Latest items:

Poetry

	Monika Cieszko
	PROFILE About me Friends (6) Collections Poetry (4) Prose (1) Photography (3)

latest best rating most commented

Monika Cieszko, 1 october 2012

Nie ma to jak przyjaciel Pies

słodkie spojrzenie bez zbędnych pytań
iskra w źrenicach aż duszę rwie
ogon jak w tańcu postura wryta
powolnym krokiem tuż obok mnie

oczy co mówią bez słów użycia
po co i komu potrzebne są
zwykła obecność i chęć przybycia
w miejsce tonące pod gorzką łzą

jedno spojrzenie na twoją minę
odsyła myśli w życiowy spam
czasem wystarczą niewinne chwile
powraca uśmiech i dobry stan

number of comments: 19 | rating: 26 | detail

Monika Cieszko, 28 september 2012

Sens w bezsensie

dzierżąc w dłoni
wianek mleczy
tańczyć z wiatrem
brzózek rytm

szukać sensu
w samej rzeczy
i z uśmiechem
biec co sił

przysiąść gładko
na kamieniu
unieść oczy
hen do chmur

rzeczywistość
schować w cieniu
by zapomnieć
własny ból

przymknąć oczy
i pozwolić
promykowi
okryć twarz

bo w tym życiu
warto marzyć
choć i piękne
to co masz

number of comments: 44 | rating: 25 | detail

Monika Cieszko, 27 september 2012

Tacie (druga próba)

Na tym szkicu o jesieni
kredka szuka twoich snów
kruchą duszą, gdzieś w przestrzeni:
wczoraj-tylko, dzisiaj-znów.

Pytam teraz, a dlaczego
zwykły człowiek tęsknić ma,
przecież jesień powróciła,
nad bagnami tańczy mgła.

Podmuch wiatru tam rozbrzmiewa
słodko gorzka wrzosów woń
gdzieś w otchłani, w krańcach nieba
chwyta w pustce twoją dłoń.

Pytam czasem, co z tym światem,
że nam zawsze kogoś brak,
złota jesień znów wróciła,
a zegar?
tik-tak-tik-tak...

number of comments: 30 | rating: 17 | detail

Monika Cieszko, 24 september 2012

Tacie (pierwsza próba)

I kiedy ja tak myślę o Jesieni,
i kiedy ja tak szukam Twoich snów,
otulam tą Duszyczkę w tej Przestrzeni
nie licząc co jest „tylko” a co „znów”.

i myślę...a dlaczego
tak tęsknić Człowiek ma?
A Jesień... znów wróciła
i znowu tańczy mgła.

I kiedy tak powraca pusta Jesień,
i kiedy tak rozbrzmiewa wrzosów woń,
gdzieś z wiatrem wierna pustka pustkę niesie
chwytając w tej odchłani Twoją dłoń...

i myslę....co tym światem
że zawsze kogoś brak?
A Jesień... znów wróciła
i zegar...tik tak..tik tak..tik tak.....

number of comments: 18 | rating: 17 | detail

10 - 30 - 100

Other poems: Nie ma to jak przyjaciel Pies, Sens w bezsensie, Tacie (druga próba), Tacie (pierwsza próba),