Latest items:
Senograsta, 19 april 2023
Rola (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Tyle osób pies kot każdy człowiek pchła
Więcej dusz od tego bo w osobie więcej dusz
Być może każda osoba to jedna dusza
Ale lepiej powiedzieć że dusza to preosoba
Zdarzeń, jak sen życia, życie, choroba, śmierć i kopulacja,
zjadanie, wydalanie
mniej niż osób
Zaimków w ogóle musi starczyć dla trylionów
Zdarzenia mają tyle aspektów ile dusz i osób
Rola to świadome przeżywanie zdarzeń rozdzielonych z góry
Aleksander Macedoński Mycoplasma
Romeo królik
Każdy trochę inaczej rodzi się, kocha, umiera, walczy
- Jak to - mi się to przydarza - zagram to tak albo tak
Wesoło umrę, dramatycznie schudnę itd.
Może nawet ról więcej niż osób i zdarzeń, bo każdy
różnie jedno zdarzenie może grać
Ale umiera się w tym życiu raz
Na scenie można to sto razy grać
Być może wtedy, w ostatniej chwili, też się jest na scenie,
ale umiera się naprawdę i to jest prawdziwie zagrane
A czy dobrze? Czy pięknie?
„Zadanie dobrze wykonano“
Proste dusze nie znają ról
Przydarzają się im zdarzenia
Są zdarzeniami
Wraz z rolą zaczyna się świat wartości, woli świadomej siebie
Zdarzenia zamieniają się w działania
Proste dusze to wole nieświadome siebie
Nie doznają tego, że doznają
Nie znają lustra
Czy kreujemy nowe role?
Dystans - cecha układu nerwowego, cecha osobowości,
warunek aktorstwa, kłamstwa, poczucia humoru, pracy,
nauki, poświecenia, twórczości, tyranii, miłości..
Senograsta, 19 april 2023
Zdarzenia (Sen, Życie, Śmierć)
3. Tyfon - powrót, niszczyciel, rozkłada fałszywe ja i materię (ŚMIERĆ)
brodzi po szyję w ziemi, z tego świadomość - głowa,
nogi w chmurach (nad, pod, poza) Strzybóg
walczy z białymi bestiami i faraonem
wie że śmierci i bezśladu nie ma
„- panować będę - walczyć będę - żyć będę
- To moja pieśń ostatnia!“ (Nie-Boska Komedia)
1. Tryton - początek, Brahma, Chmura poszlakowy powodny,
rozpuszczone połączenie, zarodek wszystkiego, jajo w wodzie
i zrozumienie ponad zjadaniem, w zjadaniu, jak larwy, jak embriony
przechodzenie jednego w drugie (Zapłodnienie, Zapłodzenie, SEN)
„Oboje nie odzywali się, aż wreszcie dziewczyna wydała z siebie
głębokie westchnienie i opadła na poduszkę.
- Szkoda - powiedział - że to nie może trwać wiecznie.
- Ależ tak - odparła Tania. - Wyszliśmy poza granice czasu;
to nieograniczone, jak ocean. Tak było w czasach Kambru,
zanim przenieśliśmy się na ląd; kołyszą nas prastare wody.
To jedyna chwila, kiedy cofamy się, dlatego to takie istotne.
Wtedy nie byliśmy rozdzieleni; tworzyliśmy wielką galaretę,
podobną do tych, które fale wyrzucają na plażę.
- Po to, by umarły - dorzucił Chien.“ (Dick „Wiara naszych ojców“)
2. Tryfon - środek, świat, Wisznu (Poród, ŻYCIE)
on, wiele ich, zgoda i niezgoda w zgodzie
głowa nad ziemią, nogi w chmurach
Trójdźwięk, trójsens, życie niszczyciel życia tworzy - Strzybóg
Idzie w przemiany..
oddziela jedno od drugiego
powinowactwo w różnicy
„w odrazie wyrzut, jesteś nim, stajesz się“ (Belamonte)
„Nie ty ożywiasz, nie ty niesiesz śmierć
Nie lej próżnych łez
Straconych kroków nie zna ścieżka ta
Pokonaj wreszcie lęk
Od początków czasu jesteś tu, aż po czasu kres
A twoją sprawą jest byś jednym był
Z tym co jednym jest“ (Kryszna do Ardżuny, Bhagavadgita)
Senograsta, 17 april 2023
Troska (na kacu) (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
na rycinie ze średniowiecza drogą poza (kopułę nieba, kulę)
jest droga w dal
tymczasem nowoczesność pokazała że to droga w głąb
organizmu a także mózgów komputerowych
pomiędzy synapsami przebiegają myśli elektrony światło
od horyzontu do serca
serce w człowieku, dwory w dworach
serce we mnie, ja w domu, dwór w lesie
las w burzy, planeta w pustce
Pustka w sercu Daleko pustka
Mierzenie, przenikanie na wskroś, tachion przechodzi w pustkę
(przestrzeń między synapsami)
na nice jest w każdym miejscu
druga strona, przedarcie się niemożliwe, tak ot skok,
chyba że w sile woli, medytacji, w śmierć
Pustka i Drobina i Ogrom
Ogrom i Drobina to atman i brahman
I to jest wszechobecne
On jest wszędzie za zasłoną i może zajrzeć zawsze i wszędzie
w Ogrom
Wiele jest puszek, szkatułek Woda ogień ziemia powietrze życie
Ciągłe przejścia od życia do nieżycia, czegoś do prawie niczego
Lecz bezgraniczność nie obowiązuje ,tutaj, coś się kończy zaczyna
Pustki rezonansowe zatrzymujące promienie uczucia myśli
Rozmowy dusz Przenikanie się Łączenie w organizm
śmierć w samochodzie wypełnionym wodą, zmarznięcie w górach
rozerwanie pociskiem i ciągłe wzbudzanie na nowo z hibernacji
albo zdolność do ciągle nowych unii
piątego żywiołu z pustki z obojętności z zapomnienia
Życie jest troską
Walką z obojętnymi wobec drobin żywiołami i konkurencją
o dobra życia do życia, o dobro życia, o dobro
Senograsta, 16 april 2023
To zachwyt dla drewnojada (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
rogaczek, skrzyżowanie byka chrabąszcza Baphometa
Dionizosa Turkucia Podjadka Był mały Wsadzono go do wody
Bardzo się bał Zamykał oczki Myślał że się utopi
Śmiesznie prychał i śmieszną miał minkę Jak bokser
Ale otworzył oczka Zobaczył że się nie dusi
Komentarz głos mówił
- Jak widzisz tak wyraźnie, prawie przezroczyście
To jest twój świat właściwy.
Rzeczywiście widać było wyraźnie wodorosty, dno, prąd
I tak zaczął płynąć, przedzierać się przez wodorosty
przez tunele z radością, z główką w dół skierowaną
potężny byczy grzbiet widziałem z góry
jak płynął Trochę jak hipopotam, jak delfin
Odnalezienie swojego miejsca
A tak nie chciał Myślał że nie potrafi
Ta bajka się przypomina o orle wychowanym z kurami
O brzydkim kaczątku
Skojarzenia: saprofity i gametofity
Poczwarki i motyle
przemiany pokoleń
gleba przejścia
podróż duszy
zmiana
odnajdywanie drogi
swej natury
Więc może mógłby nawet z ziemi do wody i do powietrza
przejść, do lotu z pełzania, z biegu A jakby zabrakło ziemi i
wody i powietrza to jako anioł międzygwiezdny
po rozpadzie Ziemi by się ostał
„To zachwyt dla drewnojada“
Senograsta, 15 april 2023
Heej ! (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
los nam każe i los nas karze
a kury idą w konkury
konkur to kura na koniu
mnie los uwodzić królową dżinsów każe
i pokarał też tym zajęciem
na stare lata wodza
wodza z wielkim wzwodem
z narodem
za jego przewodem
pod elektrycznym przewodem
pochyleni nad żłobem
ostatnie kuszenie wuca
nowa onuca go ocuca
w parowie sparowani poranieni
psychicznie i fizycznie złączeni
Heej !
rywalizujące kury na koniach to konkurs,
czyli konkury
idę w konkury do niezłej rury
poprzez taką rurę wejdziesz na górę
poprzez taką rurę się w przyszłość rzutujesz
poprzez taką rurę rakietą w kosmos startujesz
Podróże w fazach czasu twego organizmu
a nawet twej gamety męskiej
a kto wie czy nie nawet w twej możliwości bycia jajem
poprzez niezłą rurę mogą się odbywać
Razem z super rurą wejdziemy do jej rury
albo do mojego węża, naboju jej rury
i przebijemy chmury
Heej !
Senograsta, 14 april 2023
Obora (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Upadek - w polityce komunistów jest tylko obietnica pełnego żłobu dla bydła.
To upadek godności, rodziny, samodzielności indywidualnej.
Państwa jako Ojczyzny.
To tylko obora dla bydła.
Może być luksusowa, ale to tylko obora, hodowla ludzkiego bydła.
Owce idą za tym kto trzyma bat i daje żryć -
Mateczką i Ojczulkiem Komuną.
Senograsta, 13 april 2023
Szabla, pierścień Gygesa i policzki (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
W ciągu życia spotyka się skurwieli
Ale to trzeba ich usadzać od razu
Nie marzyć o wymyślonym jak dla nich
pierścieniu Gygesa
Ze trzech w czapce niewidce zlikwidowałbym
Ucz się dziecko szlacheckie robić szablą
Pierścień Gygesa albo szabla
Wybór należy do ciebie
Policzki to są do całowania i pielęgnacji
Prania, a nie nadstawiania do prania
No chyba że do całowania
Można się jeszcze ogólnie odizolować
Ale taka mądrość jak spłynie na ciebie
To już po tobie, owco
I to z Ojcem ma wiele wspólnego
o ile nie przygotował do przebijania się z impetem
ze swoimi prawami
Lecz skurwiele to już twoja broszka To nie on
To ty jesteś, byłeś winien, żeś był ofiarą z nimi
Z nim, tak,
ale z nim jesteś winny najmniej,
a i „przecież to tylko dziecko
więc słuchać powinno“, tak myśli wielu rodziców,
opiekunów i wychowawców
Że się to przeniosło Franz No
ALE MÓJ MNIE NIE SŁUCHAŁ NIE LICZYŁ SIĘ
WYMAGAŁ SŁUCHANIA SPEŁNIANIA
CZY SYN MOŻE USADZIĆ OJCA
POWINNO TO BYĆ W RELACJI SZACUNEK
WALKA HONOROWA WALKI FIZYCZNEJ NAUCZANIE
SYN NIE MOŻE BYĆ OWCĄ OJCA
Trzeba panować nad nerwami i nad bólem
Nad bólem Nad strachem uszkodzenia
Trudne to, męskie
Senograsta, 11 april 2023
Ziemia (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Ziemia jest miazgą, falą życia
tysiące śmierci i zarodków, kaźń żyjątek
na granicy bytu i niebytu,
węże glizd przepuszczające
ziemię przez swe przełyki,
korzenie drzew, od grudki do drobiny,
zarodniki, mchy i porosty
miał węglowy i mgła sporów
miazga, właściwie brud, właściwie bomba
żywy zasiew na fali zmarłych
jak Dick pisał, nic tu nie ginie,
nie ma duchów drogie dzieci,
ciała są w ziemi, a dusze w niebie
nie można się bać powracającej fali,
a dzieci myślały trochę po słowiańsku
że te zaświaty nie są tak oddzielone
że można się w sieci ziemi wody powietrza
zagubić jak w poczekalni
Ziemia to poczekalnia
Przypatrz się dobrze tej mieszaninie,
wilgotności, owadom śpiącym, hibernującym
czy to ziarnko żyje czy nie, gdzie żyje gdzie nie
gdy się budzi na wiosnę to wszystko razem,
gdy na zimę zasypia to razem, pamięta się,
wzbogaca
Żyzna wie co robić z nasieniem,
w żyznej mogą wzejść nasiona
Ziemia jest piękna i straszna
Wszystko to się kłębi w mroku
Ma swój smak zapach biopole aurę
Depczemy po tym, to nas karmi
a w przyszłości pożre, pochłonie
Jesteśmy z niej choć możemy wyrwać się do gwiazd
Do innych Ziem, Matek
Senograsta, 9 april 2023
Powietrze z konewki (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
drzewa na wsi na tle nieba
widziane z okna gdy bez pamięci się patrzy
ślub radosny pod koronami
pogrzeb smutna procesja
życie znojne i upojne
spotkanie tej jedynej hieroduli
jarmarki
Umyję ręce w wodzie z wiadra
Podleję rośliny powietrzem z konewki
Leje się aura pogrzebów i wesel i żyć
pod koronami wielowiekowych drzew
Potem wkładanie ziarenek w bruzdę
Skąd one wiedzą co mają robić
Czy z korzennego selera nie wyrośnie gruszka
Senograsta, 6 april 2023
Osobisty mit (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Każdy ma jakiś osobisty mit. Mi go przekazał Ojciec.
W okolicy glinianek Lisińca Gnaszyna Kawodrzy Blachowni
są lasy i pola, gdzie on się przedzierał do Generalnej Guberni,
by kupić chleb, cokolwiek do jedzenia.
Wracał, a Niemcy raz wsadziły go do beczki ze smołą
i śmiali się. Strzelali, gdy przekraczał z innymi dzieciakami rzekę,
on niósł ubranie w rękach, dzięki temu zimą po wyjściu z wody
miał lepiej niż tamci mokrzy.
Opowiadał o psie Kajtku i kurze Baśce. I to by było za dłuższe
opowiadanie, o łowieniu ryb i raków w rzece Stradomce,
gdzie mnie potem zabierał.
Spodobały mi się te rzeki, lasy, w Gorzelni Starej jezioro
z którego pijak wyszedł oblepiony pijawkami - poeta
Ja chyba odnalazłem to miejsce, wiele z nich, no to
duchy się przeprawiają rzekami
kości są pod trawą
Baśka i Kajtek się bawią
Dawniej jak się szło nad rzekę były śmiechy i pluski
Teraz wszystko na kompach w domu
Ukraińcy zapełnili trochę brzegi, łowią, piją, jak my kiedyś
A więc mit Ojca i mit dzieciństwa Wszystko w tych
okolicach Poezja sarny grzyby
Trupy unoszące się na wodach glinianek co roku
Duchy topielców i zieleni
Nawet mi się wydaje że na terenie nowych budów
One, nasze wymysły wydechy, prefiguracje, antecedencje, introdukcje
już mieszkają
W starych zamkach i domach duch, ale w tych niewykończonych
też, chyba że to wyczuwanie jasnowidcze przyszłości coraz
bardziej prawdopodobnej. Badanie trafności snów proroczych
Po co? Bo w każdych snach jest nadwyżka, większy rozrzut,
coś poza materię, zamiary nad siły
Taka śmiałość i swoboda, która mieszka w powietrzu
budzącej się wiosny
Może to 3/4 Boga
Senograsta, 5 april 2023
Nieobecność (Mama) (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Nad tą rzekę latem miała przyjść mama do nas
Wytłumaczyliśmy jej gdzie ma wysiąść z autobusu i jak ma dojść
Wybrała się ale nie dotarła
Nie umiała znaleźć
Do dziś żałuję że wtedy nie dotarła
Lato rzeka radość wspólna bardziej być mogła
I czekaliśmy oboje I chcieli żeby pszyszła
I chciała dojść ale kiepsko się orientowała w terenie
Zupełnie jak ja
Godziny słońca trwają gdzieś dalej
I ona tam doszła
A na grzyby to już z nią chodziłem
Wody się bała
Nie umiała jeździć na rowerze i pływać
Wolne dni szkolne z nią pamiętam
Tata był w sanatorium
Oj, jak do późna się biegało za blokiem
I jak fajnie się wieczorami i pilnie i dobrze odrabiało lekcje
Senograsta, 4 april 2023
Cień (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Przygniata, przygniata, nie da się znieśc porażka
spojrzeń słów zachowań
ocena życia poniżej skali
powyżej czerwonej kreski było by nieźle
Zrywający z ludźmi brat szwagier żmija syn
tylko ze swoim bólem szczęki czy żołądka
cień poniżony, nie lubiący i nie lubiany
Dobrze że ona robi obrazy, haft diamentowy
Księżniczka, bogini dali i wiosny
wybiega wbiega w przestrzenie lasu nieba
Rozmowy zajęcia sadzenie roślin
Wyzwolenie
I szansa
Tam w przeszłości się wszystko zapętliło
Wszystko pokonało się samo, czyli przegrało
Te pisanie, po co to?
Że jednak ma prawo jazdy, żonę, to jest coś
Że mam
Może miałbym dzieci, gdybym nie czuł się taki przegrany
i był bardziej płodny
i seksujący
Niedługo, kiedyś skończy się to pisanie
Powinno
Senograsta, 3 april 2023
Odjazd (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
jeśli grzech zdefiniujemy jako folgowanie sobie
to dobre folgowanie to grzech czysty
wyzwolenie rajskie
Realizacja potencjałów wiosny
uśpionych ziaren wzrost
czekanie zdarzeń na aktorów zdarzeń
czynności na wykonawców
snów na życie
Kontrola to brak energii
To kontrola jest grzechem,
folgowaniem swemu strachowi
Każdy chce złapać życie za skrzydła
za rogi, za nogi, za piersi
Żeby go poniosło, poniosła
Wtedy można zniknąć w błękicie, w życie
W karocy odjechać jak Pan
staro nowe psy, magma zdarzeń
fala ze snów
nadpływa
Bramy otwarto
Co namalowane napisane zarysowane ogólnie
też się rodzi
zjawia w szczegółach
w zazębieniach jedno o drugie
Senograsta, 2 april 2023
Lubię włoską kuchnię i krowy (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
„Czarna krowa w kropki bordo
Gryzie trawę. rusza mordą"
fajniasto je i cieszy się lub nudzi się
Wystrojeni wypięknieni
Siedzą szkłami otoczeni
Garnitury i tiurniury
Jemy Jemy Włoskie Jemy
My My Trututu
My drogo jemy, wy widzicie
Chromolimy wasze życie
Żremy Żremy Ruszamy mordami
Jesteśmy bardzo ą i ę i lepsi
(Takich matki chwaliły się nową chustą w kościele)
A ja wolę krowę na polu
Senograsta, 1 april 2023
Dzikie gęsi (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Jak tak komuś życie da w kość
i nawet go nie złamie, a nawet złamie
to wtedy jest jak Ojciec Franza Kafki
Bo złość gdzieś się zmagazynuje i trzeba komuś odpłacić
U niego to by było nieświadome podcinanie skrzydeł
W celu może nawet ochrony
żeby za dzikimi gęsiami nie poleciała gęś
Bo świat jest zły
Senograsta, 31 march 2023
Psiaki (echa) (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Niektóre psiaki ma się wrażenie, że wszystko rozumieją
O wiele więcej niż mogą powiedzieć
Mają inteligencję emocjonalną
Czeka na pana, słyszy klakson, patrzy, co się dzieje
Karci wzrokiem kierowcę
Spokojny zaniepokojony mieszczanin
Mogły się przytulić do niego, położyć łeb na kolanach
Było, jest kogo pogłaskać
Mogły, bo w nowym psie jest starszy zmarły pies
Bo w każdej istocie jest echo innej
Poprzednicy i następcy i towarzysze pamiętni
Kajtek Wicher Aga Arek Tomek Baśka
Pies Człowiek Ptak
Senograsta, 30 march 2023
Przyjaźń (Kajtek) (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Kajtek też był dobrym towarzyszem, łaciatek, Reksio
Co robić mogą fajne psy? Warują, gonią koty, dają łapę
Szczekają na złych
Nie chodzą na rękach? Nie wiem z czego zasłynął
Nie mogę sobie przypomnieć tato.
Więc on wyskoczył na drogę jak Niemcy w czołgach jechali
Zmiażdżone tylne łapy albo złamane
Dziecko płakało. Niemiec chciał zabić. Ale on przyskoczył
i Niemiec się ulitował.
„Niemcy kochali psy“. Może niektórzy dzieci.
Potem Kajtek jeszcze żył trochę
Kura chyba jechała na Kajtku. Szła obok niego
Bronili oboje dzieci
(Dziadek i babcia byli przerażeni
Myśleli że Niemiec zabije dziecko)
Senograsta, 29 march 2023
Baśka (z tomu Zaimki, zdarzenia i osoby)
Baśka była kurą
Zawsze za dziećmi, za nim chodziła nad rzekę
Jak pies, kąpać się nawet chciała
Zawołało się Baśka i już była Dzieci pokochała
Potem ta wojna była Ktoś dziadek zabił Baśkę
I podał rosół
On płakał i nie chciał jeść
Droga Dzieci Skowronki Kajtek i Baśka
Senograsta, 28 march 2023
UNIA
w tych miejscach opuszczonych
jestem ze sobą ale chciałbym na brzegu
jeziora być z tobą
z naturą mogę przypomnieć sobie ten
zapomniany dźwięk światła
to polega na byciu światem
światłem trawą jaszczurką niebem
tym wszystkim
żaglówką lasem i tym czymś w tym
tym ja które się obejmuje
prawie zatrata realności
świata i siebie
a jednak żmija mogła zabić
łabędź milczał rozpaczliwie
myszka uciekała
gardło rzygało pierwszym winem
konie zrzucały
więc gdybyś się zjawiła to nie była byś
i była przeze mnie stworzona
narodzona
na własne pocieszenie
była byś tak dziś ze mną
zapraszasz mnie na koc
ja zapraszam cię też w koc
bez ubrań ciał i rozdzielenia
a nie jest to naiwne
że natura uczy dobra
zwierzęta się zjadają
ale w ich dobrych i tępych oczach
rodzi się czasem zrozumienie
mieszka w nich Czas i pamięć
Zrozumienie że wspólnym wrogiem
jest śmierć i entropia
Bo rozum w liściu i krowie może to pojąć
Wierzę więc w unię i rozum zwierzęcia
który obozów koncentracyjnych nie wymyślił
Czas i pamięć Kim jest Maria
Ano przed urodzeniem była babcią, dziadkiem
gwiazdą
gwiazdą jest i teraz
potem wstąpiła w niemowlę
dziewczynę a po śmierci
w ziemię, las, wiatr i dzieci
noszące jej geny, lekcje wychowania
więc świat ty świat
więc rozum wesz fiołki człowiek rozum
Zapomniany dźwięk młodości
słyszy Senograsta
Senograsta, 27 march 2023
Wiśniowy sad nocą
na szyi Perkuna jaszczurka
na trenie sukni matki
jaszczurka
na oczach jaszczurka
w jaszczurce jaszczurka
otoczona plemnikami jaszczurkami
otoczona promieniami rozbitymi na jaszczurki
otoczeni spowici pocałunek
w atomach męskiego i żeńskiego spojrzenia
w jaszczurkach przybyłych z gwiazd
na spotkanie jaszczurek ich oczu
Wspólnie są jaszczurką
Senograsta, 26 march 2023
Wniebozanurzenie
jedna taka chwila
wspólnie z koniem na koniu
zapatrzenie za rzekę w rzekę
donikąd
stanie się częścią
smutno radosne
słodko gorzkie
wola jeźdźca zanikła
wola konia się stopiła z jego
wolą steopienia
koń westchnął
taka chwila kiedy puszczyk
piórko muśnie
zmierzchania pora
wniebozanurzenia
,
Senograsta, 25 march 2023
Rozkosz (z tomu Śmieci)
to zapomniany o sobie wiatr lubieżnik
wpadający fontanną rozpryskującą pyłki i krople nasienia
niosący ze sobą, z gajów i pól do gajów i pól.. i z gwiazd
w czapę lasu, w jego ciemno-zieloną głąb
docierający do zarodni kwiatów czeremchy, bzów, olch, topoli
gubiący się w zakamarkach cienia, liści, dziupli
w zaułkach żuków, padlin, mchów, koron - ten jeden wiatr
jakimiś cząstkami oderwanymi wyrywający się na światło pól słońca
a korpusem zanikający w pobliżu strumieni i zasłuchany
w szept liści który jest też jego językiem
Bogini tego gaju go posiadła
A nowi bracia już przygotowują nowe desanty na nowe lasy
Docieranie do swoich granic, do nieznanych lądów, zakamarków szaf
drobnicy bytu, jednego dźwięku z wielu, szeptu, zapachu, cząstki
Zniknięcie w małej bramie nieskończoności ogromu lasu
Senograsta, 24 march 2023
Rozrzuty (z Tomu Zawieszenie)
wszystkie chaotyczne wrażenie sprawiają
kos na gałęzi
motyl tu i tam
bąk
wystrzeliwują z jednego miejsca w inne
ale nie wylatują głody poza łąkę, bagno
głody żurawia trzymają go w szuwarach
sroki się ganiają w swoim lasku
zamknięty krąg, jaskinia życia, którego
bohaterowie nie na ślepo szukają
ale kierując się instynktem
zakłada gniazdo, wyznacza teren polowania
znajduje teren spółkowania
życie
przebudziło się
i prawie sięga ku eterom ciszy
i moje wspomnienia błądzą wśród zaginionego jeziora
śladów miejsca które pamiętam
taty tu nie będzie
pijawki będą i żaby
zwariowanego kąpiącego się pijaka nie będzie
nie będziemy mu zdejmować pijawek
to wszystko, te życia życia są w ruchu
zmieniają wciąż miejsca, czuwa tylko żuraw i brodzi
może w powietrzu zawisa jastrząb
chwilę spoczynku ma motyl
nocni śpią, dzienni włóczą się celowo
na oślep ale nie bez wyczucia
godzina południa i północ, stwory nieruchomieją,
sen brat śmierci zapobiega wyczerpaniu się życia
rozrzutowi w nieskończoność
Jako dzieciak też umiałem podpatrywać momenty
zatrzymań życia
upinania włosów, malowania brwi
przez sowę i świerszcza na płocie w Grabowcu
świerszcz w dzień
sowa pod wieczór
dość duże i rzadkie spiętrzenia czasu
gdy zobaczyłem sowę aż zabawiłem się w Indianina
ległem w trawie na brzuchu i podczołgiwałem się
jak najbliżej, jak najbliżej
Życie nie ufa innemu życiu
i miejsce do snu i odpoczynku musi być otoczone tajemnicą
do śmierci i miłości też
trawa była miękka i rozgrzana latem
a ja się w niej pogrążyłem czatując
Sowa w końcu odleciała, nie za blisko,
świerszcz też, żuraw też
to nie były paniczne ucieczki
może to były, są, pokazania się dziecku
przyzwolenia
Senograsta, 23 march 2023
Obecność (z tomu Teoria śladów)
drzewa strzepują palce liści
przygotowują się do biegu
pozbywają napięcia
nagle wiatr ustaje, zamierają
pozbyły się złości
witki brzozy to mogą być też włosy
zadumane oczko wodne dla gęsi
w Lubani i Obicach
to całe zamyślenia wioski, nad ziołami
ciężką pracą, grzechami i dalekimi obłokami
i dzieciństwem
które w dolinie rzeczki, która ją rzeźbiła
wiecznie trwa
daleko odzywa się pociąg
drzewa zerwały się do lotu
pająk powraca za nicią do punktu czuwania
mam świadomość tej wspólnej sprawy
tato wrzuca mnie do rzeki
coś się stało
jest biedny ja podły
spadł łańcuszek z Matką Boską w wodę
wyzywam Ojca
a wcześniej w dolinie dzieciństwa pod jego okiem
nauczyłem się pływać
a może potem to było
polegałem na nim i na sobie
huśtawka w punktach zatrzymania w wieczności
krążące ruchy
Pan się zdecyduje, wkłada, czy wyjmuje -
rzekła nerwowa kobieta do chłopa
Gdyby nie to niezdecydowanie
nie było by rozkoszy moje Panie
ślimaki wsuwają rogi, całe powracają do punktu
ocalenia
z nową wolą rogi macki
namacają drogę przygody
nocą ślimaki chowają rogi
Matka Boska Loretańska przebywa w ogrodzie
karmelitów Bosych w Piotrkowicach
wśród dębów jest czyjaś obecność
Karmelici Bosi stopami kontaktują się z jej obecnością
z falami czasu ziemi
oblane słońcem dęby tyle nieprzebranego mroku
przechowują w sobie
widmowe orły ogniste latają w koronach
Dobrze wiedzieć, że jest gdzieś ekstaza
chociaż my jej akurat nie czujemy - powiedział Miłosz
w Dolinie Issy o ptakach
Dobrze pamiętać, że kiedyś byliśmy w ekstazie
Może kiedyś jeszcze będziemy
Wierzę w zostawianie siebie w miejscach ekstazy
i w miejscach cierpienia
Widma zatrzymań wahadła
Osiadający pył spojrzeń
Podobieństwa
Ach, zostać z nimi, zostałem tam,
jestem..
Połączenie przez wszechobecność
Senograsta, 22 march 2023
wieczór wiatr włosy (z tomu Smugi)
wiatr wieczór włosy
poranek pogoń ptak
widok z wieży
ulewa, rzeka wpada w czeluść
uderza w ciebie pożądanie
krzyż cielesny
jesteś ofiarą, ołtarz świat
tatuażami pokryte plecy uda
wniknięcie w obrazy i pory
wieczór wiatr włosy oczekiwanie
koło nastki lub 20 stki
to jest zadanie ponad wszystko,
niebezpieczne
Julia wysadza Romea
z jego życia
a on ją
Wielkie Uczucie
Wiekie Podobanie się
kalokagatia plus jeden
Piękny Dobry Mądry
i Seksowny
wieczór wiatr włosy
ulewa, skąpani w niej
wąż i jaskinia
przeszła po nich
ja cię przyjmę w siebie
ja wejdę w ciebie
poranek pogoń ptak
wyfruwa z gniazda
myśl, ciało, dusza tych dwojga
na życie dzikie
a z nich ziarno
czeka
na
wieczór wiatr włosy..
Senograsta, 21 march 2023
Sarna (z Tomu Schizma)
biegła ze mną niosąc korale
w potokach zatrzymywaliśmy się dla ochłody
woda z gór pięknie lśniła na jej sierści, oczy dwie krople
przystanki wśród śmiechu i szukania dojścia do wód ziemskich i niebiańskich
orzeźwieni w podróży donikąd
w pogoni za chłodem, jasnością i rozpływającą się przyjemnością
nieintencjonalne śmiechy, spojrzenia, grzech czysty
odpoczęła dusza gdy zasnęli tyrani
zło zostało inaczej zdefiniowane, krzywda duszy odsłonięta
powrót przed nami, na razie czuć fazę wstępującą drogi
która nazywa się oddalanie i ucieczka
wyjęliśmy pokarmy by zjeść bluźnierczą ucztę
granice człowieczeństwa i zadowolenia maluczkich
zostały przekroczone, wody nieba zaczerpnięte do dzbanów
smutki przepędzone, powrót przed nami
dla marynarza domem może być cały świat..
..i oto leżą dysząc, po czym zrywają się znów
do biegu bez końca do końca, przez wodę ogień skały zwierzęta i znów wodę
łapiąc ten piękny ruch i odczucie
wiatru w biegu, jasny kontakt z kolorami, koralami
pieszczota fal jest obojętnie wszechobecna
Senograsta, 14 march 2023
Natura i kultura
Bardzo się cieszę i uważam za najzdrowszą
sytuację że są dwie płcie biologiczne jak na razie
kobieta i mężczyzna
I nie cieszy mnie gdy u ludzi to jest zaburzone
Są operacje przywracające równowagę
Mogę u nich tolerować zaburzenia kulturowe
ale nie uważam tego za dobre
Kulturowo, duchowo, Mój Boże,
każdy może czuc się bogiem, delfinem, kobietą,
mężczyzną,
kobieto mężczyzno jaszczurko wodo ogniem...
Męska kobieta chce by jej wkładano
Żeński mężczyzna chce wkładać
Natura i kultura -
bo mogą jeszcze szeptać i pieścić specyficznie
Odwrócenia się zdarzają w przyrodzie,
samiec z samcem,
samica z samicą -
ślepa uliczka
Z braku, stłumienia, po gwałcie, z ciekawości,
przy złych kontaktach z rodzicami
i człowiek może się przestawić
Dzieci z tego nie ma
I jest to promil
Wolny seks na ogół zanika, ludziom coś się wydaje
Pozostają prostytutki i bardziej lub mniej aktywne
seksuane pary, przypadkowe lub
przechodzące w małżeństwa
Jest ta żądza w młodych ludziach, disco, disco
Adopcja dla par homo?
A proszę, a ile tego będzie, promil
No i pierwszeństwo powinni mieć hetero, oni płodzą,
oni przygotowują do ról dających gatunku przetrwanie
W dziecku jest matryca, to matka i ojciec
Homo tego nie zaburzą, bo i u nich są te role,
taką mam nadzieję
Ale czasem heterycy nie chcą dzieci, więc myślę
że szansa homo się należy wtedy
Że mało w tych rozważaniach miłości?
Sam to czuję, no ale mówimy o cywilizacji
Miłość, wolny to ptak
Senograsta, 11 march 2023
Świątynia rozkoszy i doskonałości (życie dla jak, czyli jakości)
Żywot Bestii, wstretne życie - doskonały chcę być -
Co to znaczy? - dumny i dobry dla czegoś innego niż ja,
ale w tym się czujesz dobrze
sens zasad, rodziny i życia,
a nie od rana do nocy lenistwo, sycenie puste, aborcja,
usuwanie niewinnego kiełkującego życia z życia,
żarcie świerszczy, ludzi, bo to życie
- to wstrętne - zakochaj się w swoim kanibalu,
bądź kanibalem i LGBT, nie masz wyboru,
demokracja, he he
ja chcę doskonałości
zbudować świątynię czystej rozkoszy
dla następnych pokoleń
w której się będzie dobrze czuło
Nie dla przetrwania kanibali i leniwych dziwek
męskich i żeńskich,
a dla kochanków i budowniczych
Dwaraka a nie Nowy Syf Moloch
Senograsta, 10 march 2023
Asparagus
Droga jest celem
Piękno do którego dążysz
Przez bagno, krzepisz odwagę bo Raj tam za
To ekscytacja podróżą ale nie ona jest celem
Ukojenie łez nasycenie spocznienie w ramionach
wyśnionych na łonie matki żony siostry
Ale nie wiesz co właściwie każe
iść na górę, czemu góra która jest podcelem tak wabi pięknem
Wyrosła na polanie za blokiem
Muszę na nią wejść, nie mogę, ześlizguję się po mchu
(Szczególnie u podstawy jest stroma śliska wypukła)
Wyraźne drzewa i ich piękne cudowne i zdradliwe gałęzie,
kopuła, wrócę tu potem bo Beatka czeka
Mały jogging nie może się przerodzić w wejście przed obiadem na Meru
Potem przyszedł do mnie Asparagus, mini las, idea lasu
miniatura, piękna góra zieleni, na górze gałęzie, na dole
gąszcz zieleni, mszasty
Więc góra ze snu zjawiła się tu
A na nią wchodzę, w Meru lub doniczki świat
Bo przez nią wiedzie droga
Góra jest piękna i radująca
Celem jest droga i radością, ale celem nie ostatecznym
ale wystarczającym
A żeby być na drodze sobą
trzeba zapomnieć o sobie, a pokochać Normę
Wrócę do niej, do góry, za nią niejasny cel ostateczny
Norma to ma wąskie oczy i usta, jest może Japonką
Może Słowianką Istnieje jako osoba nadosobowa
Jak Atena i Wenus Jest ona Ateną i Wenus Taka istota duchowa
może się wcielić w jakąś osobę Norma nie myśli o sobie
Jeśli przegląda się w lustrze to nie narcystycznie
Nie widzi się jak ten Asparagus (Ja go widzę)
Będący lasem
A zarazem sobą
Gdybym miał z Normą stosunek to byłby jak z nieznajomą
Droga wiedzie przez gąszcz, przez pustynię
Ocean Źle drogę zgubić
Przez krainę Lotofagów, żebraków, mścicieli
pracoholików, randkowiczów, czerwieni, zieleni
drzew, łąk, chmur, rzek, pustyń...
zaklinaczy węży, zaprzyjaźniaczy z rekinami
podniecaczy kamieni, nawracania chrześcijan
wzajemni ujeżdżacze smoków
w rzadkich chwilach posąg człowieka na posągu świata
posąg świata na posągu człowieka
w, na i nad Ziemią
w środku i na krańcach
w kuli Czasu
Senograsta, 7 march 2023
Wielkanoc
zajączek umierając woła do słońca
Ojcze mój Ojcze czemuś mnie opuścił
opuszczasz mnie
przechodzisz
podtrzymujesz
Kto jest ofiarnikiem Kto ofiarą Ktoś gaśnie
na sali sam w tłumie
Kto go zjadł? Ciemność
ogień ołtarza się wypalił
kolejny twój syn i córka nie świecą nie żyją
nie błyszczą są zimni
Ty nie jesteś zimny Ojcze
Czy życie w grobie, twój syn i córka,
pożre stos wskrzeszając na moment
ogień krążownik międzygwiezdny przekładaniec
hamburger z wiatru burz i deszczu
wałęsający się z gniciem
wytryskający z trocin
zawsze go trochę się zabłąka
skszeszono go z drewien
znikają w nim drzewa
Kto pociera drewno Kto jest ofiarnikiem Ruchem
siostra brat dziecko łowca
silniejsza nie chcąca zgasnąć iskra
twój obcy brat, pokarm musi zostać rozdany
Życie odnowione wybuchnie wiosną
gdzieś i kiedyś
a w nim powrócą ci co odeszli
Życie powróci Ogień
wznieci pożar w ciałach
zaczną pełzać i kroczyć i latać
jak pamiętają ciała
Czy ogień i iskry życia pamiętają?
Może ogień tylko budzi pocałunkiem
śpiące królewny
Ale samo życie królewien
to już iskra w oku
myśl w głowie
Oprogramowanie potrzebuje ośrodka energii
Energii poczucie Otwarcie
porów duszy i liścia na śnieg
to duszy przebudzenie
Wychodzi model życia przy złączeniu
Wychodzi model duszy bardziej jako ziarna
niż ognia
Człowiek zabija z nienawiścią i miłością
Czy to ma sens?
Może tylko poświęcenie ma sens
(Zbawiony na chwilę Constantine pokazuje fuck Szatanowi)
Senograsta, 6 march 2023
Embriony, znowu gołąb i inne zwierzęta
zbycie skór
z daleka słychać głos gołębi
to wiosny głos, skinienie Afrodyty
nie kruk mruk, życia zagnieżdżacz po potopie
trochę zajączek, życia budzenie po nocy
w niepokoju serca
z radością
z niewielką nadzieją czciciel Słońca
i one ciągnące wozy Maryi Marzanny
snu duchów bzu
tęsknot kochanków do nieba kochanków
złączeń żabich duchów
i wypieków ciast z miazg owoców
tam przejścia w sens poznanej pieszczoty, bo
gołąb się rozchwiał, napił somy z podłogi
walnął w szybę, wyleciał w powietrze bez celu
do słońca, na ukos do ziemi i nieba
szalony bohater rozbijający się o skałę
i o złudzenia
o myśl
o szklany klosz
ale i roztrącający to wszystko
gubiący się w powietrza bezkresie
opowieść kolegi go sławi
wieszcza godzin słońca i dzieciństwa
Ktoś maluje, skrawki farby odsłania
wydobywa spod nich embriony żywe
chroni, aż do ich przejścia w krasnale
w radość pełną uszu ust oczu głosów
parkowych gołębi
wołanie dla bacznych uszu i skór
zbycie skór
zbycie uszu...
głód nasycony się uspokaja
„w nocy zniszczenia pojawia się
światło gwiazdy dla zaspokojenia głodu
i jest źródłem myśli“
Senograsta, 5 march 2023
Doskonałość
Życie i jego strażnicy są...
Nie cieszę się że jestem aż tak
jak niektórzy się z tego cieszą
Ale to nie oznacza, że nie mam instynktu
samozachowawczego, seksualnego,
że nie chcę jeść i pić
i to jest piękne
Mogę być daleki doskonałości, a chcę żyć
Mogę się nie lubić, nie cenić aż tak bardzo
a chcę żyć, walczyć, płodzić i boję się
Z nałogu przyzwyczajenia przykucia
do życia do siebie do piersi i ust
Choć może nie z miłości
nie z szacunku
Ale jak to kiedyś powiedziałem jednej pani
Chciałbym być doskonały
A ona powiedziała
Już dawno z tego zrezygnowałam
I ja wiem, że ona jest doskonalsza
Chociaż chyba nie umiała by tak całkiem
zapomnieć o doskonałej normie
Senograsta, 24 february 2023
Nieskończone dążenie do wolności
Wolność jest stanem
kiedy jest jak najwięcej rzeczy
bez których możesz się obejść
Podstawa życia, stopa boska
jest niewielka
godna stąpania po ziemi
śladem jaszczurki słonia i hipopotama
A z drugiej strony
im więcej jest rzeczy których pragniesz
a po które nie sięgasz
tym mniejsza wolność
Wyjściem jest złoty środek
By pragnienia cię nie zniewalały
W swej sieci nie więziły
Bo ta sieć, te węzły mają pieścić
i być przepływem boskiej rzeki
Wyjście to znalezienie rzeczy
bez których i z którymi
jesteś zdrowszy
których naprawdę pragniesz tak
że możesz stopić się z nimi
stać się nimi
Z którymi możesz płodzić, rosnąć
jak drzewo
jak mysz
jak Bóg
jak wiatr
jak chleb
Pełna identyfikacja z danym „twoim“ pragnieniem
Tak twoim że nawet nie przychodzi ci do głowy zapytać
Czy to jest gwałt, czy to twoja niższa czy wyższa..
Których nie przychodzi ci na myśl o coś podejrzewać
Których nie przychodzi ci na myśl obserwować
Których nie możesz jednak z rozkoszą nie obserwować
To ty To ja
To ty, bo sprzężenia zwrotnego ze strumieniem się nie uniknie
Bo zawsze jest wyjście...
Senograsta, 23 february 2023
Porońce
ta dziewczyna poroniła
to dziecko umarło
ten żołnierz AK zginął przed ślubem
parę dni przed końcem wojny
przed zaśnięciem w spokoju
wtargnęła tzw. siostra
i stało się odejście w męce
Romeo i Julia przed swym życiem
odeszli do jaskini większej miłości
porońce, ci co nie zdążyli, nie dokończyli
powracają w strumieniu
zapładniają
przerażają siłą swojej namiętności
znów chcą się uczyć, rodzić
grają na gitarach, kochają i malują
i jeśli nie zdążyli się zakochać
i chodzić za rączkę i dawać całusy
to robią to
I w grupie cała wieś wylega na drogę
dzieciaki błazen zakochany żołnierz
rozpoznają się
Senograsta, 22 february 2023
Związanie
Bo seks bez uczuć
i bez namiętności
jest czymś
bezdusznym
Dlatego bóg wina
jest zarazem
bogiem miłości
Zarazem bogiem miłości
Senograsta, 21 february 2023
Pijany gołąb
Pijany gołąb
sięga po wszystko
nie liczy się z niczym
z szybą
z gołębiami większymi od siebie
i chce pokrywać wszystkie samiczki
Jest jak miąższ owoców przejściem do jakiegoś nieba
Wisznu czy Czandry czy wiosny z Kraju Żywych
Tzn. głosy które wydaje, wydają..
W gąszczu dźwięków godzin młodego słońca
na przedwiośniu
odzywają się, przybijają
aniołowie,
na podwórko na dwór gdzie wybiega dziecko
i gdzie słychać
gruchanie świata
Opowieść o pijanym gołębiu
przekazują sobie wieszczowie
Pomylił ssanie z kopaniem
wydalanie z pochłanianiem
życie ze snem
życzenie z siłą
miłość z wojną
Dotyk dźwięku obrazu zapachu smaku rozkoszy
mądrości,
odkrył
i ich Kamasutrę,
ruchy w pozycjach zakochanych
w uczuciu
i w namiętności
Senograsta, 17 february 2023
Jaskinia (z tomu Jaskinia)
Taki kąt swojej śmierci chciałbym znaleźć
przygniecione zmierzchy sinych pól
dróg idących w mgłę
zmęczonego ukoić
w upadku rozkosznym na ciało ziemi
do snu skroń
lekko na duszy nie czującej zimna
niedźwiedź w ciemności jaskini znalazł ją
między skałami, był tu, gasł tu,
gdzie teraz pędzą wciąż
szkice skał przez próżnię
i ja
wciśnięty w kąt śpiący ptak
w zapadanie w sen ziemi
kochanek śmierci
woda woda rozmawiam z bliskimi
Marzanna Marzanna rozmawiam z dziećmi swymi
człowiek
położony na trawie koziegłów byk zmierzchu
wszystkie wstąpiły we mnie widoki i piaski
nie zgubiły się w zmierzchu duszy
która wraca, widzi wszystko, która wychodzi
jest zgubiona
świty są bolesne
zmierzchy moje
ciche odległe kąty powrotu duszy do samej siebie
do snu skroń
w objęciu wzgórz przez całun chmur
sztuka ostatnich gestów
złożenie jajeczka
Senograsta, 14 february 2023
Substancje i jakości
Utożsamiamy się ze sobą
bo się odbijamy
czyli rozumiemy, czujemy
bo nasze ciało jest jedną substancją
a dusza może mieć kształtów tysiące
Zatrucie dobrem, zatrucie złem
Za dużo jakejś substancji czy jakości
powoduje mdłości
Rozmowy są kolorami w zgodzie
choć nad grobem, z nożem
lecz bez przesady
Równowaga w próżni uchwycona,
grunt
Spacer po linie, po szkle
labiryntem
A Minotaurem jest lustrzany gość
bez zakotwiczeń w ciele
niezmiennokształtny
pozbawiony odbić
Senograsta, 12 february 2023
Zakola czasu (Ja Oni czekamy na nowe życie)
Ciśnienie mierząc staję się mamą
wchodzę w rolę skórę dolę zadręczeń
ale ona o innych a ja o życie niespełnione..
gdy biegam to jestem greckim posłańcem do Indii
z prośbą o posiłki
ascetą przygotowującym się do wschodu Słońca
Kiedyś teraz oglądam z chłopcem delfina Uma
cieszę się na przyjaciela z otchłani serdecznego
Jezusa dziecko siebie z sali z telewizorem
na zimowych koloniach
Pierwsze wrażenie o kobiecie płaczącej
Jane Fonda na maratonie tańca
i do tej pory zapłakane pijane piękności
zdradzieckie - Pliz, Pliz
(a ten ją zastrzelił zamiast zajebać na śmierć)
Mama Ja mierzymy ciśnienie
ono się unormuje
hemoroidy się same cofnęły
Pewne substancje i ich przyjmowanie to też dawny ja
szukający styku ust oczu słów
Odżywają te wcielenia, przypominają sobie siebie
Ja siebie sobie
Z tą wchodzę w rolę jak z tamtą
choć to nie ona, nie ten ja
(ale ona ma jej figurę i dowcip, a ja jego wspomnienia)
Klatka schodowa w bloku rodziców
ptaszek duszy między ożebrowaniem
w szkielecie dinozaura - jak łatwo ginące szczęście
potwór ze ściany gdy biegłem za tatą ciemnym korytarzem
pijany gołąb
Pukam do drzwi dziwki
oni wszyscy pukają
schorowany on, mierząca ona
biegnący i czekający na delfina Uma
W zakolach rzeki powracam do wędkarza
łowcy onanisty
Kiedy mnie wypuści to zakole
ta odsłona
poczołgam się do kliszy i sztalug
i do łona
i..
Czy da się pojechać na wczasy
gdzieś gdzie nas jeszcze nie było
Zamieszkać gdzie na siebie czekamy
którymi żeśmy jeszcze nie byli
Senograsta, 11 february 2023
Pijawki i obrazy
Jak piękna pani wysyła mi wypuszcza obrazy by żyły poza nią
tak ja wypuszczam pijawki z moją krwią do rzeki
Krew dojdzie do Pradżapatiego za horyzontem
a jak do zakola tajemnic to tam będę trwał w zanikaniu Marzanny
Czego szuka życie i istota? Dobrej śmierci Dla ryby i pijawki
Dobra śmierć to życie
Czy dla śniegu stopnieć jest bólem
Czy będziemy go trzymywać sztucznie przy życiu
Czy niezliczone robaki co tworzą mnie
będą mnie tworzyć poza granice mego trwania?
To ostatnie życie trupa to też tylko rozpad i rozłączanie
Chcą zginąć w szczękach We mgle i oddaleniu
bo taki ich los i przeznaczenie
Moje ciało też chce się rozpadać gubić ślady a potem rozpaść
I to jest wypłynięcie krwi z wierszem I to jest życie
Bo teraz proszę piękną o obrazy a może byłem już o nie proszonym
Bo mamy czas..
Senograsta, 8 february 2023
Pokolenia wiatru (z tomu Śmieci)
mrówek, pokolenia wiatru
a jak to dzieci, rozgranicz pokolenia nieb, ha
rodzi je magiczna róża
z niej wytryskują strumieniami oddechu
Lata Zimy Cypru Indii
A zegar to pełny obrót wokół Słońca
Można zapomnieć o stracie, oswoić
powtórzyć godzinę boleści, miłości żalu
Pokolenia lat, rok je rodzi
Dzieci wydane na świat i wychowane
To jeden obrót u ptaków, jedno pokolenie
U ludzi ono liczy się na około lat dwadzieścia
Powstałeś, poznałeś ją, jego zrodziliście i wypuścili z gniazda
Właściwie jesteś przez 20-50 lat pisklakiem, jak już masz kopię
toś jest pokoleniem
Wydłużają się i rozpadają nam ludziom te cykle
Ta moja dwudziestka od 72 do 92 jaka?
Metal, boginie wyszły za nas
Socjalizm wymienny, kiełbasy ze wsi
Nie wiem, metal, koledzy mieli więcej czasu na to,
aby prześladować kolegów,
bo nie patrzyli aż tyle w telefony
Wiatry wieją, pokolenia lasów, gór i rzek
i dziwotworów przed, obecnie i po ludzkich, epoki
Zostaje pokolenie genealogiczne
na drzewie gałąź
Rówieśni zdążyli zrobić już następne pokolenia, a ty?
Drzewo o gałęziach rzadszych
Ale psychicznie taki człowiek to jest już poza czasem
Myśliciel, ciocia tylko, wujek tylko, obserwator, góra,
drzewo, wiatr
Rozmowy na wielkie odległości
Moja żona mówi że dzieci poźne są mądrzejsze
i nie są tak zanurzone w wyścig szczurów
A może to wygląda tak
Przychodzi mama wiatr i tata wiatr
i powstaje mały wiaterek, wiaterka - zjawisko
Albo tata góra i mama góra
i powstaje nowa góra
Albo w przyrodzie przychodzi wiele gór i wiatrów
na spotkanie by powstało nowe
Ludzie może pozazdrościli naturze i wymyślili orgie
Ale łono Gai jest pojemniejsze, tam z wielu nowe
Ale nowy wspaniały świat nauki tworzy cyklopów -
sturodnych
Kto ich wychowa?
Mama i tata do lamusa?
Komuna?
Może wilczyca, może małpa
albo roboty
A może wiatry i góry
Senograsta, 6 february 2023
Zwroty (Się i wolność, utożsamienie)
..by zwierzę było wolne, czyli przechodziło w inne zwierzę,
człowieka, anioła, świat, boga..
A może chodzi w wolności o to, żeby skrzydłami zębami ustami,
rozumem, sercem, intuicją
latało zabijało płodziło karmiło
wychowywało uczyło, SIĘ i SIEBIE
w swoim świecie, który je tego nauczył.
Latało się, chodziło się, to juz czas przeszły nie zwrotność,
ale czemu nie
latało sobą,
czerpało rozkosz sobą,
więc i zabijało siebie sobą - SIEBIE SOBĄ TO SIĘ -
ale lata się dzięki światu, powietrzu, przestrzeni
strachowi, żądzy, miłości,
więc SIĘ tutaj to wyjście poza siebie.
Nie da się powiedzieć - latało siebie - choć to znaczy przemieszczało siebie.
SIEBIE tu razi, bo SIĘ w lataniu zakłada bliższy związek ze sobą,
bycie w sobie w trakcie akcji,
a nie stosunek jak do przedmiotu -
choć latanie może być w pełni automatyczne.
Można powiedzieć - jadłem siebie z głodu -
bo wtedy część nas to już przedmiot do zjedzenia,
straszne życiowe konieczności rzadko znane istotom.
- Jadło się siebie - to odsunięcie ja we wspominaniu koszmaru, widz.
Można podobnie powiedzieć - zabijało się siebie - jak obcy obraz w lustrze,
ale to niejako przy okazji, np. harówy, popijawy, seksu do upadłego,
to nie jest celowe -
jak - zabijam się, zabijałem się, zabiję się -
bo tu podmiot chce się zabić, z siebie akcja przeciw sobie,
ten obraz w lustrze to ja i ja chcę się zabić, bo walczymy wspólnie przeciw sobie,
PODMIOT JEST CAŁY PRZEDMIOTEM W NIEBEZPIECZNEJ AKCJI,
TAKA JEST TEŻ MIŁOŚĆ i latanie.
Kochamy się, bo ze swych wnętrz się w sobie przemieszczamy,
to SIĘ kochanków i samobójców,
wspólna akcja od wewnątrz,
zapatrzenie w muzykę ze swoich głów, piękną i straszną.
Tak samo - uczę i wychowuję się -
tutaj SIĘ oznacza wzajemne kochanie, dbanie o siebie wzajemnie,
tu odbicie lustrzane nie jest obrazem obcego,
bo ucząc kogoś i siebie uczę, wychowując i kochając, czyli się zwraca to co daję,
taka to zwrotność.
Zabijało się wzajemnie ludzkie plemię
Świat zawsze pomaga przy dużej dozie obojętności.
SIĘ jest lepsze by wyrazić dzielenie się, a SIEBIE by się wyodrębnić.
Dzielenie się, SIĘ, jest w misiu i mnie i Fryziu.
Zjadamy się to straszna komunia życia.
Uczymy się też, wybaczamy sobie też, naśladujemy się też, a więc
przechodzimy w inne zwierzę
człowieka, anioła, świat, boga..
Senograsta, 5 february 2023
5. Życie powierzchniowe a głębia
Osoby nie kochałem w tej chwili, ale tą głębię. „Do niej zapałałem miłością."
Wiem, że u niektórych tzw. związek nie służy zapewnieniu sobie przetrwania,
a raczej możliwości ciągłego upojnego trwania.
Wiem, że i osoby trochę w tym jest. Jej umiejętności, pamięci, celów.
I tylko o tyle kocham osobę. Kocham głównie indywidualność, nie osobę.
Kocham harmonijną całość.
Osoba też jest ważna, bo silna i ułatwiająca wypływ energii życiowej jest tym,
czym być powinna, by zwierzę było wolne, czyli przechodziło w inne zwierzę,
człowieka, anioła, świat, boga..
Zakochuje się w całości (on, ona? - osoby w osobie?, osoba w głębi;
czy ona głębia, w tej głębi?)
Kocham tą osobą swoją, już trochę nową, już trochę bardziej, albo inaczej.
Tą osobę na tle.
Senograsta, 4 february 2023
""seks w próżni""
Jeśli połączymy się słuchając muzyki
razem zamkniemy oczy
i odpłyniemy, odlecimy
Czy to będzie seks w próżni
Dusz złączenie
Inkub i sukkub w drodze
do nadzmysłowego świata
przepełnień spełnień zapełnień
zatraty,
czy doskonalszego życia
we dwoje
troje..
Senograsta, 2 february 2023
Białe duchy (czapla biała) (Z tomu Rytuały poza zasłoną)
(par.267 Wola mocy)
nie mam siły dla mogiły
podmiot i przedmiot są częściami jednej rzeczywistości
koń i płot
one śpią, on skubie trawę we śnie
z takim spokojem
z jakim stoi łuszczący się płot
i z jakim rośliny powstają i upadają
zwierzęta rodzą się w przerażeniu i giną w przerażeniu
czaple białe unikają ludzi
białe duchy, ożywione części, płatki śniegu, ożywione
obłoki, chwile
gonię je, uciekają przed zdjęciem
jedna wchodzi w cumulusy,
zwierzę boi się nieprzewidywalności innego
zwierzęcia - jego musu atakowania - skąd ma wiedzieć,
że jej nie chcę zjeść, skąd ja mam to wiedzieć ?!
te drzewa i rzeka już były w śnie
włóczęgi dziecięce już były w śnie dzieciństwa
upadek z konia, ból nie przeszkodziły bym spotkał
białe duchy
o skali uczył Nietzsche, i w tej skali obłoki ja ból strach i
czaple i słodka chwila wszechświata, który się ze mną
spotkał
przybił piątkę
wysoko wysoko odleciała zlewa się z bielą obłoków
kołuje, coś mi pokazuje, ten dystans zadowala oboje
wiersz jest takim oderwaniem, lotem, wolny wolny, zajęty
och, jak lubię gonić zwierzęta oczami by się zbliżyć
do niezrozumienia na wspólnej podstawie rzeczywistości
przekreślenie się wzajemne
unikanie się wzajemne
„zniweczył się wspólnie ten łagodny walc“
jej stado jest mądre, nasze stado jest głupie
ono lepiej zna wroga, nie wirusa, a człowieka
czaple i ludzie nie są dla siebie przedmiotami
są czymś więcej
żona - podstawa samozachowania się mężczyzny
Senograsta, 28 january 2023
Męski
Seks, sauna, mordobicie
Tak wygląda moje życie.
Laski, dragi i posagi
Bez żadnego grama blagi.
Niech się wychłosta
Kto myśli, że mi sprosta.
Senograsta, 22 january 2023
Maska
gęsty włosów splot
przyjął połysk słońca
skroplił końskie wargi
narada pleców nad stołem
szepty kobaltowego nieba
lekarz zdejmuje odciski palców
precyzyjne cięcie sług sztuki
dochodzenie przyczyn śmiertelności
tej szpiegującej życie obcości
maski
oczy uda nogi jaszczurki
na oczach przedramionach włosach
u kobiet u osób które znikają
w tatuażach i powracają
Senograsta, 21 january 2023
Czas (z tomu Zakotwiczenie)
fale to chwile, morze chwil to czas
pochłania cię morze, niesie, jesteś nim
i jesteś świadomą falą
przezroczystość lub nieprzenikliwość
myśl o swej drodze, o żaglu, o tonięciu
głosy i wołania innych dusz
ze wzgórz, śpiących, kochających, wieszających się
umierających na falach czasu, wzgórz, mórz
Morze - twój wielki dom i nie horyzont,
a najbliższe otoczenie i jego sprawy,
twój mały dom powierzony wielkiej wieży
Senograsta, 18 january 2023
Baranek błąka się po łące (z tomu Zawieszenie)
Syn i córka to przyszłość moja, projekcja
i wywierany przez przeszłość wpływ
W oku jest moc lustra co kształtuje
patrzącego
Spojrzenia to pojedynki luster
Lustro którym patrzysz to twój spadek
Ludzie i inni się mijają i po drodze
jest bajkowa zmiana kształtu wody jaźni
pantoflarz jest Herkulesem w oczach bogini
w oczach ascety bogini jest wielkim
przeciwnikiem
oko nie kłamie
więc Edyp wydłubał sobie oczy
w mrok się przeistoczył, spojrzenie miłosne
matki zapomniał i ojca rywala
a przecież to byli ojciec i syn i matka, ale ślepi
ale taka jest siła oka
pociągają się oczami za sobą, a po drodze mają
tysiące wcieleń - dusze
Będziesz synu mną, będziesz moim ojcem głazie -
wola, wola
moim synem obca przybłędo
Bogiem się widzę i tym mnie widzą, macie widzieć -
wola, wola
Piękni nieznajomi, straszni, szkaradni i fascynujący
Czy można pozbyć się spadku?
patrzyłem lustrem i widziałem w szkle okularów
odbicia - więc odbicia się nakładały
gdy patrzysz przez różne szkła to wariujesz, kropki,
plamki, cienie, widoki podwójne, potrójne,
zagęszczenie
Co jest na zewnątrz?
Oko nie jest jedyne
Są inne tchnienia życiowe
szedłem w odbiciach, błękitach, srebrze wód, rzęskach
brwi, łąka
baranek błąka się po łące
widząc przez szkła więcej, za dużo
zdejmuje (poprawia) okulary i traci kontakt?
kontakt razy milion, dużo planów, przezroczystość
i kontur inne
ale ciała obcują po łące
baranek idzie ufnie, ma szablę i kolt u pasa (i rogi)
na wypadek spotkania smoka
białej bestii, modliszki, strzały ze śmiercią,
śmierci samej
Senograsta, 16 january 2023
Wąż (dusza)
Wąż (dusza, obrazki)
mostek, rzeka, wcześniejsze skorupy ja zastygłe w tym miejscu
porzucone strzępki ubrań i wspomnień, gest to ubranie duszy
dusza zawiera zalążki ja, teoria śladów
toaleta pliszki to moja wreszcie udana toaleta
żeby nauczyć się robić kupkę musiała zaboleć mnie głowa
co musi się stać żeby ból głowy odpełzł w siną dal
a na jego miejsce przyszło jeśli nie zdrowie
to nowa dolegliwość - drzazga - wokół obiera ropień
klatka
może wyzwoli lęk o dziecko, które ktoś potrącił
a ty pomogłeś źle?, bez narażania siebie pomogłeś
- a to już życie - życie pisze wiersze
- a najpewniej ból 50 letniego ciała i duszy
już nie zależy od niczego poza samym sobą
- ale tego się nie sprawdzi
bo dusza jest przy nim,
w nim, nie całkiem obok,
wypływa, jest ekranem
wpływa i..
wynikiem - korzenie życia są zagmatwane
od początku buduje iskra w ciałach i w oku iskra
nie wiesz ile czyjej pracy w ciebie włożono
.. a więc na motorze jedzie z grubszym chłopcem, młodszym,
młoda laska, uda opalone, on jest bardzo ostrożny
na skrzyżowaniu, ja jestem na rowerze
czekam uprzejmie, aż chłopak, może jej brat wreszcie
zdecyduje się przejechać, skinęła mi głową
bach..
on to Arek, kiedyś razem na rybach tu byliśmy
ostrożny kumpel, odludek - teraz? - doktor, ktoś
taką laskę kiedyś widziałem łowiąc tam ryby
jak w bikini stanęła na tym moście - może jej matka
(pewnie nie)
fale marzeń
zawsze z daleka od bogiń, ale już uprawiałem seks
intensywnie dość, bez większych zahamowań, ale kurczę
nie mam życia towarzyskiego, ale nie chcę życia błyszczykowego,
błyskotliwego, tfu
przejechali
myślę o tych udach
kupić kondomy? seks
on zawsze był lepszy, inteligentniejszy, motor
umie naprawiać motor, do tej pory ja nic nie umiem
naprawiać, ale parę dni temu zdjąłem koło
i zalepiłem dziurę, trochę się uczę..
..nie naprawię jej urządzeń, roweru, nawet nie wożę narzędzi, nie wiem dlaczego boli mnie szczęka
to cios, cios, cios - one odchodzą zawiedzione mną
nie odchodzą wszystkie, Jezu, o co tu chodzi
Muszę zająć miejsce tego chłopca na motorze
albo jej miejsce, pod warunkiem, że ona będzie prowadzić
Dobre czucie się w klatce swej, wzięcie życia za bary, za rogi,
za nogi
O słodki wole życia
ciągnący kierat wzruszeń i pragnień
w koło za stodołą w Grabowcu, pracowniku boży
Mąka - męka ziarna żyta zmieniającego się w chleb
brak, czy brak czują wszyscy
Myślę, że nie. Jakiś tak, ale nie ten.
Tu chodzi o poczucie samosiły, samowoli, kreacji
swego życia i wzięcie za nie całkiem samemu
nie wyłącznej odpowiedzialności
To jest nieosiągalne nieodpowiedzialnie
Zdobycie się na wygodne ułożenie w gnieździe chwil
cierpień radości i wtedy
Możesz przewieźć ją motorem
na którym się znasz
Tym motorem jest życie, tym motorem jest motor,
ty,
jesteś bratem, kochankiem
rzeką, mostem, wprawiasz to w ruch
.. i chmurą
.. które zaczynasz rozumieć, okiełznywać
kierować - seks, seks? oj seks seks, żądza też
nagroda wzbudzonej materii
śpiewające kamienie, bezwstydne oddanie się i wzięcie
o krok od przepaści, ale nie w przepaści, w otchłani
(życia i nieżycia, prawa i woli)
wąż wijąc się zbiera okruchy poprzednich wcieleń
kształtując nowe dzbany na moc
wszystko ma swego dżina
ducha, moc, wolę, energię
która obiera wokół, owija się, pełznie w kształcie skóry węża
skóra hipochondryka, który czuje się dobrze
smętniaka, który ma się komu wyżalić
liżącego się psa obraz, erotomana radosnego w swej erotomanii
O takie coś tu chodzi, udanie się w swej powłoce
pętle czasu, przechodzenie wszystkiego w siebie w węźle
Tym wężem jest życie w otchłani, dusza świata, dusza w świecie
dusze w świecie
a więc wszyscy i wszystko
Senograsta, 15 january 2023
Powrót (pierwszy i ostatni)
ile z człowieka jest w liściu
ile w kamieniu
w chmurze
jak głęboko dociera ludzka obecność
na ile bramy szturmuje burza grad pożar lasu
burza grad cios ze snu
pożarty uniesiony łowca
trafiony własną dzidą
zmiażdżony własnym horyzontem
uleczony ręką grzyba trawą gorączką
wymieniający się materiałem genetycznym
za pomocą wirusów w powietrzu
łapiący echa
szturmowana brama przez najstarsze lawiny
na szczycie lawin powracający do siebie
zamknięty w kamieniu
duchy mknące na wietrze
duchy mknące na kamieniu
spoczywające w nich na rodowym cmentarzu
puste krzesło
gdzie byś chciał być pochowany
w czym chciałbyś być pochowany
kamieniu przyjacielu
albo odgrodzony, czytelnik, pacjent
klasa społeczna, myśl planująca
trzeźwa, wyobcowana śrubka
żywy trup
Senograsta, 8 january 2023
Miejsca opuszczone (Państwo. Pustacie, Też, Czystość)
Państwo
rozproszenie domu życia
rozstawienie nóg
rozpisanie
rozplątanie
księżyc chce garnituru
krawiec rozpacza
chudniesz i grubniesz na zmianę
w głąb się mierzysz
do gwiazd
harmonia i dialektyka
wstyd i samotność każe ci budować nie dla siebie
a raczej tylko dla siebie
Pustacie
leżę chwila ciszy wczucia w szósty zmysł języka
przejście w jasnowidzenie siódmego cielesno-duchowego
tam jest pustać jak u Oskara Miłosza
pustacie są wypełnione obecnością mojego mentala
sarna przechodzi, pies się sroży na psa
księżyc śle promienie w oczy w tunele w moim teraz jest ciele
i tam w polu
w pustkowiu
(gdzie były czaple białe w przelocie latem)
widzę oczami sarny
czuję jej lęk czujności
może jestem blisko piersi ukochanej
zatrzymanej na czas rozrodu
rozkoszy rozpłodu
rozrzutność komórek co zagubione
się będą zagnieżdżać
w siódmym zmyśle
Też
promień światła księżyca słońca a może
gwiazd się zmieszały i to jest noc
pełna wielu świateł
bogatsza niż dzień
bo nie tak natarczywa
w niej oczy widzą więcej
ale te fale i liście i śnieg
jogini tam przenoszą oczy i uszy wyobraźni
a ta wyobraźnia umożliwia bycie sarną i jaszczurką
histerycznie zakochanym
w wyobraźni uskutecznisz skutecznie zmysłową projekcję
z efektem stwórczym
przebijesz serce krtań szyję zwierzęcia
krwią w pustaci wypłyniesz z żył
przeżyjesz znów zespolenie z Donizosem
synu Uranosa
życie wygnanie w życie z nikąd
spotkasz Jasmin
ten jeden powtórzony do znudzenia płatek śniegi
falę nową a tą samą
Miń i to jest piękne
Wróć motywie się powtarzającej
zbrodni i miłości w ciszy
pustaci
gdzie jestem duchem mego ciała
gdzie mam ciało rozproszone
i gdzie ginąc ginę w trumnie medytacji
też
Czystość
bo zawór spuszcza krew ducha
krew wytryska przez uszy i oczy
umierasz jak zwierzę
jestem ofiarą bez ofiary bez sensu
oprócz przemieszczenia się energii
i może ducha i duszy
I bez zbawiań
moje ciało leży i wsiąka w tło
czyli gnije, czyli oddaje kształt matce
Wierzę Erichu że dwie proste
obiektywne i subiektywne spotykają się w śnie tym
gdzieś w nieskończoności
w wiedzy i sztuce jogina
Tym są moje pustacie
główką od szpilki wypełnioną przez anioły
gdzie oddech przestrzeni i gwiazd
zieloności i brązów
można poczuć
Senograsta, 7 january 2023
Nowe rozdanie
Są na drodze do Raju Ostatecznego
Dwory Ogrody Winnice
Z nich zagubieni gdy minie okres
życia szczęśliwego
bez nudy
bez słabości
bez tchórzostwa
dalej
w nowe kart rozdanie
ale jak tam wygląda to szczęście
to błąkanie się po ogrodach, bez bitew?
dla mnie
stoliki zastawione, Wiśniowy sad
utracone już
praca na roli, słodkości księżniczki
na me skinienie
powrót do Hameryki, na bruk!
czy w dobro słońca, a potem w Słońce Dobra
- nie - to ble, ble
nowy świat i życie
jeśli nie światło światła to bezkres kresu
wejście w sad do miąższu owoców
do do bicia tętn
wiatru w sukniach przodków
i do naszego deja vu w potomkach
ale przedtem
przyrządź niebo według jadłospisu
żeby było niebo w gębie w sercu i kroczu
potrzeba wielu składników
Jezus miał chleb i ryby, tak zaczął
potrzeba gąski i galaretki, wódeczki..
i tańca i
świętego zabójstwa
- odchodzi byle kto, my zostajem -
nie, zostaje bydle kto
nie trzeba nowych światów
trzeba tylko nowego rozdania
nowego nieba
ryb i chleba
żeby było niebo w gębie w sercu i kroczu
w tunelu w tunelach
Niebo nie jest proste
Jest skomplikowaną potrawą
Tylko niewielu dla niewielu dobrze wybranych
Przyrządzić ją potrafi na Sylwestra
Pierwsze Niebo
to senne niedzielne spacery
Drugie
to senny niedzielny spacer w Raju Ostatecznym
Trzecie to słodka samotność zakochanego
Czwarte to wygrana walka na ringu
Piąte to małżeństwo
Szóste to Inanna przez sen posiądnięta
Siódme i ostateczne
mieszka w zapachu jaśminu
Ach Jasmin
Jas.. mine
żebro oddech
Senograsta, 4 january 2023
Uranos
Człowiek jaszczurka się przeciska
biegnie od przeszłości w przyszłość
przez światła w liściach od dziecka
do mety przy torach na wczasach
po drodze laski pejzaże znajome
i gnijące mięso własne lub kochanki
Życie przeszłość i przyszłość i narodziny
jaszczurka dusza trochę żyje trochę nie
we śnie delta nie, w biegu słońcem jest
w seksie wężem, w gwiazdach obcym
dla samego siebie przerażeniem i wstrętem
wstręt z zewnątrz to proste ale gdy z ciała
pochodzi zniszczenie gnicie to już strach
pomaga mycie na to czasem, wakacyjny
bieg z sobą z samotnością i marzeniami
jeszcze żywymi o babach, to babizm
jest tu jaszczurka potem znika pod liściem
i zjawia się ogon gdzieś dalej i skóra wtapia
ją w tło, Martwe nie gada jak Ksantos
Mojry nie pozwalają, gdyby gadało raz
na 500 lat to by rzekło - Chodźcie do mnie
wszystkie moje kochanki i Ja Uranos
leżę i marzę na wznak, dosiądźcie mnie
Oto znów chcę żyć i podziwiać stare domy
i ziemie widziane przelotnie z okien pociągu
tylko za to że się w nich ludzie i zwierzęta rozmnażają
Tak mnie dopadli ległem ale chwilami
się budzę jako młody Bóg Dionizos
Ksantos - koń Achillesa, Hera pozwoliła mu
przemówić ludzkim głosem, Mojry dopilnowały
porządku natury
Senograsta, 2 january 2023
W amonicie
Amonit się zamknął mnie w sobie
Czas kąpieli w bezkresie Poszedł wstał
Założył niebo i włosy, znalazł się na plaży
Został tam zamrożony dla przyszłych pokoleń
Kochanków i badaczy powrotów
jakie zdjęcia grupowe przed wojną jeszcze czarno białe
a może kolorowe
usta stykające się jak magnesy twórcze
przeskok iskry, kreacja
najdalsze zakątki czasów i gwiazd
wskoczenie na miejsce
dzień amonitowy do powtórzenia
Wstał ubrał kły i skrzydła
Odrzucił kryptę, przebił kokon
i wsunął się w tunel
Spotkanie dusz w niecce genomów (0)
Kiedyś żył pradziad
zahaczył ręką o kobietę chmurę (1)
rozpiął się na kole
wydalił konio człowiek
Ona była odbiciem Boga
To i On
Znów się spotkają
w ośmiornicach
Otworzone bramy do dni w amonicie
kąpieli w glinie czasu
ślady biegnące do tunelów początku
Czekam na spotkanie się w rzece
w genomów spotkaniu
Bo Ona On zamarł i przodek go uprzedza (2)
Przychodzi ona i chce zacząć żyć
ale amonitowy bliźniak też chce jej
Teraz ją zatruł i zginął i nasz chłopak
może z nią iść w siną dal
ale ona już jest amonitowa
i zmieni go
będą przez jakiś czas razem szukać
amonitowego dnia lata
odbitego w lustrze i kamieniu
Więc odnajdą ten czas gdy zginie ich lustrzana
egzystencja
Wstanie On Wstanie Ona
i spotkają się nad brzegiem czasu
Znów - Król Duch i Królowa Duch
w rzece dusz
Bonus
W horrorze drugim ona ma w sobie Szatana (3)
strzelają jej w głowę
i wtedy On się budzi, walczy, przejmuje jej ciało
Ten obcy jest przyjemny w oglądaniu
mniej arcydziełowy, a naprawdę
opowiada przygodę drugiego planu
istnienia
w pierwszym planie
pierwszego planu
w drugim
0. Arka czeka (Belamonte)
1. Iksjon- mit
2. Czyhająca ciemność (The dark lurking)
3. Ostatnia ofiara wampira
Senograsta, 30 december 2022
Fluid (brzozy)
krótka myśl głębszych spraw
nagi błysk stalowej poręczy
brzozy rozsadzające betonowe płyty
pies obsikał drzewo
język zwierząt
moje nie jest twoje, zginiesz, będziesz we krwi
bój się, szczerzę kły, to nie żarty
nie nienawidzę cię, nic osobistego, to walka o byt
tu już były miasta i rozpadły się
w drzewach i kryształach męskie i żeńskie
nieświadomy umysł przechodził nie raz w świadomy
Bóg jest na słońcu, w otwartym powietrzu
ten, co w bibliotece siedział, rzeź namnożył
Wszystko co ludzkie jest mu obce, co naturalne
Mnie nic co nieludzkie nie jest obce
bo brzozy sto razy pozostawały same
z szumem wiatrem atomami przodków
w kształt trwalszy wchodzimy
ten przechowuje nas
budzimy się, setki wariacji twarzy, liścia
ślady, dawca życia, życie, słońce krąży wciela prawo
martwe, bo się rozsiewa tylko ciemność i światło, nic poza
Nic co nieludzkie nie jest mi obce
Ale to Ona, my krążymy, zjawia się i odchodzi
wyciska się w nas ślad tego powtarzalnego ruchu
z nim się łączą inne substancje i ich kształty
pory, coś przechowuje, pamięta cykl któremu podlega
Słońce jest nieruchome, ale też podlega cyklowi
chociażby wypalania się, atomy pamiętają te przemiany, przejścia
są, wodór, hel, azot, tlen, węgiel
pamiętają, mogą w siebie przejść
dla nich brzozy to cząsteczki jeszcze mniejsze
bardziej bierne
wybucha i rodzi się z energii na powrót
przez ruch odtwarza się, ginie
małe śmierci, duże
szklanka wody, brzeg jeziora, płatki na poboczu
plamki na oku, (o w z rzeki nago)
magazyn, sen, powrót, przyjście, przejście
proces myślenia otwarty, zamknięty
rrrr pamięć wzywa nowe sny
tu mógłbym zbudować dom
w ten las wrzucić pochodnię
te biodra zapłodzić, stworzyć naród albo tylko
smoje, cudze życie, życia
one wzywają bacznego obserwatora brzóz
biernych
aktywnych
w tym ruchu biernym i pięknym jest rękojmia
że będzie wlost, trutmyg, buzkin, warming
mechanizm przepojony pneumą-praną-światłem
które nadaje porządek chaosowi
ziemia czy pociągi, metro, komputery są tym czymś przepojone
wtórne odbicia, sztuczne, może tak
świat to może pozostałość cywilizacji(Lem), nie ma martwych natur
- szklanka - zwierzę - atom - roślina - ryba - akt - fluid
schron pośmiertny to natura, starsza, nasze twory to tylko sekunda waszki
na drodze światła i brzóz
Nic co nieludzkie nie jest mi obce
Ludzkie zamyka, więzi
otwartość Jaspersa, ale nie historyczne
historia mgieł i ciał, krów, diamentów,
zórz, „z których się nie wraca“ (zapomniałem autora)
otwartość to szum w liściach
promyk słońca na tafli
rzęsa konia, czułość zabijających rekinów
bo by żyć, a nie by rozszerzać swą władzę nad poddaną Ziemią
To bluźnierstwo przeciw prawdziwemu, prawdziwym
Dlaczego największą bestią jesteśmy
Z chwilą uwierzenia w wybraństwo
My jesteśmy brzozy niewybrane
My Słowianie
Przyszłość, ramie w ramię z żywym światłem
Słońcem, zwierzęciem bratem i rośliną siostrą
Z Ziemią, matką, drogą, a nie komputerem
Jaspersie, nie odgradzaj umysłu ludzkiego
Bo skończysz z nowym obozem dla tych na świeżym powietrzu
przez tych natchnionych przez powietrze biblioteki
Senograsta, 26 december 2022
spółkowanie, przejście, niebo
niebo czyli płodzenie,
szczęście w dążeniu do powstania nowego życia
nowego ja nie ja
gdzieś się to odrywa i przestajesz być
umierasz i coś się rodzi
zombi zostaje, nie!, ty, ale wyczucie granicy stania sie zombi
granicy śmierci
- ten ta, nie zapłodzili się, oni sie zdigitalizowali
droga ślepców,
wierzą że wszystko przenikną poznaniem
nie jesteśmy w tunelu tylko sobą
cos sie z nas wydostało, homunculus jej i jego
na tego aktu koszt - on - przeżyta rozkosz
harcownik symulakron
jest szansa zniknąć zmienić się
zagnieździć w ścianie, rosnąć w oceanie
płonąć w zorzy
tunele w tunelu do zachodu słonca
czasu szmat, Romeo i Julia za pan brat
tylko że ona to ma tunel w sobie, jest jak rzeczywistość
on więc dąży w niej w niej, ona czeka
z nich z nich, z osób gamety sie spotykają
do dzieła inni nie maja wchodu
tylko gatunek lub coś podobnego, ustalonego
złaczyli się, a osoby odeszły
w trakcie nieba zostali rozmnożeni
przeniesieni w przyszłość
na inne planety,
w inne życia
przecież osoba to tylka gameta gamety
sztafeta
on i ona w tunelu czasoprzestrzennym
on jest w niej, porusza się, ona w sobie czeka,
wiją się razem w tunelu,
powtórzenia
zagnieżdżają się w głębi, pod skórą życia
razem są w niej, we śnie
ich potomek
a co jest komórką do której oboje dążą?
ta w ciemności centrum
to głusza
z niej, w niej Życie Wspólne
ten pobyt na wypuszczenie iskier
na wędrówkę tunelem
to niebo
w peryferiach skupiona energia
odczucie rozkoszy
redukcja do
Ciągłości Życia Samego w Sobie
Niebo Most
Niebo nieokreśloność
Tunel Przejście Bardo
Z wcielenia do wcielenia
Latest comments:
28 april 2024
samoA
dziękuję. uśmiech posyłam
27 april 2024
Jaga
Bardzo, widać że dobrze mu z oka patrzy ;)
27 april 2024
On tak dostojnie chodzi, że to czysta przyjemność
27 april 2024
kb
hm tutaj pokazano niejako wprost sprawcę światła.
27 april 2024
sufit, uśmiech i barany... no tak to jest, sama
27 april 2024
"wszystkie modlitwy wymyślili grzesznicy"
27 april 2024
social-real. bardzo fajnie ujęte
26 april 2024
jeśli tylko
właśnie :)
26 april 2024
Adam Pietras (Barry Kant)
Dzięki, Violetta!
25 april 2024
violetta
Dziękuję:)
25 april 2024
Bociany są takie ufne:)
25 april 2024
Yaro
Bardzo kobiecy wiersz:) Pozdrawiam:)
29 april 2024
Satish Verma
28 april 2024
Jaga
28 april 2024
Satish Verma
27 april 2024
Jaga
27 april 2024
Satish Verma
26 april 2024
wiesiek
26 april 2024
Satish Verma
25 april 2024
wiesiek
25 april 2024
Satish Verma
24 april 2024
Satish Verma