Najnowsze prace:

Poezja

	Oksana
	PROFIL O autorze Przyjaciele (5) Poezja (16)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Oksana, 13 marca 2011

Miniatura wiosenna

słodko-gorzki zapach wiosny
smak światła - miękki zielony szmer

uniesiona ciepłym deszczem
smagłą jaskółką przecinam
mleczny błękit powietrza

rzęsisty szept otwiera cień
łódki liści płyną w niebo

wilgotna ziemia paruje bezbronną pokusą

prowadź mnie na pokuszenie
ziemio wiosno
przez zapach dotyk zieleń i światło

w perłowo-seledynową nutę
skrzypiec traw
w zagęszczony oddech
leniwe zniewolenia barw

liczba komentarzy: 1 | punkty: 4 | szczegóły

Oksana, 8 marca 2011

Krucho

Wiek Balzakowski
Rysy na lustrze które zawsze
Wypadają w kącikach oczu
Na ile lat nieszczęść by nie tłuc
Czekają wiernie w każdym okruchu

Lustereczko lustereczko
zamknij się zamglij zasłoń
dorysuj mi rysą podniesiony owal
opuszczony woal srebrnego milczenia

chichot bez odpowiedzi

liczba komentarzy: 1 | punkty: 0 | szczegóły

Oksana, 8 marca 2011

Toast

lampka południa
złote wino w pełni
kuszenia

wypijam do dna

złoci się w źrenicach
przeterminowana miłość

liczba komentarzy: 0 | punkty: 4 | szczegóły

Oksana, 8 marca 2011

Pod murami baśni

na rogu ulicy Cyganka
płomiennie kolorowa:

powróżę pani piękna
powróżę wywróżę
podróż różę powróz (?) -

oddałam ostatni płomień
za tandetną wróżbę
nieobliczalnie spełnioną

cień mgnień
sens sen
bez-sen-s-ność

teraz
przemykam się
pod murami baśni

może znajdzie się
jakaś szczelina
ruchoma cegła
prześwit ... -

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Oksana, 4 marca 2011

Do twarzy

dzyń dzyń dzwoneczki świtu
dzyń dzyń dzwoneczki liści

uśmiechnij się uśmiechaj

do twarzy ci tak o tak ładnie
nie myśl nie pamiętaj nie mieszaj

uśmiechaj się tylko uśmiech---

keep smiling
kip kip smutki złość dzień

noc co? nic ciemno głucho duch o!

uśmiech flesz ślicznie przejrzyście
do twarzy bez twarzy

co to
będzie - - -

nic liść ja świt

liczba komentarzy: 0 | punkty: 8 | szczegóły

Oksana, 4 marca 2011

Kilka praktycznych teorii geometrycznych

znów zachód
ubiera horyzont
w prowokacyjną czerwień

opieram się palcami o gotyk
coraz wyraźniejsze
kontury bardziej syte
barwy usta

okradamy witraże ze
światła biją dzwony

dotyk odwzorowuje
fakturę oddechu
według zasad geometrii wykreślnej

w schowku poza
przestrzenią euklidesową
obliczamy sumę nieskończoności

wynik ujemny
gorzko na języku

po zmierzchu
ulice tracą równoległość
i kąty proste

podskórna kantata Bacha
więc może błąd w obliczeniach
rwie się tętno wyją zaułki

liczba komentarzy: 2 | punkty: 3 | szczegóły

Oksana, 4 marca 2011

Besenność

znów coraz trudniej
mi zasnąć

niemożliwe natarczywie
szuka możliwości

przestrzeń nakłada się
na czas
zgrzyta mechanizm
obrotowej sceny

nieobliczalna niepoliczalna
samotność nieobliczona
na dni na łzy

niecichnący nokturn rzęs

ciągle deszcz rozmywa
okna i pamięć

wiesz myślałam
będzie cicho i miękko
wszystko oddalone
ogniki palców szczelna nisza ramion

a tu
szklana przezroczystość ciał
potłuczone lustro

w bladym świetle okna
oglądam dłonie za wąskie
żeby zatrzymać

crescendo pulsu

enty raz odwracam poduszkę
na chłodniejszą stronę

liczba komentarzy: 2 | punkty: 8 | szczegóły

Oksana, 31 stycznia 2011

Dusia Dzikuska stęskniona kotka

nocą
wibrujące przenikliwy żalem
mruczenio-miauczenie

przeszywająca cierniami powietrze
tęsknota
natarczywy koci śpiew
musujące w całym ciele pragnienie miłości

rozświetlone wieże
bezradnym światłem wołają
w niebo niemych gwiazd

rozszerzone gwiezdnym pyłem źrenice kocie
nadaremnie wypatrują
opiekuńczych aniołów życzliwych znaków

trudno o kocura marzeń
przy banalnym księżycu na parapecie
nad wąską ulicą gotyckiego miasta
coś o tym wiem

liczba komentarzy: 0 | punkty: 7 | szczegóły

Oksana, 31 stycznia 2011

Kot czarodziej

spójrz
obłoki jesienne się puszą na deszcz
natura tak kocia przeciąga się w tobie
z pomrukiem czarownym zmysłowym

i deszcz senność przywodzi przemokłą i zmarzłą
że łapy stawia ostrożnie i zwodzi
snów obietnicą łagodnych i lepkich
jak krew

powodzi snów ciepłej zmierzchem przedwczesnym
i nagim zbyt w pół - cieniu pół - świetle

więc kot co w tobie łapy liże
z wdziękiem ponętnym magicznym
oczy mruży ostrożnie roztapia lęk

zawisływ chmurach na czole
gdzie zmarszczki trzy w poprzek szykują
zdziwienie naiwne gdy stroszy się sierść

a dotyk słów miekkich jak cisza
mruczanych jedwabnie leciutko
ból koi

choć duszę drażni ciut siódmy ten koci
przenikliwy zmysł

gdy duszę stroszy ciut
siódmy ten koci przenikliwy zmysł
po kociemu przymruż oczy na ten wiersz
po kociemu przymruż oczy na ten lęk

liczba komentarzy: 0 | punkty: 1 | szczegóły

Oksana, 29 stycznia 2011

Miniatura z owocami głogu

dotknięta do żywego lustra
do szkła przez szkło
dzwoniąca dźwięcznie podzwonne
srebrne

odwraca spojrzenie wzruszenie ramion
trzepocze trzepot o lustro srebrnie
niesie powietrze pióra puch
kryształowa cisza
dźwięczy dzwonnie podzwonnie

zaciska usta wąsko ostro
szkło rozbite
krwawią głogi
wąskimi palcami szroni bieli

owocuje czerwieni
głogi głogi
słodko gorzko
kiedy ona
ja -