23 sierpnia 2010
Ta przeklęta dziwka. Żarem parzy palce.
Okleja marzeniami. Tyłkiem kręci.
Żar przetapia w codzienność.
Gaśnie w rytuałach niedziel, wiosen.
Ucieka z drwiącym chichotem.
Pragniesz jej jak życia. Otwierasz drzwi.
Nie odeszła. Czeka, aż pójdziesz za nią.
8 października 2025
Wyłączasz inne, ale "Życie" zostawiasz?
8 października 2025
"by mi zabełtać błękit w głowie"
8 października 2025
Nazwę jednym słowem- cwaniactwo
8 października 2025
Sam, mimo wszystko mam podobnie.Ciągle wierzę,
8 października 2025
Do dzieła Ais :)) Dziękuję za odwiedziny
7 października 2025
O! widzę, że zabolało, a nic na to nie wskazywało. Policzyłam
7 października 2025
Ajw, dziękuję za wizytę i komentarz. Pozdrawiam.
7 października 2025
tytuł bardzo optymistyczny, niestety żyjemy
7 października 2025
Zawsze próbuje odnaleźć w człowieku jego
7 października 2025
dzis jestem zmeczony i wiersz wydaje mi sie poplątany,
7 października 2025
wszystko dookoła smutne... :)
7 października 2025
przekornie ale tak bywa... :)
Regulamin | Polityka prywatności | Kontakt
Copyright © 2010 truml.com, korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu.
8 października 2025
Jaga
7 października 2025
sam53
7 października 2025
wiesiek
7 października 2025
sam53
7 października 2025
Belamonte/Senograsta
6 października 2025
wiesiek
6 października 2025
Yaro
6 października 2025
sam53
6 października 2025
sam53
6 października 2025
sam53