Poezja

znów zachód
ubiera horyzont
w prowokacyjną czerwień

opieram się palcami o gotyk
coraz wyraźniejsze
kontury bardziej syte
barwy usta

okradamy witraże ze
światła biją dzwony

dotyk odwzorowuje
fakturę oddechu
według zasad geometrii wykreślnej

w schowku poza
przestrzenią euklidesową
obliczamy sumę nieskończoności

wynik ujemny
gorzko na języku

po zmierzchu
ulice tracą równoległość
i kąty proste

podskórna kantata Bacha
więc może błąd w obliczeniach
rwie się tętno wyją zaułki