Latest items:
poetry
RENATA, 2 october 2020
***ku pamięci
Już tylko parę lat zostało
do ciepłych kapci i fotela
lecz ruszyła karuzela
zbiegów przypadków i wydarzeń
nie będzie marzeń
Rolnik szuka żony bez Ciebie
telenowel już nie obejrzysz
nie powiesz skarbie ryba kochanie
bo Tobie już wieczne spoczywanie
Zakręciło się w głowie
i kręci do teraz
świat zawirował
a Ciebie już nie ma
Boli głowa boli
z nadmiaru myśli
lecz już nie Twoich
Płaczą koleżanki i garstka kolegów
i ten jedyny coś była jego
a Tobie już wieczny spokój
bezczas w nieskończoność
Satish Verma, 2 october 2020
The Bleak Landscape
In this cruel summer,
body becomes a river-
embroiled in sun.
Gnomes tied to our
bones dragging you down. You clasp the portal
of a feral cat.
Obsession rises.
You kill the petty thoughts
discreetly.
On the edge-
comes the thrifty moon
in night. No holds barred.
In desperation, you
call all the dead stanzas.
Nobody believed in leper's tale.
The black eyes burn
without flames.
Satish Verma, 1 october 2020
Into The Dark
In western sky
hundreds of small birds were
flying in an arc,
synchronized in orange.
The grass, holding
the skirts, wants to cascade
in death of the
paramour.
Let the copper-
speak of hurt, in the
thighs of moon.
It will not climb tonight.
Satish Verma, 30 september 2020
Said In Part
Impacted in lunar surface,
the centuries of dust and
dust of centuries, were willing to surrender
orange love,
hovering over your trajectory.
The second death will not
come, flesh consumed.
I will draw your profile
in white desert of psalms.
Life was a big funeral.
Footprints in snow were vanishing.
I have come afar from the
home. I don't want to leave
the traces of my missteps.
Time was very venomous.
The roses will not die, never.
Satish Verma, 29 september 2020
Closed Chain
Not a single word
wept, when sky was overcast.
Who wins ultimately?
The cell in the death,
or death in the cell?
I tried,
I tried not to do any wrong.
The centuries suffered.
The pollen in the wind
will not land. Each grain
was a harbinger of a relic.
The purple tears-
for bread and water. Who was
not hungry?
A peacock dance
goes waste-
without rains.
Satish Verma, 28 september 2020
Traveling Constantly
Again I have come back
in the crowd of fakes,
to understand the nature
of dark.
The questions have become
my beacons, I am prodding deep
to stumble on the temper,
ethos of white lies.
You will not take your own
life now. We will stop grieving for
the sunken ferry. Who allowed
the novice, third mate to steer the ship?
Do you know, where the country
was going? The swords had
become a junk shop. Tongues stale,
the language foul.
So we will go for a collective hara-kiri?
Satish Verma, 27 september 2020
The Atavism
The cannibalism was back.
You were eating yourself
alive.
The guts spilt,
would meet the dust,
in abode of earthworms.
They creep and burrow
and bury the organic themes.
Unpolluted, untouched.
The bowels undulate,
to the thumping rhythm,
of greedy feet. White eagles?
How far this digging
of gold mines will go?
Someone had swallowed the glitter.
Black birds are joining
the procession of
empty hearses.
RENATA, 26 september 2020
gdzie ci faceci
Ten pierwszy sprowadzał
mnie na niziny gdzie
czułam się nikim
jak Syzyf
toczący w dół swój ból
odcięłam go jak
stukilowy garb
Tak chciałam być przytulana
w te bezsenne noce
nawet
przez trzeszczącego maszkarona
gdziekolwiek jesteś rycerzu
podam siebie na talerzu
Pod koniec samotnych wędrówek
z dreszczykiem emocji
przebierałam w koszu
pełnym zgniłych jabłek
starając się wybrać mniej robaczywe
i tak po kolei ślimaki gady
krokodyle goryle glonojady
lwy tygrysy gepardy
w sosie z musztardy
koguty psy jaszczury płazy
przyczepiają swe usta do mojej twarzy
szkaradne nietoperze ślepe jeże cwane lisy
jadowite pająki węże w kieszeni leżeli
jeden po drugim w mojej pościeli
gdzie Ci mężczyzni szaleni tacy
kulturalni i szarmanccy
z błyskiem w oku o cielęcym wzroku
melodramatyczni poeci królowie mroku
od grzechu do grzechu
skazani na pokutę
i tak następni jak zwierzęta
deptali mi po piętach
stając się bezimienni
gdzie Ci mężczyzni z gwiezdnego pyłu
stają się nudni zostają z tyłu
w tym moim świecie utkanym z gwiazd
odnajdę Ciebie gdy przyjdzie czas
Satish Verma, 25 september 2020
Praying Mantises
Unresponsive, an
alien ego: I was moving
deep into the soul-search.
The compactness was
snapping. Played against
the hype, the hawks were descending.
Like milkweed I drip,
waiting to be kissed. Copycat
the moon makes a scar. I am hurt.
I wanted to touch you
behind the lens. Closed in,
the lips won't meet. Cobra will
not spread the skin.
The lamb has lost the
innocence. Knife was
a blessing.
Latest comments:
10 october 2024
violetta
Piękne kwiaty, chcę takie na balkon:)
10 october 2024
Jaga
Zawsze znienacka jesień życia...
10 october 2024
Groch przez wieki był rzucany/ dzisiaj ściana
10 october 2024
Georginie jesienne :)
10 october 2024
Tak :))
10 october 2024
:)
10 october 2024
Muchomor czerwony, trujący. Ponoć wzięty przez
10 october 2024
sam53
:))))
10 october 2024
Eva T.
Jadalny?
10 october 2024
Link skierowal mnie do yyszukiwarki Google. Cytat
10 october 2024
:))
10 october 2024
Tak myślałam, a lepsze jest wrogiem dobrego
11 october 2024
Satish Verma
10 october 2024
wiesiek
10 october 2024
Jaga
10 october 2024
Eva T.
10 october 2024
Satish Verma
9 october 2024
wiesiek
9 october 2024
Satish Verma
8 october 2024
wiesiek
8 october 2024
Satish Verma
7 october 2024
Jaga