Poetry

Zardzewiały Mózg
PROFILE About me Poetry (11)


Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 16 august 2014

Judasz

On jest mało realny, kiedy się uśmiecha
Ubrany w żałobę po minionych chwilach
Jego palce tak czułe, jak niewidomego
 
Ktoś krzyknął a oni przytaknęli!
On usłyszał i upadł ze strachu na ziemię!
 
Żyjący w mieście księżyców
W krainie niewidzialnych luster
Ktoś zlicza każdy krok jego
 
On ma sznur na szyi
Maluje wzrokiem alabastrowe niebo
Płyną chmury, które kochał
Czas gęstnieje
- On nabiera go w dłonie
 
Czas staje się ostrzem
Trzymanym przy skroni
Świat nie ma już celu


number of comments: 1 | rating: 3 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 16 august 2014

Rok

Ten rok minął w jeden dzień.
Odmierzany ruchami żaluzji w moim pokoju.
Zamknięty w szafie kot był pochłonięty
spisywaniem mojej hagiografii.
(Ach, ta jego skłonność do przesady).
Usiadłszy na krześle trwałem w niebycie
jedynie ruchem dłoni naśladując zmieniające się pory roku.
I śniłem:
 
{
 
Jest taka pora dnia i takie miejsce na moim osiedlu
Że nie uwierzysz ...
Nadmierna szczerość przeradza się tam w szaloną
i krępującą słuchacza wylewność.
Wieczorami wyrasta tam drzewo
(liście jego - srebrzyste i pachnące)
A siedzący na nim poeta zadaje pytania.
Magia tego miejsca sprawia, że nie możesz go opuścić
(to jest urzeczenie - bezruch, w jaki Cię wprawia odczucie Piękna)
I jeszcze leniwe promienie słońca.
 
}
 
Przebudzony:
Czasem trudno znieść tę powszechną próbę estymacji moich uczuć.
Na szczęście wszystko jest muzyką.
Bóg gra na gitarze z Superstrunami.


number of comments: 2 | rating: 2 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 8 april 2012

Paranoja



Gdzieś w pobliżu paranoi
Usiadłem i płakałem
 
{
Ten patos:
Jak kupa Coelho
- Przeleciana smoleńskim samolotem
 
Albo:
 
Ten przymus:
Jak darmowa działka w Szwecji
- Czekając na budowę domu
 
Albo:
 
Ten obciach:
To jak powiedzieć:
- "Sory cię bardzo"
}
 
Tak fenomen życia się jawi
Widziany przez dziurę w ścianie
Ścianie zarządania snami w biznesie


number of comments: 6 | rating: 5 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 1 december 2011

Ukołysany sen o świecie

Tra ta ta ta ta
Pewna ryba zła
Chciała żyć sa-ma
A kto jej zabroni?
Sam(a) ginie w toni
Ha ha ha ha ha
+
Puste kamienice
Pełniuteńkie ulice
Krzywe nogi mają
Gdy wódeczkę popijają
Hej na Pradze Złej!
+
Schizofrenik był kochany
Przez swoje omamy
A Ty chociaż zdrów
Łudzisz się jak ów!
+
Dwa kominy za blokiem
Owijane słów potokiem
Przez pijaczków dwóch
Przydałby się taki zuch
Co by na trzeciego
-mój drogi kolego-
Powitał Zmartwychwstałego
Delirycznej gwiazdy widząc cień
Eh, niestety jestem leń!
+
Ciągle mnie pytacie:
„Ej! Uprałeś gacie?!”
A mnie przecież nie ma
Pożarty przez Cienia
Siedzę w norze złej
+
Ciągle mi mówicie:
„Czystej wody picie!”
Pomimo, że nie wiem:
Śnię się czy istnieję?
+
W Leroy Merlinie
Gdzieś przy wykładzinie
Stoją dwa sedesy
/utkwione w fantazjach/

O pośladkach stewardesy


number of comments: 1 | rating: 7 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 3 october 2011

/SEN [Światłopatrzenie]/

1.

Patrzenie -o> łapczywe światła wchłanianie
Zachwycenie -!> silne patrzeń przeżywanie
        //-// --> {to jak powiedzieć: "Morze banału!"}
Ucieczka -> lękliwe i nagłe patrzenie
Krzyczenie -*> błaganie i pragnienie
        //-// --> {to jak powiedzieć: "Sorry Cię bardzo!"}
(Zardzewiała blacha pokrywa korzenie drzew
Światło trafia przez wyżarte otwory
Drzewa próbują wzbudzić wzruszenie
Dlaczego stoisz w bezruchu?
Tylko wiatr dotyka Twoich włosów).
        //-//
Wielka hodowla martwego betonu!

2.

Światło ciężkie - przesycone barwami
Rana cięta tlenową lancą
Zasłona odarta ze złudzeń - podniosła chwila
// [dopamina] //
Nasyca się przestrzeń. Narodzinami pustego współczucia.
Kroki olbrzyma - trzęsienie ziemi - bicie serca - zegar

Niemal już zbudzony ze snu pielęgnuję tę chwilę ulotną
    gdy >Ja< nie istnieje


number of comments: 3 | rating: 6 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 17 september 2011

GETTO

opowiem ci baśń

Kwiat Oparty o Ścianę Baraku
To Nieruchomy Punkt
W Przestrzeni Dziania-się
Wiatr Cichy - Jak Nigdy Dotąd
Areał Pełen Ludzi-osób
i
Ludzi-drzew

+

On Widział Przez Chwilę
ŻOŁNIERZA
A On Teraz
- Pochylony Człowiek -
Podnosi Z Chodnika
Swoje Zakrwawione
                                         -Oczy

opowiem ci baśń


number of comments: 1 | rating: 7 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 12 september 2011

Żona

Ożeniłem się z lansiarą-tipsiarą
W słoneczno-leniwe sobotnie
Popołudnie

Włosy czarne jak węgiel
Cienkie i zniszczone
Ciągłym farbowaniem
I ten paskudny

Maleńki

Tatuażyk na przedramieniu
Ohydny kwiatowy wężyk
Jak z obudowy >kobiecego<
Telefonu

Dlaczego tak chodzi za mną?
W tych obcasiskach ogromnych
Stuka jak brzydki konik
W takt hip-hopowej
Obleśnej
Ballady

Odgłos mlaskania gdy je śniadanie
[
Małe porcje
        by nie przytyć
]
Zastąpił poranne czułe przywitanie


{+}

A może ślubu nie było?
Może życie moje nastroszyło się całe
Ściśnięte czarnymi błyszczącymi leginsami
        kłuje tipsem w dupę? {*}


number of comments: 12 | rating: 11 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 8 september 2011

Trylogia tragiczna



/Pamięci Mirona Białoszewskiego poświęcam/
 
1. Podstawówka:
 
- Ścisnąwszy dupę starszych słucham
- A jak z tym żyjesz?
- Czasem na rower.
 
2. Liceum:
 
- Poznałem ludzi ale lęk silniejszy
- Może chory?
- Zna-chory?
 
3. Studia:
 
- Diabelski młyn, w kółko o tym samym pierdolenie
- Po co?
- Praca gorsza.


number of comments: 4 | rating: 8 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 6 may 2010

Hodowcy

Oni są już dorośli
Hodują dzieci i zwierzęta
Chwytając spojrzenia moje w dłonie -
- Sami patrzą na mnie!
Ich rośliny pełne myśli
Ściany pokryte napisami

Niepokój - gdy wśród nich staniesz
Brakuje odwagi a dachy kruszeją i pękają

Oni są już dorośli
Hodują starców i rośliny
Chwytając słowa moje w dłonie -
- Sami piszą o mnie!
Ich serca pełne kału
Podłogi pokryte brudem

Niepokój - gdy wśród nich staniesz
Brakuje odwagi a dachy kruszeją i pękają

Oni są już dorośli
Pędzą hordami!
Aż bramki metra terkot wydają
Schody ruchome są nieugięte a twarze blade
Pędzą hordami!
Próbując zgubić z dala za sobą:
Wiadra z gównami!


number of comments: 0 | rating: 10 | detail

Zardzewiały Mózg

Zardzewiały Mózg, 6 may 2010

Rozstrzelanie

Ale on się CIESZY!

Ale pręży i TAŃCZY!

Ale skacze i ŚPIEWA!


Patrzy patrzy i patrzy!


Życie wokoło obchodzi

Biegnie po krawędzi

Ciska w morze kamieniem


Mendzi mendzi i mendzi!


Stoi sobie pod ścianą

Oczętami przewraca

Roni łzę radości

Głowę dziwnie odwraca


Ja podchodzę do niego, pytam: Co tu się stanie?

A on woła radośnie: To jest ROZSTRZELANIE!


number of comments: 1 | rating: 16 | detail


10 - 30 - 100  




Terms of use | Privacy policy | Contact

Copyright © 2010 truml.com, by using this service you accept terms of use.


contact with us






Report this item

You have to be logged in to use this feature. please register

Ta strona używa plików cookie w celu usprawnienia i ułatwienia dostępu do serwisu oraz prowadzenia danych statystycznych. Dalsze korzystanie z tej witryny oznacza akceptację tego stanu rzeczy.    Polityka Prywatności   
ROZUMIEM
1