Najnowsze prace:

Poezja

	Zardzewiały Mózg
	PROFIL O autorze Poezja (11)

najnowsze najwyżej punktowane najczęściej komentowane

Zardzewiały Mózg, 16 sierpnia 2014

Judasz

On jest mało realny, kiedy się uśmiecha
Ubrany w żałobę po minionych chwilach
Jego palce tak czułe, jak niewidomego

Ktoś krzyknął a oni przytaknęli!
On usłyszał i upadł ze strachu na ziemię!

Żyjący w mieście księżyców
W krainie niewidzialnych luster
Ktoś zlicza każdy krok jego

On ma sznur na szyi
Maluje wzrokiem alabastrowe niebo
Płyną chmury, które kochał
Czas gęstnieje
- On nabiera go w dłonie

Czas staje się ostrzem
Trzymanym przy skroni
Świat nie ma już celu

liczba komentarzy: 1 | punkty: 3 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 16 sierpnia 2014

Rok

Ten rok minął w jeden dzień.
Odmierzany ruchami żaluzji w moim pokoju.
Zamknięty w szafie kot był pochłonięty
spisywaniem mojej hagiografii.
(Ach, ta jego skłonność do przesady).
Usiadłszy na krześle trwałem w niebycie
jedynie ruchem dłoni naśladując zmieniające się pory roku.
I śniłem:

{

Jest taka pora dnia i takie miejsce na moim osiedlu
Że nie uwierzysz ...
Nadmierna szczerość przeradza się tam w szaloną
i krępującą słuchacza wylewność.
Wieczorami wyrasta tam drzewo
(liście jego - srebrzyste i pachnące)
A siedzący na nim poeta zadaje pytania.
Magia tego miejsca sprawia, że nie możesz go opuścić
(to jest urzeczenie - bezruch, w jaki Cię wprawia odczucie Piękna)
I jeszcze leniwe promienie słońca.

}

Przebudzony:
Czasem trudno znieść tę powszechną próbę estymacji moich uczuć.
Na szczęście wszystko jest muzyką.
Bóg gra na gitarze z Superstrunami.

liczba komentarzy: 2 | punkty: 2 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 8 kwietnia 2012

Paranoja

Gdzieś w pobliżu paranoi
Usiadłem i płakałem

{
Ten patos:
Jak kupa Coelho
- Przeleciana smoleńskim samolotem

Albo:

Ten przymus:
Jak darmowa działka w Szwecji
- Czekając na budowę domu

Albo:

Ten obciach:
To jak powiedzieć:
- "Sory cię bardzo"
}

Tak fenomen życia się jawi
Widziany przez dziurę w ścianie
Ścianie zarządania snami w biznesie

liczba komentarzy: 6 | punkty: 5 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 1 grudnia 2011

Ukołysany sen o świecie

Tra ta ta ta ta
Pewna ryba zła
Chciała żyć sa-ma
A kto jej zabroni?
Sam(a) ginie w toni
Ha ha ha ha ha
+
Puste kamienice
Pełniuteńkie ulice
Krzywe nogi mają
Gdy wódeczkę popijają
Hej na Pradze Złej!
+
Schizofrenik był kochany
Przez swoje omamy
A Ty chociaż zdrów
Łudzisz się jak ów!
+
Dwa kominy za blokiem
Owijane słów potokiem
Przez pijaczków dwóch
Przydałby się taki zuch
Co by na trzeciego
-mój drogi kolego-
Powitał Zmartwychwstałego
Delirycznej gwiazdy widząc cień
Eh, niestety jestem leń!
+
Ciągle mnie pytacie:
„Ej! Uprałeś gacie?!”
A mnie przecież nie ma
Pożarty przez Cienia
Siedzę w norze złej
+
Ciągle mi mówicie:
„Czystej wody picie!”
Pomimo, że nie wiem:
Śnię się czy istnieję?
+
W Leroy Merlinie
Gdzieś przy wykładzinie
Stoją dwa sedesy
/utkwione w fantazjach/

O pośladkach stewardesy

liczba komentarzy: 1 | punkty: 7 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 3 października 2011

/SEN [Światłopatrzenie]/

1.

Patrzenie -o> łapczywe światła wchłanianie
Zachwycenie -!> silne patrzeń przeżywanie
        //-// --> {to jak powiedzieć: "Morze banału!"}
Ucieczka -> lękliwe i nagłe patrzenie
Krzyczenie -*> błaganie i pragnienie
        //-// --> {to jak powiedzieć: "Sorry Cię bardzo!"}
(Zardzewiała blacha pokrywa korzenie drzew
Światło trafia przez wyżarte otwory
Drzewa próbują wzbudzić wzruszenie
Dlaczego stoisz w bezruchu?
Tylko wiatr dotyka Twoich włosów).
        //-//
Wielka hodowla martwego betonu!

2.

Światło ciężkie - przesycone barwami
Rana cięta tlenową lancą
Zasłona odarta ze złudzeń - podniosła chwila
// [dopamina] //
Nasyca się przestrzeń. Narodzinami pustego współczucia.
Kroki olbrzyma - trzęsienie ziemi - bicie serca - zegar

Niemal już zbudzony ze snu pielęgnuję tę chwilę ulotną
   gdy >Ja< nie istnieje

liczba komentarzy: 3 | punkty: 6 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 17 września 2011

GETTO

opowiem ci baśń

Kwiat Oparty o Ścianę Baraku
To Nieruchomy Punkt
W Przestrzeni Dziania-się
Wiatr Cichy - Jak Nigdy Dotąd
Areał Pełen Ludzi-osób
i
Ludzi-drzew

+

On Widział Przez Chwilę
ŻOŁNIERZA
A On Teraz
- Pochylony Człowiek -
Podnosi Z Chodnika
Swoje Zakrwawione
-Oczy

opowiem ci baśń

liczba komentarzy: 1 | punkty: 7 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 12 września 2011

Żona

Ożeniłem się z lansiarą-tipsiarą
W słoneczno-leniwe sobotnie
Popołudnie

Włosy czarne jak węgiel
Cienkie i zniszczone
Ciągłym farbowaniem
I ten paskudny

Maleńki

Tatuażyk na przedramieniu
Ohydny kwiatowy wężyk
Jak z obudowy >kobiecego<
Telefonu

Dlaczego tak chodzi za mną?
W tych obcasiskach ogromnych
Stuka jak brzydki konik
W takt hip-hopowej
Obleśnej
Ballady

Odgłos mlaskania gdy je śniadanie
[
Małe porcje
by nie przytyć
]
Zastąpił poranne czułe przywitanie

{+}

A może ślubu nie było?
Może życie moje nastroszyło się całe
Ściśnięte czarnymi błyszczącymi leginsami
kłuje tipsem w dupę? {*}

liczba komentarzy: 12 | punkty: 11 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 8 września 2011

Trylogia tragiczna

/Pamięci Mirona Białoszewskiego poświęcam/

1. Podstawówka:

- Ścisnąwszy dupę starszych słucham
- A jak z tym żyjesz?
- Czasem na rower.

2. Liceum:

- Poznałem ludzi ale lęk silniejszy
- Może chory?
- Zna-chory?

3. Studia:

- Diabelski młyn, w kółko o tym samym pierdolenie
- Po co?
- Praca gorsza.

liczba komentarzy: 4 | punkty: 8 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 6 maja 2010

Hodowcy

Oni są już dorośli
Hodują dzieci i zwierzęta
Chwytając spojrzenia moje w dłonie -
- Sami patrzą na mnie!
Ich rośliny pełne myśli
Ściany pokryte napisami

Niepokój - gdy wśród nich staniesz
Brakuje odwagi a dachy kruszeją i pękają

Oni są już dorośli
Hodują starców i rośliny
Chwytając słowa moje w dłonie -
- Sami piszą o mnie!
Ich serca pełne kału
Podłogi pokryte brudem

Niepokój - gdy wśród nich staniesz
Brakuje odwagi a dachy kruszeją i pękają

Oni są już dorośli
Pędzą hordami!
Aż bramki metra terkot wydają
Schody ruchome są nieugięte a twarze blade
Pędzą hordami!
Próbując zgubić z dala za sobą:
Wiadra z gównami!

liczba komentarzy: 0 | punkty: 10 | szczegóły

Zardzewiały Mózg, 6 maja 2010

Rozstrzelanie

Ale on się CIESZY!

Ale pręży i TAŃCZY!

Ale skacze i ŚPIEWA!

Patrzy patrzy i patrzy!

Życie wokoło obchodzi

Biegnie po krawędzi

Ciska w morze kamieniem

Mendzi mendzi i mendzi!

Stoi sobie pod ścianą

Oczętami przewraca

Roni łzę radości

Głowę dziwnie odwraca

Ja podchodzę do niego, pytam: Co tu się stanie?

A on woła radośnie: To jest ROZSTRZELANIE!