Poetry

powiem ci-
jestem jak dziecko
nie umiem chodzić

pod miejską latarnią
stawiam pierwsze kroki
nikt nie widzi kim
jestem

w moim spalonym domu
zegar odmierza
pusty czas

powiem ci-
to ja zerwałam księżyc
z nieba
nie ma na nim gwiazd

bezmiar wszechrzeczy-
ja nieumiejąca chodzić
pod miejską latarnią
wydaję na świat dziecko
Fenrira