Poezja

Kochać w pościeli czy robić to w życie?
Jakby nie było, czas bez przerwy płynie,
choć ten kto kocha zwykle go nie śledzi.
Niepomny czasu, miłość kuje w czynie, 
nie jak ekonom jakiś, który bredzi,
że podaż uczuć rośnie przy popycie.
 
Jakość kochanka poznajesz po pycie!
Brzmi to cynicznie, cóż, takie jest życie.
Sterczy lub zwisa, lecz pyta nie bredzi,
pyta nie błądzi. Wszystko żwawo płynie
gdy pyta szuka satysfakcji w czynie,
ale nie pytaj kto to wszystko śledzi.
 
Sentymentalizm nie wart funta śledzi.
Sprawa jest prosta: orgazm i po pycie!
Każda przyczyna sprawdza sie przy czynie. 
Żyjemy w buszu, buszujemy w życie,
żyto najsilniej działa na nas w płynie.
Ten kto gra w życie, kocha, pije, bredzi.
 
Nawet wybredny mędrzec czasem bredzi,
myśli ma tyle jak ławica śledzi,
która do sieci bezrozumnie płynie
w tłumnej podaży. Mówiąc o popycie,
miłość dojrzewa gdy rośnie spo-życie,
postępu szukać trzeba w ilo-czynie.
 
W pościeli, w życie?  Miarkuj, że w wy-czynie
przegrywa ten kto zamiast działać bredzi.
Bądź realistą i nie szukaj w życie
czego tam nie ma, pereł ani śledzi.
Wieprzu bez Viagry, na stypie po pycie
zero spożycia, i nostalgia w płynie.
 
Wszystko co w płynie z pewnością po-płynie,
chyba że veto postawi na-czynie.
Nie pływaj w  wódzie: po życie po pycie.
Pijak w pożyciu dobrze tylko bredzi,
a seks dla niego mniej ważny od śledzi.
C’est la vie, sto lat, niech żyje nam życie.
 
Życie to rzeka, płynie Wisła płynie.
Kto kocha bredzi, kto nie kocha śledzi.
W życie po pycie?  Buszujemy czy nie?