29 september 2011
Marenven
I biada mi, gdybym nie dobił do brzegu, gdzie tylko Ty i
niebo!
I sercem dziękuję oddechom. Że twoje i tylko dla Ciebie.
Na oceanie zguby, w sztormie wybłaganym rozbić się chciałem,
w przepaści swego Ja. Bez chęci na życie w pustym kalendarzu.
Nad krańcem stojąc, skoczyć pragnąłem, by ogień pustki mnie pochłonął,
tak obojętnie w otchłań wpatrzony. Zmęczony wyboistą drogą.
Bo czasem mam dość czarnowidztwa i wiecznego upodlenia
światem.
Czasem chcę nie być. Kulę się i uciekam w nieznane.
Lecz Ty nie zasypiasz w takich chwilach. Weźmiesz mnie za
rękę i poprowadzisz w święty spokój.
Ciszą otulisz i pocałunkiem uśpisz wszystkie wojny w
mojej głowie.
Nie zasypiasz, gdy wątpię i zaciskam pięści w gniewie.
Nie odwracasz się, gdy dorosły na powrót płacze żalem
dziecka .
Przypomnisz nazwy wszystkich kwiatów, policzysz każdą łzę
zbieraną w swoje serce,
cierpliwie położysz się obok, odpychając nerwowe
dreszcze.
Spojrzysz w oczy bez jednego słowa. Pokażesz mym myślom
jak wrócić w swe progi,
a w drzwiach przywitasz szepcząc: Witaj kochanie! Mój dom zawsze twoim.
21 november 2024
21.11wiesiek
21 november 2024
Światełka listopadaJaga
20 november 2024
2011wiesiek
19 november 2024
Niech deszcz śpiewa ci kołysankę.Eva T.
19 november 2024
1911wiesiek
19 november 2024
Jeden mostJaga
19 november 2024
0011.
19 november 2024
0010.
19 november 2024
0009.
19 november 2024
0008.