15 march 2013
15 march 2013, friday ( wiosenne roztopy )
Miałam wielką ochotę napisać coś o ewolucji języka. Ta chęć narodziła się po spotkaniu z młodymi poetami na Rajskiej. Coraz więcej osób tam się pojawia i to jest bardzo optymistyczne. Pewnie będzie obszrna relacja na stronie ZLP Odziału Krakowskiego więc sobie daruję nazwiska i treści.
Przyznam się, że to już drugi tekst dzisiaj, który wklejam. Poprzedni zaczął żyć własnym życiem, wymknął się spod kontroli, więc go ukarałam banicją. W tym chciałam się skupić jedynie na funkcji języka jako narzędzia powdującego działanie, coraz szybsze, bardziej niecierpliwe. Do tego potrzebne są słowa coraz krótsze, gramatyka coraz prostsza i właściwie komunikowanie się zaczyna przypominać przesyłanie impulsów z chipa do chipa wszytego do naszego mózgu. Przetwarzanie fali głosowej, fali "pisanej" z dokładnością reguł języka staje się zbyt żmudne. Należę do pokolenia, któremu pewna doza redundancji jest potrzebna, kocham pisać, chociaż daleko mi do opasłości zdań pozytywistów i muszę sobie przypominać z lat szkolych pojęcia metafor onomatopeii i tym podobnych, ale mam ducha "naukawego" więc odświeżam w celu precyzyjniejszego porozumiewania się z czytelnikiem.
Coraz częściej dręczy mnie jednak wizja takiego filmiku, w którym toczenie kuli śnieżnej odbywa się do tyłu. Ta ogromna z początku filmu to język mojego pokolenia, język osób, które za wstydliwe uznawały nieumiejętność bogatego i poprawnego wysławiania się. Ta kula toczy się do tyłu, jest coraz mniejsza, wreszcie w ręce pozostaje garść piasku - yes, city, tower, q.. i pieprzyć to wszystko
19 march 2024
The Pain Was Not YouSatish Verma
18 march 2024
1802wiesiek
18 march 2024
Ruda na platynowoabsynt
18 march 2024
Art In DyingSatish Verma
17 march 2024
W gotowościJaga
17 march 2024
takie tam ćwiczenieabsynt
17 march 2024
I Will SurviveSatish Verma
16 march 2024
1603wiesiek
16 march 2024
tu i teraz, zanurzając sięTomek i Agatka
16 march 2024
Drzewo recykling 2020Marianna Małgosia Bakanowicz