Poezja

niedosłyszę źle widzę pamięć często zawodzi 
rękom dziwnie brak siły włosy mocno wytarte
dzisiaj trudno uwierzyć kiedyś byliśmy młodzi

w podkasanej sukience zanurzona w powodzi
letnich kwiatów na łące chciałaś gonić za wiatrem
może to i nieprawda pamięć często zawodzi

a ja biegłem za tobą któż nam mógłby przeszkodzić
wiatr porywał niepewność wszystko stało się łatwe
chociaż trudno uwierzyć tacy byliśmy młodzi

czerwieniejąc i blednąc księżyc wstydem zachodził
gdy na nasze pieszczoty zerkał z góry ukradkiem
może to i nieprawda pamięć często zawodzi

piersi w smaku poziomek jakby ktoś je osłodził
usta czułe wilgotne i ramiona otwarte
coraz trudniej uwierzyć tacy byliśmy młodzi

namiętności gorącej nawet lód by nie schłodził
ale sam teraz wątpię czy to było naprawdę
twarz zmarszczkami pocięta pamięć często zawodzi
przeciez nikt nie uwierzy kiedyś byliśmy młodzi