Poezja

Max Rogov
PROFIL O autorze Przyjaciele (9) Poezja (14)


2 kwietnia 2012

Zostańmy...

 
 
 
Nim rozkwitniemy bratkami
nasz język, spleciony z
płomienia,
będzie tańczył -
niewyparzony.
Nim zgaśnie pod kopułą
pytań
bez odpowiedzi.
 
Nim rozkwitniemy bratkami,
ktoś dotknie naszej
marmurowej skóry,

ścierając łzę, która
uciekła ciszy.
 
Nim rozkwitniemy bratkami,
tkwijmy jak najdłużej na
ziemi ziarnami.
Przecież jeszcze
spojrzymy ku niebu.


...,  

pierwsza najbardziej :) i mogła by być samodzielna .. ;) pozdrawiam

zgłoś |

bosonoga,  

Popieram Joannę, ale wiem, że trudno rozstać się ze swoimi słowami :-) Pozdrawiam :-)

zgłoś |

...,  

wiem wiem,sama pewnie bym nie zmieniała ;)) chodziło mi o to,że pierwsza zwrotka jest ładna i zgrabna i dużo mówi i mogłaby stanowić osobny wiersz,ale to nie jest sugestia do zmieniania ;) a raczej bardziej komplement :)

zgłoś |




Regulamin | Polityka prywatności | Kontakt

Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.


kontakt z redakcją






Zgłoś nadużycie

W pierwszej kolejności proszę rozważyć możliwość zablokowania konkretnego użytkownika za pomocą ikony ,
szczególnie w przypadku subiektywnej oceny sytuacji. Blokada dotyczyć będzie jedynie komentarzy pod własnymi pracami.
Globalne zgłoszenie uwzględniane będzie jedynie w przypadku oczywistego naruszenia regulaminu lub prawa,
o czym będzie decydowała administracja, bez konieczności informowania o swojej decyzji.

Opcja dostępna tylko dla użytkowników zalogowanych. zarejestruj się

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1