8 may 2010
powiem ci-
jestem jak dziecko
nie umiem chodzić
pod miejską latarnią
stawiam pierwsze kroki
nikt nie widzi kim
jestem
w moim spalonym domu
zegar odmierza
pusty czas
powiem ci-
to ja zerwałam księżyc
z nieba
nie ma na nim gwiazd
bezmiar wszechrzeczy-
ja nieumiejąca chodzić
pod miejską latarnią
wydaję na świat dziecko
Fenrira
14 may 2025
Bardzo dziękuję, Mistrzu :)
14 may 2025
wspaniały, cudownie napisany Wiersz... ukłony
14 may 2025
doskonała ekfraza; ukłony dla Mistrzyni :)
14 may 2025
P.S Z pewnością nie jest to metraż mieszkania
14 may 2025
P.S Oczywiście wiersz jest świetny, ale nie
14 may 2025
Miło, że doczytałeś do końca, a co do Brauna
14 may 2025
:))
14 may 2025
Wspaniały wiersz, bardzo klimatyczny z nutkami
14 may 2025
Doczytałem, no cóż, ja tam wiem że tylko
13 may 2025
Sorry miało być za wyjaśnienie, nie o wyjaśnienie.
13 may 2025
Witaj Bel Nigdy nie byłam na przytoczonych przez
13 may 2025
Życiowo... Skoro Ona tam była, to i pustkowia
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
marka
13 may 2025
wiesiek
13 may 2025
Eva T.
12 may 2025
wiesiek
11 may 2025
wiesiek
9 may 2025
wiesiek