30 października 2012
30 października 2012, wtorek ( poezję tak trumlno stworzyć )
od zawsze kiedy pamiętam piszesz
każdy wiersz ma dwa końce
jednak jutro bez końca odkładasz na pojutrze
nieoczekiwane wyjścia do drugiego pokoju
żądze które usnęły w naszych ciałach
dzwonię też nie odbierasz
udowadniając że lampy gaszą się same
i znów kocham kiedy jesteś
ten ciężar przygniata
a przecież razem łatwiej jest dźwigać
ruina i drzewo to nie nazbyt udana harmonia
klawiszami w mojej głowie bańki mydlane
w rozmowach z koniem pomiędzy normą a euforią
pękające rżeniem
od zawsze kiedy pamietam czytam
każdy sens ma dwa końce
jednak jutro bez końca odkładam na wczoraj
24 maja 2024
24,05wiesiek
24 maja 2024
ZłudaArsis
23 maja 2024
2305wiesiek
22 maja 2024
Wyśmienicievioletta
22 maja 2024
2205wiesiek
22 maja 2024
Litania dla GazyDeadbat
22 maja 2024
Światło i cienieJaga
22 maja 2024
Na końcu świataJaga
20 maja 2024
Czeka nas wojna!Marek Gajowniczek
20 maja 2024
Za ciepło się ubrałaJaga