Najnowsze prace:

Proza

	Krzysztof Konrad Kurc
	PROFIL O autorze Przyjaciele (15) Poezja (243) Proza (5) Fotografia (67) Dziennik (10)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Krzysztof Konrad Kurc, 14 marca 2018

Wieczornik-dwumyślenie o niczym

Dzień to tylko oczekiwanie na następny wieczór. Wciąż mam w pamięci chłodne przebudzenie. Jeszcze w przyjemnym półmroku, pośpieszne stukanie obcasów na klatce schodowej, to ono wyłowiło mnie z ciepłego jeziora. A na powierzchni czekało otwarte okno. Nie pamiętam kiedy je otworzyłem (... więcej)

liczba komentarzy: 9 | punkty: 5 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 17 lutego 2018

Wieczornik – drugie rozdanie

Dwugarbny tylko nocą przysiada na parapecie, dokładnie – przysiada na kancie swojskości. Kwarcowa ściana przed nim ma znaczenie czysto teoretyczne, kruche jak senność. W tym czasie zaprzestaje monotonnej zabawy „w przód, w tył” przypominającej objawy choroby sierocej. Możliwe, że to (... więcej)

liczba komentarzy: 4 | punkty: 5 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 24 grudnia 2011

Wieczornik – Nic pewnego.

Ta noc podobno jest magiczna, ja tego nie widzę, przeważnie przebywam ją chyłkiem,
jak wszystkie inne. Nie oczekuję cudów, zwłaszcza psiej gadaniny.
Jeszcze zacznie mi opowiadać, jak to czeka na spacer z pełnym pęcherzem,
a ja nie mam dla niego czasu, bo muszę zapalić papierosa.
(... więcej)

liczba komentarzy: 8 | punkty: 12 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 10 kwietnia 2011

Wieczornik – z drugiej strony

Drzwi mam wpisane w życiorys, może jednak bardziej klamki.
Całowanie klamek i kanapki na drogę.
Teraz muszę cicho podejść do drzwi sąsiada i poskrobać ich gładką powierzchnię. Wiem, że on słyszy. I on wie, że ja to wiem. Natomiast nigdy nie wiem, od czego zależy to czy otworzy.
(... więcej)

liczba komentarzy: 10 | punkty: 13 | szczegóły

Krzysztof Konrad Kurc, 5 kwietnia 2011

Wieczornik - Sztuka asertywności

Wszędzie za mną łazi stwór dwugarbny wielogłowy. Każda jego gęba gadać chce, bo pełna andronów do wyplecenia, wszystkie gęby otwierają się i próbują ugryźć kanapkę, którą trzymam w ręce. Nie pozwolę.

Sąsiad skrobie drzwi, drzwi moje, delikatnie skrobie. Znów zabrakło na flaszkę. (... więcej)

liczba komentarzy: 8 | punkty: 11 | szczegóły

10 - 30 - 100

Pozostała proza: Wieczornik-dwumyślenie o niczym, Wieczornik – drugie rozdanie, Wieczornik – Nic pewnego., Wieczornik – z drugiej strony, Wieczornik - Sztuka asertywności,