Poetry

Wszystko jest jakieś takie nie-ważne, jakbyś se omelał sweter. Patrze se w monitor, za monitorem jest ściana. Niebieska. To fakt powszechnie mierzalny, każdy mógłby to zobaczyć - gdybym go zaprosił.

Zjadłem z godzinę temu pierogi i teraz talerz, duży, obiadowy talerz, nie taki śniadaniowy i mały, mam na taborecie obok siebie, trochę nawet czuję zapach smażonej cebuli.

Tory. Kiedyś leżałem na torach, ale dźwięk syreny mnie odstraszył. To było doświadczenie! A skoro to było doświadczenie, to argument za tym, że za doświadczeniem stoi dopamina czy coś.

Palę sobie fajeczkę pod klatką. Tam jest światło jak na torach: fluorescencyjne. Perspektywy się układają - mimo próżni. Z resztą, już od jakiegoś czasu lubię myśleć, że żyję w grze komputerowej. Takie to wszystko realistyczne i puste.

Rekwizyt: kurtka khaki. Popatrz sobie z resztą na swoją kurtkę jak wisi na wieszaku i pomyśl o draperiach malarstwa barokowego. Nie pomożesz w ten sposób dzieciom w Afryce, ale wniesiesz coś w próżnię.

Co dalej? W sumie nic. Jest to teraz. Nie mam chwilowo ochoty na wzloty religijne. Może w ogóle powinienem ich sobie zabronić w myśl wierności post-modernizmowi. To mógłby być nowy kierunek działań, fiks dopaminowy.

Choć równie dobrze mogę się modlić, to też daje dopaminę. (Nie wiem, czy to dopamina, czy inne związki chemiczne w moim mózgu.)

Ponoć ważny jest kontekst. A więc: zielony, gnijący łabądź. Wspomnienie niedokonanego morderstwa. Zamienianie się w swój własny wzrok z racji braku zainteresowania swoją osobą.

Bardzo interesujące jest to, że nie da się tu znaleźć jakiegoś takiego wiesz, jak kiedyś, jak w starych dobrych czasach - celu ostatecznego. To nurtuje, choć nie będę robił przeglądu w czym hippisi to widzieli.

Chodzi raczej o coś bardziej katolickiego, jak u Berniniego choćby. To taki konkurent Michała Anioła. Innocenty III zwęszył, że zapada się świat Ptolemejski i wchodzi Kopernikańśki.

I ktoś pisał, że u Berniniego chodzi o ten świat kopernikański, chociaż ja tego nie zauważyłem. Mam na myśli: Bóg jest w pulsie, jak u Johna Coltrane'a i Negro Spirituals.

Czekaj, gościu, bo w sumie to piszę ten tekst pod publiczkę. Wyślę Ci go ale wrzucę to też na stronę. Może ktoś polubi.

(Rety, to jednak rozczarowujące.)