Najnowsze prace:

Poezja

	mironiek
	PROFIL O autorze Przyjaciele (16) Poezja (9) Dziennik (1)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

mironiek, 1 maja 2016

Sól

Nie chcę się utopić
podobno to jak zasypianie
ale słony smak musi boleć

boli że z czasem mogę stać się
zwykłą grudką soli
kiedy z wyrzuconego na brzeg truchła
odparują wszystkie płyny

tkwiłbym tak jako kamyk
pośród miliarda innych kamyków
aż wreszcie zapomniałbym o wieczności
zakazanej przez umysł

zdałbym sobie sprawę że
jestem solą we własnym oku
i jak słup soli beznamiętnie
patrzyłbym się w swe odbicie

liczba komentarzy: 12 | punkty: 7 | szczegóły

mironiek, 20 stycznia 2016

Nie ma o czym...

słowa nie zamienią się
w złoto z powodu próżności
ale zdają się zapadać
w szarej materii
jak gdyby wolały tam pozostać
w obawie przed antyreakcją
retoryczne rozprawy
zostawiam prawnikom i politykom
komunikacja wymaga jednak
symetrii

liczba komentarzy: 11 | punkty: 6 | szczegóły

mironiek, 14 stycznia 2016

Taniec

nie bój się
że nie dotrzymasz kroku
Śmierć jest rozrywkowa
i doskonale prowadzi w tańcu
ciągły bal
niesprawnych tancerzy
gładkim korowodem
idących w rytm
chocholego poloneza
życie to zabawa
w temacie przewodnim
danse macabre

liczba komentarzy: 23 | punkty: 5 | szczegóły

mironiek, 12 stycznia 2016

Nie wszystek

Horacjańskie opowieści
o posągach
twardszych od spiżu
i tak dalej
dobra bajka dla marnych poecin
rzemieślników słowa
ujarzmiających słowną helisę
z wizją poetyckiej czkawki
przyszłych pokoleń

Artysta wojownik
piewca większej sprawy
niezła gratka dla
niby-męczenników
jedzących codzienną
papkę z nadziei i narcyzmu
w oczekiwaniu
na wspomnienie
własnego testamentu

liczba komentarzy: 6 | punkty: 9 | szczegóły

mironiek, 3 listopada 2015

Telefon

Sygnał utkwił w nieskończoności
zbieżnej do prostactwa
stając się głuchym telefonem
jałowych fraz

ambiwalencja myśli
interferencyjnie prowadzi
do pustki
zakończonej ujemną wartością
własnej

zakrzyczany dźwiękoodbiornik
stracił potencjał sprawczy
konając w trzaskach sprzężonych
z gardłem
które nie stworzy już fali
zakłócającej obojętność

liczba komentarzy: 24 | punkty: 6 | szczegóły

mironiek, 18 października 2015

Auto-mesjasz

krew tętni w żyłach
coraz wolniej
zabiera ostatni oddech
desperackiej nadziei
wymuszonej
brakiem deszczu

życie niczym kojąca łza
wnika w zmarszczki
spękanej ziemi
wydającej na świat
ohydę świadomości

zwiędły narcyz
wypala swe piękno
zaślepiony wizją
mesjańskiego doloryzmu

liczba komentarzy: 4 | punkty: 6 | szczegóły

mironiek, 11 października 2015

Sztuka

Robimy to instynktownie
po ludzku
szukamy celowości
gatunkowa przypadłość
wyróżniająca na tle innych

Uczłowieczamy sztukę
nadając jej te samy przymioty
które stworzyły wiarę
potem rzucamy w kąt
i przypominamy
gdy braknie nadziei
przy okazji wspominając
parę nazwisk

Ci co najgłośniej krzyczą
są ignorantami
nikt nie usłyszy
zniekształconej prawdy

liczba komentarzy: 18 | punkty: 9 | szczegóły

mironiek, 7 października 2015

Trąd

Każda następna dawka
sztucznych endorfin
wzmaga błogą obojętność

a naturalne znieczulenie
tymczasowo maskuje
piekący ból codziennej czynności
dożylnego wtłaczania kwasu

korozja wypaczonych pragnień
trawi wnętrzności i dziurawi
fundament moralny
a z otwartych ran
sączy się lepka maź
jakby na kształt uczuć

liczba komentarzy: 14 | punkty: 8 | szczegóły

mironiek, 27 września 2015

Krzyk

Powielam wyrazy niczym szarpiący refren
dennej piosenki lub bardziej niechlujna płyta
namiętnie powodująca tę samą melodię
obijającą się o głuche ściany pustego mieszkania

ogarnia mnie frustracja kiedy widzę
jak desperacko starają się przebić
przez beton
lub przywrócić stan sprzed lobotomii
emocjonalnej

fizyka jednak dowodzi
że nigdy nie dorównają
promieniom gamma
brutalnie
porcjującym ciało