14 września 2010
Priam pam pam
Wąski korytarz, coraz węższy, puzzle są tuż za mną, układają coś, ja nie chcę rysunków, chcę krzyknąć by nikt nie słyszał, by nikt sie nie przejął, owinę się firankami i poturlam się do rzeki, nareszcie nie mogę wziąć wdechu, otwórzcie oczy, przecież tonie budyń po kolacji, przecież misie trzymają agrafki! Stoją nad wami wszystkie kominy w ciszy tylko obserwując. Udało się, udało mi sie uciec. To co, że umarłem. To nie ważne, bo priam pam pam ja czuję, przytulają mnie cieple bąbelki, nikt nie podaje mi kawy, juz nie chcę zielonego długopisu, a wy? Odtwórzcie medaliki, a bańki nie odlecą!
23 stycznia 2025
Jutro też jest dzieńMarek Jastrząb
23 stycznia 2025
być jak Sylvia Plathprohibicja - Bezka
23 stycznia 2025
s-experciencenormalny1989
22 stycznia 2025
Ohydaabsynt
22 stycznia 2025
0033absynt
22 stycznia 2025
Archipelag rozbitych kufliTrepifajksel
22 stycznia 2025
Witam uprzejmiePrzędąc słowem
22 stycznia 2025
....wiesiek
22 stycznia 2025
nieustannieYaro
22 stycznia 2025
HonorowoYaro