Najnowsze prace:

Poezja

	Paweł Szkołut
	PROFIL O autorze Przyjaciele (1) Poezja (47) Fotografia (4) Wideo wiersz (2)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Paweł Szkołut, 13 listopada 2021

Nikt nie zasłużył na ten los

Tutaj jest tak bezpiecznie i ciepło
w domowym zaciszu
przy wieczornej herbacie
w poczuciu sytości
grzejąc się żarem kominka
po pracowitym dniu
ze spełnionymi ambicjami

lecz tam – kilkaset kilometrów stąd
nikt nie zasłużył na to
żeby cierpieć i umrzeć
w lesie na granicy między zasiekami
wrogich sobie państw
gdzie losem zwiedzionych i oszukanych ludzi
rozgrywa się niczym piłką
w meczu polityki i historii

i to uczucie zdumienia i gniewu
że nie możemy uczynić niemal nic
aby im pomóc i odwrócić
ten zatrważający dziejów bieg
– wymyślony w zwyrodniałych umysłach
tych, którzy i tak za to kiedyś spłoną
na ostatecznym sądzie

ci, co trafili w tę okrutną matnię
i my, obserwujący ich tułaczkę
– znaleźliśmy się w klinczu
bezradności i niemocy wobec
złowieszczych zapędów wschodnich dyktatorów
a koniecznością obrony naszych
biało-czerwonych granic
w tej hybrydowej wojnie

nikt nie rodzi się po to, aby doświadczać
nienawiści, wojny i wygnania
a potem tułać się niechciany po świecie

tutaj jest tak przyjemnie i bezpiecznie
przy zapalonych lampach i świecach
rodzinnych rozmowach
przed komputerem lub telewizorem
przy lekturze książki
w towarzystwie wiernego psa
i mruczącego kota

lecz tam w zimnie i głodzie
przy wieczornych ogniskach
z lękiem i niepewnością co przyniesie jutro
– nikt nie zasłużył na to
żeby cierpieć i umrzeć
w lesie na granicy między zasiekami
wrogich obecnie sobie państw

niech politycy
wymyślą na to jakieś remedium

niech zadziała boska opatrzność

abyśmy nie stoczyli się znowu
w pełną szczęku zbroi
marsową historii przepaść

i aby uratować tych
którzy nie zasłużyli
na ten los

XI 2021

liczba komentarzy: 0 | punkty: 2 | szczegóły

Paweł Szkołut, 8 maja 2021

The Eroticism of Flowers I

Peering into the interior of the tulip's cup
is engaging in an intimate act -
insects arrive and drink up the nectar
pollen from the stamens
are falling upon the petals' crown
and the ovary post

peering into the interior of the flower
is enacting an intimate scene -
like looking deep into your eyes
like a penetration of your soul
to get to its bottom

and there is
the spring

2008

liczba komentarzy: 0 | punkty: 0 | szczegóły

Paweł Szkołut, 11 kwietnia 2021

Gdy odchodzi poeta

Adamowi Zagajewskiemu

”Poetą jest ten, który odchodzi
i ten, który odejść nie może.”
T.Różewicz

Gdy odchodzi poeta z tego świata
ten który odejść nie może
to życie toczy się dalej –
rano wychodzimy na zakupy
w radiu nadawane są wiadomości i reklamy
a my surfujemy po Internecie
przeglądamy jak zwykle Facebooka i piszemy maile
powietrze zaś przecina
śpiew kosa, gila i drozda
a sokół unosi się wysoko na niebie
tylko nas nagle ogarnia głęboki smutek
a żona poety rozpacza
nad jego wystygniętym ciałem

gdy odchodzi poeta z tego świata
w pierwszym dniu wiosny
to świat pozostaje ten sam
– chociaż już inny
i rozlewa się po nim jak rzeka
liryka tego, który go opuścił
a jego imię zostaje zabrane
przez uskrzydlonego Pegaza
na szczyt Parnasu - siedziby Muz
i największych herosów boga sztuki Apollina
zaś jego słowa wciąż przebywają w nas
i świecą w ciemności ich płomyki

gdy odchodzi poeta z tego świata
w światowym dniu poezji
to życie biegnie dalej niemal normalnie
jedni rodzą się, inni śnią swoje wielkie sny
a jeszcze inni odnajdują swoją miłość po latach
życie zdaje się być wciąż cudem
i tajemnicą jest nasza obecność na tej planecie
krążącej gdzieś na obrzeżach Drogi Mlecznej

gdy odchodzi poeta z tego świata
w czasie powszechnej pandemii
to pozostaje po nim pustka, którą będą
starali się zapełnić inni poeci
tylko czy im się to uda?
„pisanie nadaje sens
trzeba trwać” – tak on mawiał
teraz pozostaje nam czytanie
i spijanie jego słów, wierszy, esejów
czerpanie z nich mądrości
przeżywanie piękna
i wypełnianie nauki, którą nam przekazał
o ważności i mocy każdego wypowiadanego
i napisanego verbum

gdy odchodzi poeta z tego świata
ten który odejść nie może
kiedy zabrała go stąd lodowa pani
a jego ziemska misja dobiegła już końca
i poeta przybył już do swojej Itaki
kiedy jego spopielone prochy spoczywają
w urnie czekając na pochówek
to pozostaje on w tym świecie na zawsze
non omnis moriar
– dlatego żyje teraz wśród swych wersów
i będzie przebywał wiecznie
w świątyni swojej poezji
i w ogrodach naszej pamięci

III/IV 2021

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Paweł Szkołut, 26 marca 2021

Although poetry will not save the world

Poetry is a search for brilliance.
Poetry is the royal road
which will lead us the farthest.
A. Zagajewski

Although poetry
this secular religion
whose priests are poets
– will not save the world
she is its very essential added value
born of the four elements
and the invisible divine one

a poem can both heal
and extend your life now
and post mortem

although poetry will not save the world
she permeates it right through
- and she is the soul of its body

the almost infinity of poetry and its words
in all the languages of mankind
(just like music with its sounds and notes)
- are in harmony
with the boundless but finite Universe

although poetry will not save the world
there will reborn, set free and redeem
and will give it a new breath and life

Logos -
the Word of God

2015

liczba komentarzy: 1 | punkty: 0 | szczegóły

Paweł Szkołut, 5 marca 2021

Silence II

Silence
like the white infinite ocean
from the very first moment of creation
out of the primordial chaos.

The first tune of existence
and the only melody of tranquility
permeating all atoms,
the innermost depth pressed into the flower buds.

Silence
the endless background for music
and spoken words,
the primeval mother of all sounds, tones
and noises of this world,
- for the sounds of the swaying seas,
for cat's meditations and murmurs.

The omnipresent as extragalactic
cosmic background radiation.

Silence
the sister of eternity,
the principle for the harmony of the Universe.

The muteness of death,
calmness of Heaven,
first and last.

The pure form.
The fullness of the Word.
In which God dwells.

Silence
- have it in yourself

1984/2018

liczba komentarzy: 1 | punkty: 0 | szczegóły

Paweł Szkołut, 14 lutego 2021

In café Mleczarnia

For K. & Ł.

On the pictures from the café in Kazimierz
we are sitting at the open front window,
the mirrored glasses reflect our shapes,
the flame of a candle and a yellow tulip,
chocolate is flowing down the white cup

we are talking about the origins of the Universe
and the atom’s construction,
about the mystical journeys to the East
and Tarkowski's films,
we dispute over the divine nature of Messiah
and gnostic ideas of salvation

experiencing everything anew
and constantly looking for our own way -
we open ourselves to the Logos’ action

the time is elapsing,
the faded portraits of old inhabitants
look at us from the walls,
the candle is dimming
and it becomes colder,
on the following pictures
we are sitting in the café’s back room

our hearts touch the opposite feelings,
we’d like so much from life - but we want also
to be free from our desires

in our heads there are still sounds
from the jazz concert at the club Alchemia,

outside it has silenced the noise from the Jewish square
- and thousands miles away
Jerusalem is plunged into a dream

the Logos is wandering among us,
somewhere in the distance we try to see
the royal outlines of his face

immortalized on the pictures
from café Mleczarnia
we are sailing through the spring night
to the promised land
or not

IV 2008

* Mleczarnia – (Eng.) dairy

liczba komentarzy: 1 | punkty: 0 | szczegóły

Paweł Szkołut, 18 grudnia 2020

Sahara

wydmy Wielkiego Ergu
po horyzont
niczym
fale
żółtego oceanu

ziarnka piasku
mieszczące się
w liniach papilarnych dłoni

słońce i lazur nieba
– niemal doskonała cisza
smagana wiatrem

karawany wielbłądów w oddali
i monotonne odgłosy
muzyki Tuaregów

wszędzie –
poczucie samotności
wobec
tajemnicy
Wszechświata

II 1998

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Paweł Szkołut, 25 września 2020

Pomiędzy wężem a tęczą

„Jakiż jest związek pomiędzy wężem a tęczą?
zapytał pewnego dnia Rabi Behar swojego mistrza Efraima Szolema. –
Jak najbardziej subtelny, odpowiedział mu – zarys koła.”

Rankiem na ulicy przed bramą posesji
leżał zaskroniec – przejechany przez samochód
minionej nocy.

Czy to zdarzenie niesie ze sobą jakąś wróżbą?
Czy martwy, poskręcany wąż
może mieć jakieś symboliczne znaczenie?
Czy wyrażałoby to nadchodzące problemy i trudności
oraz ich pokonanie?

Po kilku godzinach ciekawskie sroki
dziobały już na dobre truchło nieszczęsnego węża.
Popołudniu spadł deszcz, a potem zza chmur
wyjrzało słońce.

Wkrótce oba horyzonty ziemi spięła tęcza
- doskonały zarys koła, podobnie jak pradawny
wąż Uroboros - symbol wiecznej przemiany,
śmierci i odrodzenia.

Jak odczytywaliby te wydarzenia i znaki starożytni ludzie,
mędrcy, wróżbici i szamani?

Nasze życie toczy się pomiędzy wężem a tęczą
– tym mitycznym wężem z rajskiego ogrodu
a tęczą przymierza i obietnicy, która ukazała się
Noemu i jego rodzinie - ocalałym po potopie.

Po kilka dniach przed bramą domu leżał
kolejny zaskroniec, który zginął pod kołami samochodu.

W następnych dniach otrzymałem dwa mandaty drogowe
– jeden za przekroczenie prędkości, a drugi za
niewłaściwe parkowanie.

Zrozumiałem wówczas, że powinienem w swoim życiu
bardziej rozwinąć sztukę uważności,
tak aby z jego poskręcanych ścieżek i dróg
nabierało ono coraz bardziej
zarysu koła.

Dlatego teraz nie pozostaje mi nic innego
jak oczekiwać i wyglądać pojawienia się
znowu na niebie
znaku tęczy

lipiec 2020

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Paweł Szkołut, 27 marca 2020

Cicha wojna

„Rozprosz się, o, nocy!
Zajdźcie, gwiazdy! Zajdźcie
gwiazdy! O świcie zwycieżę!
Zwyciężę! Zwyciężę!
Aria “Nessun dorma“ z opery
„Turandot” G.Pucciniego

  Przyszła nagle ze wschodu,
                        skąd w naszych dziejach
                        zawsze przybywało
                        większość epidemii i zarazy

                        ta cicha wojna
                        z niewidzialnym przeciwnikiem
                        z koroną i trucizną w nazwie
                        o wielkości od 90 do 140nm,
                        – mnożącym się w błyskawicznym
                        tempie  w tryliony

                        wojna, jakże inna od wcześniejszych
                        z odgłosami i szczękiem broni
                        toczonymi z natchnienia boga Marsa
                        – opada powoli jak przezroczysty całun
                        na naszą ziemię

                        i jest wśród nas
                        z armią niewidzialnych żołnierzy
                        rozprzestrzeniających się teraz
                        po świecie – który jak nigdy dotąd
                        zatrzymał się w swoim biegu
                        i  już nigdy nie będzie taki sam

                        a  naprzeciw im stoi  front ludzi
                        w białych i zielonych kitlach
                        w maskach, kombinezonach
                        osłonach z pleksi i goglach,
                        leczący ofiary tej wojny
                        i strzegący ich w sterylnych
                        szpitalnych pomieszczeniach
                        – sami narażający się na zakażenie,
                        podający im leki i respiratory
                        albo telefony komórkowe,
                        by mogli się pożegnać ze swoimi
                        najbliższymi – w samotności i ciszy,
                        a na koniec zamykający im ich powieki

                        ta cicha wojna trwa dalej
                        i zbiera swoje żniwo
                        w cieniu boga śmierci Tanatosa
                        – na tle rodzącej się wiosny,
                        którą jak co roku przynosi Persafona i Flora

                        a my na tyłach jej frontu
                        skazani na kwarantannę
                        i bycie domatorami jak nigdy przedtem
                        – przeżywamy życiowy reset

                        odkrywamy na nowo
                        zwyczajność i ważność rodzinnych relacji,
                        kiedy niemal wszystko dzieje się teraz
                        online – szkolna nauka i praca
                        a naszą bronią jest higiena,
                        autoizolacja i przeczekanie

                        wiosenne słońce świeci w tych dniach
                        przez dużo czystsze powietrze
                        a księżyc i gwiazdy w nocy,
                        gdy niektórzy pytają: czy nie jest to
                        znak czasów końca tego świata
                        przed powtórnym przyjściem Pana?

                        nie wiemy jak długo ta wojna
                        będzie jeszcze się toczyć
                        i jakie spustoszenia poczyni
                        na zdrowiu, życiu, finansach i fortunie,
                        ale wiemy jedno – że zwyciężymy
                        i taką mamy nadzieję

                        kiedy ta cicha wojna się skończy
                        wtedy oszacujemy nasze straty i zyski,
                        a chociaż dzisiaj towarzyszy nam lęk
                        i przyszłość jest niepewna
                        to  Wiktoria - bogini zwycięstwa
                        jest po naszej stronie

                        nawet jeśli niewidzialny przeciwnik
                        do nas kiedyś powróci
                        – ten sam lub inny mu podobny,
                        to my będziemy mocniejsi,
                        odważniejsi i lepiej przygotowani,
                        aby odeprzeć jego ataki
                        i pokonać go jeszcze lepszą
                        i skuteczniejszą bronią – jego własną
                        lub przez nas wymyśloną

                        tylko nie wiemy na jak długo,
                        gdyż pokój i bezpieczeństwo
                        na tym świecie nie są nam dane
                        na zawsze

a teraz cicha wojna wciąż narasta
                        i towarzyszą jej odosobnienie i samotność,
                        smutek i niepewność,
                        panika, rozpacz i żałoba,
                        ale też dystans do życiowej gonitwy,
                        wyciszenie i wszechobecny spokój

                        lecz czy  ta wojna zmieni nas na tyle
                        by na jej tle,  wraz z wiosną
                        mogły rozkwitnąć w nas wiara,
                        nadzieja i miłość?

                                                                                    III 2020

liczba komentarzy: 1 | punkty: 2 | szczegóły

Paweł Szkołut, 17 grudnia 2019

Cisza II

Cisza
jak biały nieskończony ocean
od pierwszej chwili stworzenia
z pierwotnego chaosu.

Pierwsza nuta istnienia
i jedyna melodia milczenia
przenikająca wszystkie atomy,
głębia najgłębsza wciśnięta w pąki kwiatów.

Cisza
nieskończone tło dla muzyki
i wymawianych słów,
pramatka dla wszystkich dźwięków,
brzmień i odgłosów tego świata,
– dla szumu fal rozkołysanych mórz,
dla kocich medytacji i pomruków.

Wszechobecna jak pozagalaktyczne
promieniowanie kosmicznego tła.

Cisza
siostra wieczności,
zasada dla harmonii Wszechświata.

Bezgłos śmierci,
milczenie Nieba,
pierwsza i ostatnia.

Czysta forma.
Pełnia Słowa,
w której mieszka Bóg.

Cisza
– miej ją w sobie

1983/2018