Poezja

wydrążona ze skały kamienna tkanina
pęknięcie w nastroju sangwinika scala 
wietrzny zegar odmierza lęk topi ekran
 
papier zwija żagiel ster prowadzi
sięga do pergaminowego wnętrza
odwiedza mrok w relatywnej pelerynie
 
schowana za deskami sceny
w galerii wiatraków straszy
żelazna kurtyna trzecim aktem
 
siatka z motyla jak mimika twarzy
membraną drga cząstką dnia
kalka wklejona światło odsłania
witraż powiela format nocą