Poetry

malo istotne
PROFILE About me Poetry (1)


malo istotne

malo istotne, 29 july 2010

sekwencje

sekwencje; szósta, schematy (wsteczność)

dogorywam w swojej roli 
ja szkic 
zarzucam sobie farby 
by wyraź nie j być



wrażenie jak przez otwarte okno kiedy akurat kończy się deszcz 
wychodzi słońce i świerszcze zaczynają cykać 
moment jakby specjalnie ze świata bajki włożony tu 
i tylko tu bo okno dalej staruszka nadal sennie liczy krople 
po śmierć, nie zapomnę 
ona mnie też 
wychylam się by powiedzieć cześć 
i moknę i kończy się jawy sen bezpowrotnie 
a kobieta w oknie obok patrzy i się dziwi 
nieznajomy macha do niej więc odruchowo 
uśmiechnęła się i znikła chwila 
znów pada deszcz, a staruszka to znów piękna dziewczyna



sekwencje; piąta

pamiętane przez lata traumy ze świata 
a jego już nie ma. i co 

migrena rozlewa się po czole i skapuje nosem, brodą 
zalepia rzęsy 
rozsadzana czaszka w poszukiwaniu złóż nie daje 
owoców ni nic 

to tylko kwestia spojrzenia 
dziś mam zamknięte











dzisiaj będzie tak samo jak jutro (sekwencja II)

w windzie tylko nas dwoje 
bo trzeci bez twarzy kołysze się 
do boga 



mam manię co przesuwa czas w lewo 
zegarom to nie psuje szyków 
ale 

mam wrażenie dejavu 
a czego konkretnie 
tego że tak tu jesteśmy i robimy co robimy 

miałem to wrażenie ale bez precyzji że to ono 
otwarte oczy chłoną każdy gest 
i ten zapach senny co nie pasuje jawie 

idź się umyj 
zmień ubranie 

i jest wieczór 
i kończy się kolejny ten sam 
dzień 

a jutro nic nie poprawię 
pozA SPODNIAMI co za szerokie 
a pasek znów się obudzi z dziurką za mało 

jak i e jest wspaniałe 
to ja już nie kocham cię 
tak mówi a w południe i szuka sposobu żeby odwrócić się do słońca 
więc pada na pysk 

takie pierwszy raz to samo










sekwencja I

mam dwa dni w dniu 
dziś zaspałem 


denka okularów sennie patrzyły 
to szybą a oknem przelatywał smok obibok 
i obijał się o meble, dywan żarł nogami 
pokój tym co jeszcze nie odkryci 

jeszcze. różo podobne słońce we wschodzie 
przez mgły do zamkniętych powiek 
wwleka swój pył, cement zastyga, umiera rzeka


number of comments: 1 | rating: 39 | detail


10 - 30 - 100



Other poems: sekwencje,

Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1