JackBodar, 5 february 2011
Ty! Człowieku ty! Ty istoto! Ty potworze!
Ty siedemdziesięcio-hydro procentowy roztworze!
Masz tutaj placyk i czołgaj się przez noże
Jam twym producentem, więc mów mi „Boże”
Aplauz! Właśnie czas nastał
Gdy wśród ludzi pojawia się Boża marka
Wszyscy są równi – każdy siostrą i bratem
Tymczasem zobaczymy, co zrobi nasz bohater
Ciekawe, a ciekawość, to pierwszy stopień do piekła
„Ciekawe, jaki jest drugi?” pomyślał człowiek i przestał
Wierzyć w Boga, a Bóg straciwszy ziomów
Musiał dać namiary na Boga Bogów
Człowieczyna w przerwach znalazła se atomy atomów
Szperając na naszym globie, czyli grobie grobów
Czasami tam wpadło jakieś szczęście szczęścia
Po to, by postęp cywilizacji miał co rozpieprzać
A co, jeśli ten cały Bóg Bogów
Jest atomem atomów
Bratem innego brata
W pierwiastku o rozmiarach naszego wszechświata?
JackBodar, 2 december 2010
Pozwól mi wyruszyć! Przygotuj mnie, Matko Nadziejo
Bym mógł wnet zniknąć
Bym mógł wybrać ląd, między rajem, a martwą knieją
Nie oddychać stęchlizną
Okręt – w którym emocje są sterem
Kadłub zdobiony zapałem i zwątpieniem
Jest pełen naiwności, pychy, ciekawości
Jest pewien, że musisz rozpocząć pościg
Żagle wysoko, w całej okazałości, by każdy widział
Że nie szczędzi się dziś na tkaninach i niciach
Filozofię życia bezmyślnie zapycha hasłami
Nie tymi co dali mu przodkowie – dawno je spalił
Gotów, by ruszyć i nakarmić głód w duszy
Zanim pozna świat i znajdzie szczęście
Zmierzy się z falami problemów, siła która kruszy
I łamie każdego człowieka, gdy dryfuje we mgle
Płynie, przed wodną pustynie, by za chwilę dostrzec
Dziesiątkę lądów na swoim horyzoncie
Spory odstęp między nimi zamienił się w odległość
Gdzie musiał dokonać wyboru drogi i wybrać tą jedną
Zamarznięty ląd na południu, wschodzie i zachodzie
Wybrzeże na północy płonie – ogień góruje nad lodem
Ujrzawszy to swoim zmęczonym, wychłodzonym okiem
Zakotwiczył w pobliżu i ruszył do ciepła szybkim krokiem
Ogień – ogrzewa, podgrzewa, rozgrzewa, by następnie
Opalić, podpalić, rozpalić, spalić i wypalić resztkę
Tego co trzymał między rozsądkiem, a sercem
Wszystko spalone przez pozorne szczęście
Umierając zdążył ujrzeć na koniec
Postać na lodowym wybrzeżu – on więc szeptał, mówił i krzyczał
Postać nie słyszy – oparami z ust ogrzewa swoje dłonie
Więc będzie szczęśliwy póki oddycha
JackBodar, 22 january 2011
Przychodzi ochroniarz do lekarza
Witam doktorze, nie czuję się
Jak człowiek zabezpieczony, co robić?
To, co ja
Mianowicie?
Wymyśliłem sobie trzy marzenia - nie więcej
Trzecie to, by spełniły się dwa poprzednie
JackBodar, 16 november 2010
Usiadł, tkwi w bezruchu, tylko te łzy w oku
Jakby błagały o litość, albo święty spokój
W zeszłym roku raj - dziś to miejsce to nędzny pokój
Gdzie miłość i szczęście zdechły w mroku
Wstał, już pora - pakuje bagaż, a ręką dociska
Strzępy wspomnień, by cieszyć się resztą dzieciństwa
Wyrusza, musi, dla niego to wizja mglista
Musi zestarzeć się, poźniej, już jako kryształ
Spocząć na zgliszczach
Uwierz
Powrót po przekroczeniu granicy dzieciństwa, graniczy
z cudem
JackBodar, 20 january 2011
Od dawien dawna legendunie krążą
Iż każdy człowieczek dostał w pakiecie
Prześliczne, przesłodziutkie serdusiątko
Taki narząd układu krwionośnego, no wiecie
No i obok tego serdusioniunia
Człowieczek posiada rozumik
By człowieczek taki wiedział, co to umiar
I by człowieczek umiaru nie zgubił
Człowieczek to istoteczka prześliczna
Tym bardziej, że obok serdunia i rozumiku
Znajduje się duszyczka!
Jednak duszyczki - nihujo - ni widu, ni słychu
Sebciu ma rozumik i nie jest z nim najgorzej
Hmmm... myślę głównie o sobie
A jeszcze więcej myślę o sobie
A tylko czasami myślę o sobie
Hurrra! Wiem, co to miłość! Mam serduszko!
Jestem romantyczny, taki mrrrr poetycki!
Nie myślę o seksie, za to myślę, że "Łóżko"
To dobry rym, a jeszcze lepszy to "Twoje cycki"
Moja duszyczka, duszyczka moja
Ponoć człowieczek ma Stróża Anioła
Katalizatora, który pchnie nas do nieba
Mój poszedł się najebać
Nie będe gorszy, wszak Sebuś to człowieczek
Moja druga, lepsza połówka
Nie sadziłem, że powiem tak o Kobiecie
Połykam cały ten cynizm przy jej ustach
JackBodar, 16 february 2011
Co do tej całej rzeczywistości
Daje mi ona powody do nienawiści i miłości
Życie jest złośliwym cwelem
Który zadba o to, byś dostał leciutkich drgawek
Gdy trzymasz fiuta i na coś lejesz
Zadba też o to, byś nie miał ciemnych nogawek
Życie to złośliwy skurwysynek, kutafon
Zadba o to, by wszyscy Ci z umysłową prostatą
Nie zrozumieli tych metafor
Życie jest troszkę nie w porządku
Gdy nasrasz w kiblu swoich spraw i obowiązków
Zadba o to, by na twojej działce
Szalony naukowiec wyłączył grawitacje
Nie wie, że akurat teraz patrzysz w wodną taflę
Sracza wzbogaconego niespuszczonym gównem
Pyk... leci do góry... uśmiech!
JackBodar, 10 october 2010
Chcę pójść tam, gdzie ktoś pójdzie za mną
Tam, gdzie mogę na głos wrzasnąć "Mam dość!"
Tam, gdzie nikt nie będzie mógł mnie zamknąć
Chcę pójść wszędzie tam, gdzie nie powiem "Znam to!"
Chcę pójść tam, gdzie ludzie niczego nie kradną
Tam, gdzie słowo nie mija się z prawdą
Tam, gdzie wszyscy budują wspólny bastion
Chcę pójść tam, ale o takie miejsce nie jest łatwo
Chcę pójść tam, gdzie szanują swoją i cudzą własność
Tam, gdzie dobry gest nie graniczy z cudem i magią
Tam, gdzie rozwinę talent i nie pójdę na dno
Chcę pójść tam, gdzie zazdrość to tylko kłamstwo
Chcę pójść tam, gdzie nigdy nie spytam "Jak to!?"
Tam, gdzie sztuka ma większą wartość
Tam, gdzie sam decyduje, czy zerwać to jabłko
Chcę pójść tam, gdzie oddajemy szacunek matkom
Zasilam puste, brudne, nudne jak puzzle miasto
Chcę iść do raju - może wystarczy pozbawić oczy zasłon?
JackBodar, 21 january 2011
Przychodzi baba do lekarza
Dzień dobry
Dzień dobry
Doktorze, rozmawiałam ze swoim mężem
Czemu on zapamiętuje tylko Dzień dobry
I Do widzenia? Czy to wymaga leczenia?
Nie wiem. Nie obchodzi mnie to. Do widzenia.
JackBodar, 15 february 2011
Się zakochałem
Pierścioneczek dałem
I wysłałem ją do obozu pracy przymusowej
Bidulka i jej zryta skórka... ojej, ojej!
Patrzy na trzy ostatnie naczynia, zmywa
No, kurwa, brawo! Vivat!
Ale następnym razem ma tu latać endorfina
I podaj piwo kobieto, bo dziś finał
Chciała się powiesić z braku litości
Lecz lęk wysokości na szczycie miłości
Powstrzymał ją...durne baby
Wszystko wyolbrzymiają od wieków
Nawet wysokość taboretu
Podaj piwo, 1:0 dla naszych
JackBodar, 31 march 2011
Muzyka to nie zawsze zlepek dźwięków
Czasem jest to pojedynczy szmer
Pompatyczny oddech, tragiczny krzyk, magiczny szept
Muzyka, to siła bez nut
Przez którą głuche bicie w sercu podnosimy do rangi
Filharmonia w sercu
Perkusja? Bas? Bębny? Werbel?
Mają zastąpić dźwięk dzwonka
Wzywającego na długą przerwę
Gdy byłem (mniejszym człowiekiem) większym dzieckiem?
Monumentalne chóry? Zbędne, bo
Są szeptem w porównaniu
Z tym, jak żywiołowo krzyczałem „Podaj to!”
I z tym, jak moja drużyna krzyczała „Goooooool!”
Ten dźwięk, gdy pierwszy raz otworzyłeś piwko
Najwyższy wyraz herezji i sacrum jednocześnie
Wiem tylko
Że ten dźwięk nie sprawdza się jako życiowe Intro
Wszystko
Głęboka w swojej głębi
To jest muzyka – dziś tylko zlepiamy dźwięki
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
16 may 2024
1605wiesiek
16 may 2024
O TrinitySatish Verma
15 may 2024
1505wiesiek
15 may 2024
ToastJaga
15 may 2024
Studying LifeSatish Verma
14 may 2024
NonethelessSatish Verma
13 may 2024
I Write With Red InkSatish Verma
11 may 2024
Everything Is BlackSatish Verma
10 may 2024
Wielki wypasJaga
10 may 2024
Tangerines SingSatish Verma