Poetry

Samotne święta nie są drogie
z opłatkiem w izdebce ubogiej
bez nakrywnia wielkich stołów
dla choinkowych swych aniołów
i Ducha Tej, która odeszła.
Z nią cała masa wspomnień przeszła.
.
Usiądą tu wśród nocnej ciszy.
Nie zobaczysz ich, lecz usłyszysz
w starej kolędy znanych tonach,
która też będzie ugoszczona
dzięki pomocy w nią wsłuchanych
bliskich mi znanych i nieznanych,
którzy ofiarnie pospieszyli
z dobroczynnością dla chorego,
co na Pasterkę iść nie może,
a usiadł przy telewizorze
i Błogosław Dzieciątko prosi,
a Jezusik palec unosi
w corocznej Szopce w Watykanie
i błogosławi pomaganie,
a chociaż gwiazda spada z Nieba,
możemy się o jutro niei bać,
Dobrocią swoją uświęceni.
Chwała na Niebie! Pokój Ziemi!