Poezja

KWIATY W OGRODACH

Kiedy pofruniemy do złotych piasków pustyni?
Tam gdzie promienie słońca nasycą nasze dusze.
Jeszcze nie zaczęliśmy biec,
by poczuć dotyk wiatru,
który poniósłby nas w te magiczne ogrody pełne kwiatów,
okrytych zielenią traw,
drzew otulonych błękitem nieba i rozświetlonych przez promienie słońca.
Dopiero co zrobiliśmy tych kilka małych kroków,
dopiero co otwarły się dla nas ogrody pełne kwiatów.
Jeszcze się nie rozpalił ogień,
dopiero co płomyk zaczął żarzyć się,
Jeszcze nie zdążyliśmy wejść do tych ogrodów,
by poczuć cudowny zapach tych cudownych świeżych kwiatów.
Jeszcze nie zdążyliśmy pomóc wiatrowi rozżarzyć płomyka w żar ognia.
Jeszcze nie zdążyliśmy usłyszeć śpiewu ptaków,
jeszcze nie zdążyliśmy zatańczyć w takt niebiańskiej muzyki.
Dopiero co zrobiliśmy tych kilka kroków,
dopiero otwarły sie ogrody pełne kwiatów.
Kiedy nadszedł czas rozstania,
kiedy nasze słabe ciała, myśli, uczucia pobiegły w różne strony,
kiedy śmierć gasi płomyk,
który dopiero co zaczął żarzyć się,
kiedy śmierć zamyka magiczne ogrody.
Dopiero co zrobiliśmy tych kilka kroków,
dopiero co otwarły sie dla nas magiczne ogrody pełne kwiatów.
A mogliśmy poszybować tak wysoko,
niesieni przez wiatr w stronę słońca i jak potężne feniksy zanurzyć sie w nim.
Usta zanurzone w ustach,
oczy me wpatrzone w twe śliczne oczy ręce splecione,
zjednoczone w jedno razem
A dopiero co zrobiliśmy tych kilka kroków,
dopiero co otwarły sie dla nas bramy ogrodów.
Czy pozwolimy by śmierć zgasiła ten płomyk,
czy pozwolimy by śmierć zamknęła te ogrody pełne ślicznych kwiatów.
Czy poczujemy kiedyś żar słońca w naszych sercach,
czy poszybujemy do tych złotych piasków pustyni w magicznych ogrodach.
Dopiero co zrobiliśmy tych kilka kroków,
dopiero co otwarły sie dla nas bramy ogrodów ..............