Poezja

epoka lodowcowa nigdy się nie kończy
lód tworzy formacje o przedziwnych kształtach
a potem się rozpływa w błękitne jeziora
których fale spiętrza sinusoida mrozu
 
opuszczone chaty murszeją powoli
sypiąc próchnem z desek a okienne ramy
skrzypią zawiasami tam gdzie nie ma ludzi
ptaki gniazd nie wiją i nie ma narodzin
 
na kamiennych łożach strzaskanego brzegu
siadają czerwone odbłyśnięcia słońca
zatrzymane w oczach niepewnym obrazem
z ostatnim człowiekiem przepadną zachwyty


http://wiadomosci.onet.pl/swiat/niezwykla-syberyjska-wioska-w-ktorej-mieszka-jeden-czlowiek/f2v24