Poetry

Czas płynie nieubłaganie,
wraz z nim płyną rzeki łez,
za duszą utraconą nagle.
Raj serca i ciała znikł gdzieś.

W przede dniu nieświadomy bólu,
kroczyłem uśmiechnięty, żwawo.
Wnet utracona kraina szczęścia,
pogrążam się w tęsknoty mroku.

Było przepięknie w lasach rozkoszy,
dzień za dniem spełnionymi marzeniami.
Nadeszły z czasem godziny ciemności,
nie mogę pozbierać się z bólu samotności.