łatwiej ze względu na ciągłe kontrolowanie ich logiki.