Poetry

Idę na wojnę
Z swoim własnym światem!
Idę! Pokornie
Jeniec, czy bohater?

Zmienię go w zgliszcze
Poprzez mą zagładę,
Najpierw go zniszczę-
Potem zaś naprawię


Jeśli w ruinach
Przetrwa jeszcze życie...


Chętnie je oddam!
W Twoje dobre ręce
Cóż że z wyglądu
Zniszczone doszczętnie


Dam za to szanse
Tobie tak jak sobie
Nawet pomogę,
Ci w jego odbudowie


Jeśli go przyjmiesz
Całkiem nie otwieraj...


Plan nasz był wieki
Nowy, wiec wspaniały
Lecz fundamenty
Nam się osuwały

Wpatrzenie w słońce
Z dala od przeszłości
Falstart był końcem
Tej naszej miłości


Jeśli nie kochasz
Wtedy zacznij ranić...


Idę na wojnę!
Z swoim własnym światem!
Idę! Pokornie
Jeniec, czy bohater?

Wszystko wyburzę
Rzeź na mej pamięci!
Koniec! Za dużo!-
Ma odcieni śmierci


Jeśli potrafię
Niech to zrobię teraz...