8 may 2010
powiem ci-
jestem jak dziecko
nie umiem chodzić
pod miejską latarnią
stawiam pierwsze kroki
nikt nie widzi kim
jestem
w moim spalonym domu
zegar odmierza
pusty czas
powiem ci-
to ja zerwałam księżyc
z nieba
nie ma na nim gwiazd
bezmiar wszechrzeczy-
ja nieumiejąca chodzić
pod miejską latarnią
wydaję na świat dziecko
Fenrira
22 january 2025
Oby się spełniła :)
22 january 2025
Niezwykły wiersz. Niesamowity klimat chęci
22 january 2025
Cudny!
22 january 2025
Ależ skąd, daleko mi do romantyczki, proszę
22 january 2025
Czasami zdarza się taka magia między dwojgiem
22 january 2025
"wcześniej", to znaczy z rana tego
22 january 2025
miło mi, że tu bywacie i komentujecie:) piszę
22 january 2025
trudne są początki każdego, może zaczynamy
22 january 2025
romantyczka z autorki, piękny, działa
22 january 2025
wcześniej ? ale on dopiero napisany na dniach,
22 january 2025
:-)
22 january 2025
Pięknie o niecodziennym uczuciu, gdzie dwie
Terms of use | Privacy policy | Contact
Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.
22 january 2025
ajw
21 january 2025
AS
21 january 2025
ajw
21 january 2025
wiesiek
21 january 2025
Eva T.
20 january 2025
Eva T.
19 january 2025
absynt
19 january 2025
prohibicja - Bezka
19 january 2025
prohibicja - Bezka
18 january 2025
Eva T.