Poetry

pod wieczór zaczęło mżyć, gdy przed ufnym Bogiem ja ciebie
i ty mnie aż do śmierci. amen. póki co, szlochały nasze matki,
wzruszały się sine chmury wilgocią. całą noc podpisywaliśmy

cyrograf sobą, poprzez szum deszczu o coraz wyraźniejszy
parapet. czy ktoś wtedy uwierzyłby, że nadchodzi potop
tysiąclecia i miłość naszego życia? kiedy lekko mijaliśmy

Wrocław, nieświadomej fali naprzeciw, wśród słów puchły
już podcienie, że pada za dużo, i nie tam gdzie powinno.
przedział dyskutował o tej żywności, która będzie droższa,

niż przed naszym weseliskiem. szept wchodził nam w drogę
uświęceniem drobiazgów, gdy klepał się różaniec po różańcu,
aż w Tychach znaliśmy tajemnice na pamięć. bliżej ból głowy.

woda parła na Kozanów tuż pod dudnieniem wiaduktu. woda
drożała, z każdym mijanym semaforem na wschód. mógłbym
być miliarderem, gdybym kupił jezioro, albo przynajmniej

źródło w Szczawnicy. im dłużej byłem żonaty, tym bardziej
szarzały obcym ludziom twarze, i oczy topił strach.
falami przez czternaście dni zmieniał się każdy świat, tam

gdzie nas już nie było. tam gdzie nas jeszcze nie było -
wracaliśmy przez śmierdzące miasto. piechotą. witał nas
dworzec, peronami dla ocalałych rozbitków. żaden pies

nie zaszczekał. w domu - psychoza i dopływy ciszy. czas
zamieszkał w piramidzie usypanej piaskiem w workach. nagle
mieliśmy wymarzony Egipt. jak dobrze, że zdążyliśmy zjeść

cały miód przed powodzią.




----------------------------------------------------------------------------
5.07.97 moja dziewczyna została moją żoną.