Poezja

Dom rodzinny to miejsce święte
nigdy nie pozwolę go znieważyć
to miejsce przy stole
to jest azyl do którego wracasz
tutaj spotykasz siostrę
spotykasz też brata

Stąd wyszedłeś na drogi życia swego kręte
tutaj powrócić możesz, nigdy nie zamknięte
drzwi tego domu będą przed tobą
nigdy swą osobą nie wywołasz tu strachu
obawy i drogą którą podążać będziesz
nie znajdziesz przed sobą lepszego miejsca

Teraz na swoim jesteś i czas nastał inny
gdziekolwiek byś się nie znalazł
zawsze dom rodzinny najdroższym ci będzie
pojąć już nie zdołasz
w nim czeka Matka twoja, która tęskni - woła
Ojciec twój ukochany, który radą służy

Jeśli dziś zagubiony jesteś w swej podróży
i życia swego temat spuściłeś już z tonu
nie zastanawiaj się dłużej
wracaj tu do domu

Mam na to szczerą ochotę - może wrócę jeśli
znajdę tam miejsce dla siebie
miejsca nie ma - za późno, rodzice odeszli

Ty nagle zrozumiałeś i stałeś się inny
tam gdzie twa żona i dzieci
teraz dom rodzinny jest tutaj między wami
prawda nie uleci - to jest wasz dom rodzinny
dom dla twoich dzieci

To one z niego kiedyś wyjdą na swe drogi kręte
i twoją sprawą będzie by nigdy zamknięte
im nie były domu rodzinnego wrota
by ich myśli do niego goniła tęsknota

A dopóki żyć będziesz musisz dać im azyl
by mogły tu powracać i przez chwilę marzyć
o dzieciństwie o latach młodzieńczych, niewinnych
by dom ich rodzinny nie stał im się innym

Żeby nie pomyślały o życiu że to jest zabawa
stwórz dom rodzinny dla dzieci
twoja to jest sprawa.

                                K.eL.